Γαλλία

Μετά ένα νόστιμο φαγητό σε ένα επαρχιακό χωριουδάκι στης Γερμανίας, περάσαμε τα σύνορα τις Γαλλίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ταξιδεύουμε στην Γαλλία.
Ξέρουμε τις μεγάλες πόλεις της και την ζωή σε αυτές.
Αποφασίσαμε λοιπόν να γνωρίσουμε την επαρχία.
Το σχέδιο ήταν: καθόλου αυτοκινητόδρομος και σπάνια γρήγορους δρόμους. Διασχίσαμε την χώρα από επαρχιακούς και αγροτικούς δρόμους και γνωρίσαμε μια σπάνια όμορφη και άλλη Γαλλία.

Την πρώτη μας διανυκτέρευση την περάσαμε σε ένα μικρό κάμπινγκ στην περιοχή του Vogesen ! Εκεί ανακαλύψαμε ότι το ανοικτήρι για κονσέρβες που έχουμε μαζί μας είναι άχρηστο..μέχρι να το διαπιστώσουμε καλά αυτό, κόπηκα τρεις φορές στο χέρι.  Η νοσοκόμα μου βέβαια σταμάτησε με ρουτίνα την αιμορραγία μου! Μετά το φαγητό ανακαλύψαμε πώς ξεχάσαμε ακόμα κάτι βασικό: Ένα Ανοικτήρι για το κρασί μας.. Δόξα τον θεό υπάρχουν και ευγενικοί και βοηθητικοί άνθρωποι στο κάμπινγκ οπότε λύθηκε και αυτό το πρόβλημα!

Το επόμενο πρωί συνεχίσαμε την πορεία μας! Με ένα πρόγραμμα που από τότε επαναλαμβάνετε καθημερινά!
Πίνουμε τον πρώτο πρωινό μας καφέ σχεδιάζοντας την πορεία της ημέρας, μαζεύουμε τα πράγματά μας, φορτώνουμε τις μηχανές μας, πίνουμε τον δεύτερο καφέ ( και οι δυο μας χρειαζόμαστε 2 καφέδες το πρωί!) και ξεκινάμε..
Στον δρόμο ψάχνουμε κάτι φτηνό για τα καθημερινά μας ψώνια..λόγο χώρους, βάρους και θερμοκρασίας μπορούμε να αγοράζουμε μόνο ότι καταναλώνουμε σε μία μέρα..
Αφού λοιπόν ψωνίσουμε και φουλάρουμε βενζίνη είμαστε για την ημέρα εντάξει..και βέβαια μέχρι δεν πάει άλλο φορτωμένοι!

Οδηγούμαι πότε με ενδιαφέρον συζητήσεις, πότε ο καθένας στην σιωπή του μέχρι το μεσημέρι. Κάνουμε διάλειμμα, τρώμε ξεκουραζόμαστε λίγο και συνεχίζουμε μέχρι τις 4 το απόγευμα..από εκεί και μετά ψάχνουμε για ένα τρόπο διανυκτερεύσεις!

Η δεύτερη διανυκτέρευση που είχαμε ήταν στο χτήμα ενός αγρότη.
Στο ψάξιμο για ένα κάμπινγκ οδηγήσαμε κατά λάθος στο αγροτόσπιτο του, τον ρώτησα αν ξέρει που μπορούμε να κατασκηνώσουμε και αυτός μας έδειξε τον κήπο του!..

Έχει ένα τεράστιο αγροτόσπιτο με πάρα πολλά στρέμματα γη, μεγάλους στάβλους, με αγελάδες για την παραγωγή γάλατος..

Εκεί ζει και την δουλεύει αυτός, η γυναίκα του και τα 3 μικρά παιδιά τους, στα οποία τους μιλούσε ουρλιάζοντας.. Περπατούσε σαν να μην του φτάνει ο χρόνος και μιλούσε πάρα πολύ γρήγορα !

Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε προτού τα κοκόρια, από τα ουρλιαχτά του αγρότη. Αυτή την φορά τα έβαλε με το σκυλί του..ήταν σίγουρα η ώρα να αρμέξει τις αγελάδες
Τα μηχανήματα σκέφτομαι..αυτά τα μηχανήματα αντικαταστήσανε αργά η γρήγορα τον άνθρωπο! Παλιά ένα τέτοιο αγροτόσπιτο έδινε δουλειά σε αρκετούς ανθρώπους..τώρα τα κάνει όλα ένα άτομο με πολλά μηχανήματα κομπούτερ και ρομπότ!

Αυτή την ημέρα ήμασταν νωρίς έτοιμοι..προτού φύγουμε σταματήσαμε να αποχαιρετήσουμε τον αγρότη .. μας ρώτησε για τον προορισμό μας, του απαντήσαμε ότι πάμε στην θάλασσα.. ναι λέει την ξέρει, την είδε 2 φόρες μέχρι τώρα και χαμογέλασε..το χαμόγελο τον έκανε όμορφο και λαμπερό αλλά νομίζω αυτός ο άνθρωπος δεν γελάει πολύ.

Απολαμβάνουμε την καθημερινή μας διαδρομή.. είναι το κάτι άλλο. Πεντακάθαρος αέρας, εκτός από τις μηχανές μας η απόλυτη ησυχία, φανταστικά δάση, και εκει το GPS μου δείχνει πράγματα;! που δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα..

Ελάφια πετάγονται συχνά και προσπερνούν τον δρόμο, μας αναγκάζουν να οδηγούμαι σιγά και έτοιμοι για φρενάρισμα.. Αρκετά ερημικοί δρόμοι!

Πάρα πολλά άδεια χωριά.. χωριά τα οποία πάνω από τα μισά σπίτια είναι παρατημένα.. το γρασίδι και τα χόρτα φτάνουν μέχρι τα παράθυρα σε αρκετά από αυτά χαλασμένες σκεπές..αν και σχεδόν ερείπια, οι επιβλητικές πόρτες τους τονίζουν ακόμα παλιές καλές εποχές..

Είναι ακριβώς αυτές οι στιγμές που τώρα δακτυλογραφώ τις σκέψεις και τις αναμνήσεις μου και διαπιστώνω ότι αυτό που βλέπω, αυτο που φωτογραφίζω δεν είναι το ίδιο με αυτό που μένει στην ανάμνησή μου..χρειάζομαι πιο πολλές φωτογραφίες. Η διαπίστωση αρκεί..βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή..

Καλώς ήρθατε στην Νορμανδία γράφει μία πινακίδα. Από εδώ αλλάζουν όλα! Το τοπίο γίνετε πιο όμορφο, οι δρόμοι ιδανικοί για μοτοσυκλετιστές! Ή μια στροφή μετά την άλλη και αυτό σε παραμυθένια χωριουδάκια! Οι τιμές αλλάζουν και αυτές! 10€ πληρώσαμε στο πρώτο μας κάμπινγκ με ρεύμα, μας δάνεισαν και μπαλαντέζα, ντους και ελεύθερο ίντερνετ.. Εδώ θέλουν για τα ίδια 25€ την βραδιά! Και εκεί που πληρώναμε 1€ για τον καφέ εδώ θέλουν 2,50.. όσο πιο κοντά στην θάλασσα, τόσο ακριβαίνουν όλα! Και εμείς φτάσαμε στην θάλασσα!

Σήμερα αρχίσαμε από τις 3 το ψάξιμο για διανυκτέρευση! Το καλό είναι ότι υπάρχει ένα κάμπινγκ  δίπλα στο άλλο! Οι τιμές όμως είναι παντού οι ίδιες. Για σκηνές 22-25€ την βραδιά.. όχι όμως για τα μικρά σπιτάκια που έχουν στα κάμπινγκ.. το πρόγραμμά μας ήταν να μείνουμε λίγες μέρες στην θάλασσα! Έτσι βρήκαμε ένα κάμπινκ στο Merville-Franceville και νοικιάσαμε για 4 μέρες ένα Coconut σπιτάκι. Η τιμή του 30€ την ημέρα με διπλό κρεβάτι, κουζίνα, ρεύμα ίντερνετ, και αυτό ακριβώς δίπλα απο την παραλία.. τέλεια ..
Έτσι απολαύσαμε 3 μέρες θάλασσα, ηλιόλουστο καιρό, βόλτες στην παραλία και στην κοντινή πόλη.

