Ισπανία

Στις 23.09.2016 φτάσαμε στην Ισπανία.. ο παραλιακός δρόμος από την Γαλλία για Ισπανία οδηγεί μέσα από αρκετές πόλεις που το Stop and Go γίνετε ανυπόφορο! Τις μεγάλες πόλεις τις περάσαμε από τον αυτοκινητόδρομο. Εκεί διαπιστώσαμε ότι και στην Γαλλία υπάρχουν διόδια!..από βαρεμάρα αρχίσαμε αν παίζουμε..οδηγούμε διπλά δίπλα μπροστά από την μπάρα, ένας πλήρωνε στο αυτόματο για μια μοτοσυκλέτα, με το που σηκωνόταν η μπάρα φεύγαμε και οι δύο..κάθε φορά ακούγαμε πίσω μας τον συναγερμό..ρε τους πούστηδες σκέφτομαι..τοποθέτησαν συναγερμό και βίντεο για τα 1,80€ τις μοτοσυκλέτας..κατεβήκαμε από τον αυτοκινητόδρομο και διαλέξαμε τους αγροτικούς δρόμους!

Από την στιγμή που ανακαλύψαμε ότι είμαστε στην Ισπανία τραγουδούσαμε μαζί (από τα συστήματα επικοινωνίας ) εβίβα εσπάνια! Με τις στρεβλές φωνές μας;!!Δόξα τον θεό δεν άκουγε και κανένας άλλος !

Το πρώτο βράδυ το περάσαμε στο κάμπινγκ Santa Elena στο Mutriku ! 20€ για μια σκηνή, 2 άτομα και ρεύμα..

Το πρωί ξυπνάμε από ένα σκίουρο, ο οποίος ανεβοκατέβαινε γρήγορα τον κορμό του πεύκου, με τους ήχους του έκανε τόση φασαρία λες και ήθελε να τον ακούσει όλη η περιοχή..
Πάντως ένα τόσο όμορφο ξυπνητήρι έχεις μόνο όταν κοιμάσαι στην φύση..

Αυτή την ημέρα οδηγάμε στην Κανταβρία και φτάνουμε σto χωριό somo κοντά στην πρωτεύουσα Σανταντέρ .
Εκεί νοικιάσαμε ένα Hostal rural. Αυτά είναι μικρά ξενοδοχεία φτιαγμένα με μεράκι, παραδοσιακά και με πολύ καλό γούστο από παλιά μεγάλα αγροτόσπιτα.. 45€ την βραδιά για 2 άτομα με πρωινό

Εδώ θέλαμε να μείνουμε 3 μέρες.. ο καιρός προέβλεπε βροχές και καταιγίδες για τις επόμενες δύο μέρες.. το θεωρήσαμε καλό να βρούμε από νωρίς ένα στεγνό μέρος , αντί να τρέχουμε και να ψάχνουμε την τελευταία στιγμή με όλα τα πράγματά μας βρεγμένα, για ένα δωμάτιο. Βέβαια έτσι έχουμε τον χρόνο να γράψουμε με την ησυχία μας στο ημερολόγιο, τις εντυπώσεις μας για την Γαλλία.

Τελικά συνειδητοποιήσουμε ότι η πρόγνωση του καιρού δεν είναι ετσι όπως την έχουμε συνηθίσει..
Στις βόρειες χώρες τις Ευρώπης, όταν η πρόγνωση του καιρού λέει βροχές και καταιγίδες, το εννοούν αυτό.. δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις..
Εδώ, μέχρι τώρα, είναι λίγο διαφορετικά..μετά την τρίτη στην σειρά πρόβλεψη καιρού, που μιλάνε για βροχές και καταιγίδες (σήμερα είναι μια τέτοια μέρα), η πραγματικότητα είναι διαφορετική..
Εγώ βλέπω 3 με 4 συννεφάκια στον ουρανό, να τσακώνονται πιο θα πρώτο κρύψει τον ήλιο! Στο τέλος πέφτουν τόσες σταγόνες βροχής, όσες χρειάζονται να κάνουν το τόπο να μοσχοβολάει..το φρέσκο χώμα, λουλούδια δέντρα..
και βέβαια όσες σταγόνες χρειάζονται για να κάνουν τους δρόμους να γλιστρούν σαν να πλύθηκαν με σαπούνι..
Για αποκορύφωμα ακούγετε από μακριά ένα μπαμ..αλλά φτάνει για μας κοπεί το ρεύμα..
Αν βέβαια ακριβώς εκείνη την στιγμή εσύ κάνεις μια αναβάθμιση τις ιστοσελίδας σου και στην μέση κόβετε το ρεύμα..και το ίντερνετ;! ε! αυτό λέγετε ατυχία! από την άλλη πλευρά το βλέπεις λίγο διαφορετικά και λες: αυτό είναι το ένστικτο που από την αρχή σε πίεζε να κλείσεις το δωμάτιο για 3 μέρες και όχι για δύο ..είδες που την χρειάζεσαι την ημέρα σου;;..και αν σου φτάσει!..καλύτερα δούλεψε το βράδυ ( που το μυαλό σου είναι πιο ξεκάθαρο) για να είσαι σίγουρος ότι θα την ανεβάσεις ξανά online..
Έτσι έγινε!..χρειάστηκα σχεδόν 20 ώρες δουλειά για να επαναλειτουργήσει η ιστοσελίδα..με αυτό εννοώ μόνο τα βασικά..θα έχει δουλειά για μέρες ακόμα, μέχρι να ξαναέρθει στην αρχική της μορφή..

 

Mετά από 4 ώρες ύπνο, αποφασίσαμε να πάμε να δούμε λίγο την περιοχή..και βέβαια ένας καφές στην παραλία θα ήταν ότι πρέπει! Η παράλια είναι φανταστική όπως και στην Γαλλία..
Ατελείωτη.. με μαλακή και πιο λεπτή άμμο και από ζάχαρη!..
Μεγάλα κύματα και βεβαία όλα προετοιμασμένα και οργανωμένα για τους σέρφερ.

Το ένα σέρφερ σχολείο δίπλα στο άλλο.. στην παραλία η επιφυλακή παντού σε ετοιμότητα και οι πρώτες βοήθειες το ίδιο..ένα ασθενοφόρο με το προσωπικό του ήταν πάντα στην παραλία..
Rόκ-μπαρ πιτσαρίες, φαστ φουντ..μια βόλτα μπροστά από όλα αυτά τα μαγαζιά που το καθένα προσπαθούσε να επιβάλλει την δικιά του μουσική στην παραλία..Όλα όσα τραβάνε την νεολαία ήταν εκεί! Εμείς ήπιαμε τον καφέ μας λίγο πιο μακριά.. που ήταν και πιο ήσυχα! Ο θόρυβος από τα κύματα μου έφτανε!
Το χωριό είναι φτιαγμένο ακριβώς απέναντι από την όμορφη πόλη και πρωτεύουσα τις περιοχής Σανταντέρ, παρατηρώντας το χωριο, σκέφτομαι οτι η πόλη χρειαζόταν μια περιοχή πιο μακριά, όπου η νεολαία θα μπορεί να ζει τα πάρτυ της χωρίς να ενοχλούν.. το χωριό λοιπόν ήταν σαν να το φτιάξανε μέσα σε μια νύχτα και βέβαια κατοικείτε μόνο το καλοκαίρι..αυτό το βλέπαμε στα πολλά κλειστά παντζούρια και αλυσίδοκλειδωμένες πόρτες από τους ξενώνες και πολυώροφα φτηνά ξενοδοχεία.. αυτό το χωρίο δεν είχε τίποτα το όμορφο..
Α .. εκτός από δύο πράγματα..ο ξενώνας που μέναμε και η διαδρομή με το πλοίο για την πόλη