3 μέρες αργότερα έπρεπε να φύγουμε.
Ο Καιρός ήταν αρκετά συννεφιασμένος και η πρόγνωση έλεγε για βροχές!
Έτσι ντυθήκαμε από την αρχή με τα αδιάβροχα.. με το που βγήκαμε από την πόλη, άρχισε και η βροχή που όσο περνούσε η ώρα γινόταν όλο και πιο δυνατή! Εγω ένιωθα άνετα! Το αδιάβροχο μου έκανε καλή δουλειά.. τα γάντια το ίδιο, τα θερμαινόμενα χερούλια ήταν απόλαυση, εκτός από την αριστερή μπότα.. εκεί έμπαινε νερό..
80 χιλιόμετρα αργότερα η βροχή ήταν ακόμα ισχυρή.. ανησυχούσα για την ασφάλειά μας! Τα αυτοκίνητα, αν και μας έβλεπαν, δεν μας πρόσεχαν όσο έπρεπε.. σκεφτήκαμε να σταματήσουμε.. Σε ένα βενζινάδικο πίνουμε ένα καφέ και ρωτάω έναν Γάλλο μοτοσικλετιστή αν ξέρει κάτι για διανυκτέρευση εδώ κοντά.. δεν απαντάει αμέσως την ερώτησή μου αλλά θέλει να μάθει περισσότερα για εμάς, από που είμαστε, που πάμε κτλπ.. στο τέλος μας λέει ότι ονομάζετε Πιέρ έχει ένα σπίτι δω κοντά, 10 λεπτά με τα πόδια από την Omaha-Beach και μας κάλεσε να μείνουμε σε αυτόν.. θα ήταν τιμή μου, μας λέει!  Η τιμή είναι δικιά μας..
Στο σπίτι του Πιερ καθίσαμε 3 μέρες! Πλύναμε τα ρούχα μας, είδαμε την περιοχή!
Ο Πιέρ είναι ένας συνταξιούχος μάγειρας.. Σε αυτόν ήταν όλα καλά φτιαγμένα και τέλεια προετοιμασμένα! το σπίτι του  ο κήπος του, το καλό κρασί, οι όμορφες συζητήσεις, τα φαγητά του, από τα φρούτα του κήπου έφτιαχνε την μαρμελάδα του!
Πως να τα περιγράψω με μια φράση όλα αυτά;  Στην Γερμανία λένε: Αν θεός αποφάσιζε να ζήσει στην γη, θα διάλεγε την Γαλλία για την χώρα του..!
Παρακολουθώντας τον Πιέρ σαν άτομο θα έλεγα είναι ένας άνθρωπος κομπλεξικός με την τελειότητα..αλλά ίσως να κάνω και λάθος!
Σίγουρα είναι ένας άνθρωπος που ξέρει να απολαμβάνει μόνος του την ζωή του!

Τις ήμερες αυτές τις χρειαστήκαμε για να γνωρίσουμε λίγο την περιοχή!

Η Νορμανδία εκτός από φανταστικά τοπία, έχει πάρα πολλά να προσφέρει, επιβλητικά παλάτια, πανέμορφες πόλεις, χωριά, παραμυθένια αγροτόσπιτα και ωραίες ταβέρνες, Η Περιοχή έχει και μία βαθιά ιστορία..

Από εδώ άρχισε η απελευθέρωση της Ευρώπης από την Ναζιστική Γερμανία! Η περιβόητη D-Day του 1944!
Εδώ αποβιβάστηκαν οι Αμερικάνοι, οι Άγγλοι, οι Καναδοί στρατιώτες που απελευθέρωσαν την Ευρώπη!