Με το που γυρίζουμε στο ξενοδοχείο πέφτουμε με τα μούτρα στο γράψιμο..
γράφουμε όλη την ημέρα..εγώ στα ελληνικά η Αννα στα γερμανικά..
Αυτό είναι πράγματι πολύ δουλειά, αλλά για μένα είναι όμορφο πράγμα και μου αρέσει να γράφω τις σκέψεις και τις εντυπώσεις μου.
Το πιο όμορφο είναι όταν το άρθρο μας είναι έτοιμο, ανεβασμένο στο ίντερνετ και ο ένας διαβάζει το δικό του στον άλλον! Αν και ταξιδεύουμε μαζί, βλέπουμε τα ίδια πράγματα και κάνουμε τις ίδιες εμπειρίες, αντιλαμβανόμαστε τις καταστάσεις αλλιώς και γράφουμε πολύ διαφορετικά..
Είμαστε και οι δυο ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα και για την αμοιβή μας πηγαίνουμε για φαγητό!
Οι μερίδες φαγητού, εδώ στην Ισπανία είναι τεράστιες και μια μερίδα φτάνει και με το παραπάνω για δυο άτομα!

Την επόμενη μέρα πάμε με το πλοίο να δούμε την πόλη, και για ψώνια. Χρειαζόμαστε φαγητό για την διαδρομή, σαμπουάν κτλπ

Η πολη είναι όμορφη

Αυτο που παρατηρώ επί μέρες σχεδόν από την Γαλλία είναι ότι συναντάμε όπου και βρισκόμαστε τους περπατητές του Ιακώβου..

Ο μεσίτης μας που του δώσαμε το διαμέρισμά μας για να το νοικιάσει, μας τηλεφωνάει! Το νοίκιασε από την 1 Οκτωβρίου και καλύτερα από ότι υπολογίζαμε..
Αυτό σημαίνει ότι όλα τα τρέχουσα έξοδα που έχουμε καλύπτονται με το νοίκι και μας μένει και ένα όμορφο συν για το ταξίδι μας..
Αυτά είναι όμορφα νέα..

Την τρίτη στις 28.09.2016 ξεκινάμε για τα βουνά, του εθνικό πάρκο Picos de Europa.

Το πάρκο αυτό έχει μία έκταση των 650 τετρ. Χλμ. Με 200 οροσειρές, η μεγαλύτερη βρίσκετε στα 2648 μέτρα ύψος.
Στην διαδρομή μας προς τα εκεί βρίσκονται και το σπήλαιο της Αλταμίρα. Ανακαλύφθηκε τυχαία από έναν βοσκό το 1868. Περιέχει σημαντικές προϊστορικές σπηλαιογραφίες..το θεωρήσαμε ενδιαφέρων αλλά δυστυχώς μπορούμε να δούμε μια αντιγραφή τις σπηλιάς..η αυθεντική είναι για λόγους προστασίας της (τα χρώματα χαλάνε απο την ανάσα μας) για τους επισκέπτες κλειστή..
Η είσοδος για την αντιγραφή είναι φτηνή αλλά για να είμαι ειλικρινείς δεν αξίζει τον κόπο..
Στην αντιγραφή απαγορεύονται οι φωτογραφίες και τα βίντεο..πράγμα που δεν καταλάβαμε το γιατί;!

Την αμοιβή μας την έδωσαν τα βουνά..με πανέμορφες διαδρομές, φανταστικότατη θέα που κάθε φορά σου κόβει την ανάσα.. το WOW επαναλαμβάνετε κάθε τόσο ..

κατά τις 4 το απόγευμα και στα 1500 μέτρα υψόμετρο, ψάχνουμε κάτι για διανυκτέρευση. Το βρίσκουμε λίγο πιο κάτω στο καμπινκ Cares στην συνοικία Posada de Valdeon. Ένα από τα λίγα κάμπινγκ τις περιοχής και ανάμεσα στις οροσειρές.. πολύ ειδυλλιακά.