Και αυτό το βλέπουμε παντού..μουσεία, μνημεία, καταφύγια, αποθήκες πολέμου.. Η παραθαλάσσια εξοχή σου το θυμίζει με κάθε σου βήμα..
Όταν ξέρεις λίγο την ιστορία, βλέπεις με διαφορετικό βλέμμα την πιο όμορφη παραλία τις Νορμανδίας, την Omaha-Beach!
Στις 06 Ιουνίου το 1944  οι απελευθερωτικές δυνάμεις με 156.000 στρατιώτες, και πάνω από 3000 πλοία έφτασαν στην παραλία.. Από την άλλη πλευρά, τους περίμεναν 50.000 Γερμανοί στρατιώτες.  Στις 09:00 το πρωί άρχισε η αποβίβαση, μια ώρα αργότερα στις 10:00 είχαν βρει 2.500 στρατιώτες τον θάνατο!..το βράδυ της ίδιας ημέρας υπήρχαν πάνω από 12.000 νεκροί στρατιώτες σε αυτή την παραλία..

Έτσι είναι ο πόλεμος! Άσχημος ανατριχιαστικός αηδιαστικός.. και όμως!.. βρίσκετε στην φύση μας!

Την επόμενη ημέρα πήγαμε στο Mont Saint Michel! είναι μία μικρή νησίδα στις ακτές της Νορμανδίας, σε πολύ μικρή απόσταση (περίπου 1,6 χλμ) από την ακτή, με την οποία συγκοινωνεί με ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Στην κορυφή του υπάρχει το περίφημο αββαείο με το επίχρυσο άγαλμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην κορυφή του καμπαναριού, που χαρακτηρίζεται ως αριστούργημα του δυτικού πολιτισμού.

Έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Από κάτω, πίσω από τα τείχη που περιβάλλουν το αββαείο, βρίσκεται ένα μικρό γραφικό χωριό με στριμωχτά σπίτια με αετώματα. Το χωρίο αυτό αποτελείτε σήμερα στο μεγαλύτερο κομμάτι από ξενώνες, εστιατόρια μαγαζιά κτλπ. Οι τιμές θα τις περιέγραφα ως τσουχτερές! Το αββαείο έφτασε στη σημερινή του μορφή περίπου το 17ο με 18ο αιώνα, ενώ πιθανολογείται ότι πρωτοχτίστηκε γύρω στο 10ο αιώνα.

κάθε μέρα υπάρχει το φαινόμενο της παλίρροιας, αλλά στις ισημερίες το φαινόμενο είναι ιδιαίτερα έντονο: Η θάλασσα κατακλύζει ολόκληρη την περιοχή (και τα χωράφια) γύρω από τη νησίδα, αφήνοντας ελάχιστα ακάλυπτο τον κεντρικό δρόμο προς τη νησίδα (τα πάρκινγκ καλύπτονται ολοσχερώς). Αποτελεί ένα από τα πιο φημισμένα τουριστικά αξιοθέατα στη Γαλλία με 3 περίπου εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο.

Κανονικά θέλαμε να μείνουμε πιο πολύ στην Bretagne, και να την δούμε καλύτερα αλλά σε αυτή την περιοχή βρέχει πολύ συχνά και οι ισχυροί άνεμοι κάνουν την οδήγηση τις μοτοσυκλέτας σχεδόν αδύνατη! Γιαυτό κάναμε έναν κύκλο από αυτή την περιοχή!

Ταξιδέψαμε κατευθείαν στο Bernier en Retz κοντά στο Nantes. Ένα όμορφο γραφικό και πεντακάθαρο χωριουδάκι! Εκεί γνωρίσαμε και περάσαμε 2 μέρες μαζί με ένα ενδιαφέρον ζευγάρι. Ε χουν 2 τιπι, στο ένα ζουν το δεύτερο το νοικιάζουν! Θα τους περιέγραφα σαν Γάλλους ινδιάνους.. χρειάζονται τον δυτικό πολιτισμό, την γαλλική κοινωνία, για να ζήσουν αυτό που θα ήθελαν να είναι!

Από εκεί συνεχίζουμε προς Royan και μετά για Bordeaux!