Τα άτομα που διαχειρίζονται το καμπινγκ είναι νεαρά άτομα, θα τους περιέγραφα σαν Ηιππιες, ράστερ..οικολόγοι που έχουν τα δικά τους προϊόντα (λαχανικά, κρέας λουκάνικα κρασί ) τα πουλάνε στο καμπινγκ.. συμπαθητικά άτομα..
Πληρώσαμε 12€ για την διανυκτέρευση με την σκηνή στο ταβερνάκι τους το κρασί έκανε 6€ το μπουκάλι.. το σπιτικό κρασί..

Με καλή παρέα, καλό φαγητό και όμορφη ζωντανή μουσική, ήπια εγώ και η Aννα δυόμιση μπουκάλια κρασί.. κατά τις 12 το βράδυ, αποχαιρετιστήκαμε για την βραδιά όλοι με το ίδιο συμπέρασμα : χίκ..η ζωή..χικ.. είναι ωραία..
Ήταν ότι πρέπει για τον ύπνο..
.
Αναρωτιόμασταν αν ο εξοπλισμός μας είναι καλός.. τα στρώματα αέρος και τα υπνοσακίδια είναι φτιαγμένα για θερμοκρασία μέχρι τους -8 βαθμούς..αυτό σημαίνει οτι μέχρι τους -8 βαθμούς μπορείς να κοιμηθείς άνετα..εγώ καλώς κακώς φόρεσα και τα μακρινά μάλλινα εσώρουχα. Και για πρώτη φορά τυλίγομαι στον υπνόσακο και του κλείνω το φερμουάρ..μέχρι τώρα σκεπαζόμουν μόνο με αυτό..μεθυσμένος με παίρνει ο ύπνος..το βράδυ έσκασα. έγινα μούσκεμα στον ιδρώτα..
Το κεφάλι μου που δεν ήταν σκεπασμένο, είχε παγώσει τόσο πολύ που πονούσε, το υπόλοιπο σώμα ήταν μούσκεμα στον ιδρώτα..κάπου εκεί την άρπαξα την γρίπη.. Αν και την επόμενη μέρα έριχνα την ευθύνη για τον πονοκέφαλο στο φτηνό κρασί, τώρα 3 μέρες αργότερα και ξαπλωμένος στο κρεβάτι με πυρετό, ξέρω ότι δεν ήταν το κρασί..
Την επόμενη μέρα λοιπόν, ξυπνάμε στις 8 το πρωί..ο Μιγκέλ από το καμπινγκ έρχεται λυπημένος και μου λέει..δεν πλήρωσα το ρεύμα για τους τελευταίους  μήνες και σήμερα το πρωί στις 9 η ώρα, θα μου το κλείσουν..αν θες καφέ έλα τώρα που έχω ακόμα ρεύμα..
κι αυτό έγινε..
Ήπιαμε με τους άλλους τον καφέ μας..κανένας δεν μίλησε..ούτε λέξη.!
Τελικά φύγαμε όλοι, ήμασταν οι τελευταίοι του πελάτες ..ο μιγκελ έκλεισε για αυτή την χρονιά..έξω από το κάμπινγκ ήταν το συνεργείο της ισπανικής ΔΕΗ εκεί και ένας ανέβαινε στην κολόνα..

Συνεχίζουμε το ταξίδι μας ανάμεσα στις ομορφότερες οροσειρές..
Τρώμε σε ένα εστιατόριο μέσα στο δάσος..δεν ξέρω τι ήταν αυτό που έφαγα..αλλά ήταν το πιο νόστιμο φαγητό που έχω φάει μέχρι τώρα..