Κάπου εκεί είχαν κλείσει μια γέφυρα για επισκευές.. ήταν σχεδόν η μοναδική στην περιοχή, δεν υπήρχαν πινακίδες παράκαμψης και όποιο δρόμο και να παίρναμε το GPS μας έφερνε πίσω σε αυτή την γέφυρα!
Κάναμε 2 φορές μια διαδρομή των 20 χιλιομέτρων, με μικρούς χαλασμένους, γεμάτους με χαλίκι δρόμους, για να φτάσουμε πάλι στην γέφυρα..νιώθαμε σαν την ταινία groundhog day = η μέρα της μαρμότας!  Όλα επαναλαμβάνονται..
Τελείως εκνευρισμένοι πήγαμε σε ένα κάμπινγκ εκεί κοντά.. το αίσθημα της επιτυχίας που οποιοσδήποτε χρειαζόμασταν για να μην φρικάρουμε, το πήραμε από το δώρο των παιδιών μας δεν το είχαμε δοκιμάσει ακόμα! Φορτώσαμε λοιπον, με ηλιακή ενέργεια για πρώτη φορά τις ηλεκτρικές συσκευές μας! Wow! Τα νεύρα μας ηρέμησαν και το αίσθημα να ουρλιάξουμε δυνατά, εξαφανίστηκε!
Έτσι ζεστάναμε μια κονσέρβα με κρέας και φασόλια και το μοιραστήκαμε με τις γάτες του κάμπινγκ!

Την επόμενη μέρα παρακάμπτουμε την γέφυρα από τον αυτοκινητόδρομο! Με τους εξοχικούς δρόμους και τα χωριουδάκια είχαμε ξεχάσει πως είναι να ανοίγεις το γκάζι της μηχανής και να το κρατάς σταθερά ανοιχτό!
Ο Αυτοκινητόδρομος μας οδήγησε ακριβώς μέσα στο Bordeaux! Μπήκαμε σχεδόν μεσημέρι στην πόλη και τους πιάσαμε στον ύπνο..με αυτό εννοώ την κίνηση..χαλαρή για μια τέτοια μεγάλη πόλη!
Το Bordeaux αξίζει μια επίσκεψη!

Οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν.. τον καφέ μας τον πίνουμε στο Saint Girond de la Plage και διανυκτερέβουμαι λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά σε ένα κάμπινγκ στο πευκοδάσος!
Η Θάλασσα ήταν 3 χιλιόμετρα μακριά άλλα ακούγαμε ξεκάθαρα τα κύματα όλο την νύχτα..
Ήταν κάτι το ιδιαίτερο και μαγικό αυτό το δάσος!

Μετά απο 15 μέρες στην Γαλλία φτάσαμε στις 23.09.2016 τα Ισπανικά σύνορα!
Το συμπέρασμα ήταν ότι στην Γαλλία η οδήγηση τις μοτοσυκλέτας ειναι υπέροχη, κάθε μέρα φέρνει κάτι καινούργιο και ενδιαφέρον!
Εξαρτήσεως τούς δρόμους τα αξιοθέατα και την όρεξή μας κάναμε 200χιλ την ημέρα! Και για αυτό χρειαζόμασταν περίπου 6 ώρες!
Ο εξοπλισμός κατασκήνωσης είναι καλύτερος από ότι περιμέναμε, παρόλα αυτά χρειαζόμασταν κάθε λίγες μέρες ένα πραγματικό κρεβάτι με αναπαυτικό στρώμα!
Τους 4 τοίχους και την σκεπή γύρω από το κρεβάτι δεν τους πεθύμησα καθόλου, το αντίθετο με ενοχλούν!
Υπάρχουν πάρα πολλά αξιοθέατα και είδαμε ορισμένα από αυτά, οδηγήσαμε σε απομακρυσμένες αλλά αρκετά ενδιαφέρων περιοχές .
Υπάρχουν και οι μαγικές στιγμές..
Μικρές στιγμές που σε φέρνουν στο εδώ και τώρα με ένα πανέμορφο τρόπο. όπως για παράδειγμα στο πευκόδασος, ήρθε ένα μικρο πούλι και κελαηδώντας έκατσε στο χέρι μου, ή που οδηγώντας σε αγροτικούς δρόμους μπήκαμε στην Ισπανία. Αυτο το καταλάβαμε ώρες αργότερα στις βουνοσειρές τις cantabria, με ενα άλογο να μας καλωσορίζει και εκείνη την στιγμή άρχισαν από τα βράχια να πετάει ο ένας Αετός μετά τον άλλον  και κάναν τους κύκλους τους πάνω από τα κεφάλια μας!..