Την Αννα την έπιασε η γρίπη..μετά από 250 χιλ. οδήγηση στα βουνά, μου λέει δεν μπορώ άλλο..το GPS μας έδειχνε 40 χιλ μέχρι το επόμενο κάμπινγκ αλλά η Αννα φαινόταν άσχημα..
Είμαστε για τα καλά χωμένοι στις ορεινές περιοχές τις Ισπανίας.. βρισκόμασταν στο εθνικό πάρκο Somiedo πάνω από 1500 μέτρα ύψος, γύρω μας παντού, ελεύθερες αγελάδες, κατσίκες, άλογα με τα μικρά τους που πανικοβλημένα από τον θόρυβο τις μοτοσυκλέτας, δεν εγκαταλείπουν τον δρόμο για να περάσουμε αλλά καλπάζουν την διαδρομή μπροστά μας..μας αναγκάζουν να σταματήσουμε για ένα τέταρτο, μέχρι να ηρεμήσουν τα άλογα και να φύγουν από μόνα τους από τον δρόμο.. συνεχίζουμε την διαδρομή μας και το ψάξιμο για διανυκτέρευση..
Περνώντας το μοναδικό αγροτόσπιτο που είδα την τελευταία ώρα εκεί στα βουνά. διάβασα “Δωμάτιο”!..Η Τύχη είναι μαζί μας..σταματήσαμε.. το σπίτι ήταν σαν ερειπωμένο αλλά η καμινάδα έβγαζε καπνό…τελικά ζούσε ένα γεροντάκι μόνος του εκεί..βγήκε έξω του έδειξα την πινακίδα που έγραφε δωμάτιο, μετά την Αννα και του έδωσα να καταλάβει ότι είναι άρρωστη.. ο γέρος κατάλαβε..Άνοιξε το δωμάτιο, μας εξήγησε το ρεύμα, το ντους ..το δωμάτιο ήταν απλό.. κόστιζε 20€! είχαμε ένα καλό κρεβάτι και για κουβέρτες χρησιμοποιήσαμε τα υπνοσακίδιά μας, ήταν ζεστό και η μυρουδιά των καμένων ξύλων από το τζάκι, μας κάναν να νιώθουμε σαν να έχουμε χειμώνα..Η εξωτερική θερμοκρασία το απόγευμα ήταν 12 βαθμοί το βραδυ έπεφτε κάτω απο τους 10 βαθμούς..

Η Αννα κοιμάται αμέσως και μετά από 2 ώρες, κατά τις 7, ξυπνάει σχεδόν μια χαρά και με μεγάλη πείνα..έτσι πάμε το 1 χιλιόμετρο μέχρι το χωριό με τα πόδια.. ο γέρος μας το έδειξε, είπε το βράδυ θα κατεβεί και αυτός με το τρακτεράκι του εκεί…έτσι κριμένο που ήταν το χωριουδάκι μέσα στα βουνά και στο δάσος.. το έβλεπες μόνο τα βράδυ όταν άναβαν τα φώτα..

Την άλλη μέρα το πρωί, με τις μηχανές μας, κατεβαίνουμε πάλι στο χωριό..κάνουμε τα ψώνια τις ημέρας πεινούμε το καφεδάκι μας και φεύγουμε για το Lugo
Η Διαδρομή είναι τις τελευταίες μέρες, γεμάτες με στροφές..Η Αννα είναι περδίκι αλλά σήμερα είμαι εγώ που δεν μπορώ να τις απολαύσω..έχω πυρετό..
Μαζεύω τις δυνάμεις μου και τα καταφέρνω 100χιλ..μετά δεν πάει τίποτα άλλο..
Επιτέλους βρίσκουμε έναν ξενώνα..

Σε αυτόν τον ξενώνα νοικιάσαμε ένα δωμάτιο για 30€ την βραδιά, με φτηνό φαγητό (μενού με 10€/το άτομο) και θα καθίσουμε μέχρι να μου περάσει ο πυρετός..

τα βράδια εδώ είναι ενδιαφέρων.. όλη την ημέρα είναι ο ξενώνας άδειος..ο ιδιοκτήτης και η γυναίκα του μας περιποιούνται.. τα λέμε.., τα βράδια γεμίζει το σπίτι.. έρχονται οι περπατητές του Ιακώβου..ενδιαφέρον άτομα.. ο καθένας από αυτούς κάνει αυτή την διαδρομή, ( 800χιλ και πάνω με τα πόδια) , για προσωπικούς η θρησκευτικούς λόγους, οι δεύτεροι γίνονται όλο και πιο λίγοι.. χθες γνώρισα ένα Αμερικάνο με καταγωγή απο την Κολομβία, μαζί με Ισπανούς και Πορτογάλους το ρίξαμε στην πολιτική συζήτηση..συμπέρασμα: είμαστε όλοι ένας λαός και μας γ….ε
Χωρίς να το ξέρουμε ακολουθούμε από την Γαλλία ακριβώς αυτόν τον δρόμο..γίναμε οι περπατητές του Ιακώβου με τις μηχανές μας! Η Διαδρομή τελειώνει στον Καθεδρικό Ναό του Σαντιάγο δε Κομποστέλα στη Γαλικία της βορειοδυτικής Ισπανίας, όπου βρίσκονται θαμμένα τα ιερά λείψανα του Αποστόλου Ιακώβου. Μιας και ακολουθούμε αυτόν τον δρόμο και γνωρίσαμε αρκετούς από αυτούς, αποφασίσαμε να πάμε και εμείς εκεί..

Όσο για την κατασκήνωση, τελικά σκεφτόμαστε εδώ στην βόρεια Ισπανία, με κρύα βράδια τελείωσε η εποχή της..πρέπει να κατεβούμε από τα βουνά και να πάμε πιο νότια αν θέλουμε την σκηνή..και κάπου θα χρειαστούμε ένα μεγάλο διάλειμμα, ένα δάσκαλο ισπανικών για να μάθουμε τα βασικότερα στην ισπανική γλώσσα, ..ιδανικό για αυτό είναι πάντα στην ίδια την χώρα..προετοιμασία για νότια Αμερική..το που και πότε δεν το έχουμε προσδιορίσει ακόμα..

Με μια διαδρομή 200 χιλ. φτάσαμε στο Σαντιάγο δε Κομποστέλα. Ήμασταν σχετικά γρήγορα εκεί! Είχαμε αρκετό χρόνο για να βρούμε μέσω ίντερνετ ένα καλό ξενώνα.

Ήταν καλύτερα από ότι περιμέναμε! Λέγετε: a casa da torre branca  όποιος βρίσκετε κοντά και ψάχνει για διανυκτέρευση, αυτό πράγματι αξίζει!.

35€ το δωμάτιο συν 4,50 το άτομο για το πρωινό! αναπαυτικά κρεβάτια, μεγάλο καθαρό μπάνιο, όμορφη ατμόσφαιρα! Και το πρωινό; αρκετό για να μην φας για μεσημέρι!

Είναι η δεύτερη φορά που παίρνουμε ένα τέτοιο μικρο ξενοδοχείο.

Και τα δυο είχαν 5-6 δωμάτια! Δεν είναι τίποτα άλλο από αγροτόσπιτα ανανεωμένα και όμορφα φτιαγμένα.

Είναι οικογενειακές επιχειρήσεις..

Η Μητέρα στην κουζίνα, οι κόρες στο ρεσεπτιόν και στο σέρβις, οι πατεράδες σαν τους ελ πατρόνες κάνουν τον γύρο τους, ρωτάνε τους επισκέπτες αν όλα είναι εντάξει, που και που κερνάνε ένα η δυο ποτήρια κρασί, όπως στην δικιά μου περίπτωση που στο τέλος μιλάγαμε για την οικονομική κρίση του νότου!

Με το λεωφορείο που σταματά μπροστά απο την πόρτα του ξενώνα,, πηγαίνουμε στην πόλη, για 1 € το άτομο, ήμασταν και οι δυο πολύ περίεργοι για αυτή την πόλη που ακούσαμε τόσα πολλά.

Μια μεγάλη πόλη! Πολύ καθαρή, αφήνει την εντύπωση ότι η πόλη αυτή μεγάλωσε με πολύ γρήγορους ρυθμούς τις τελευταίες δεκαετίες..

Μας ενδιέφερε το κέντρο και η παλιά πόλη πράγμα το οποίο βρίσκουμε εύκολα, γιατί εκεί τερματίζει το λεωφορείο!

Η Παλιά πόλη είναι φτιαγμένη απο φυσική πέτρα..και ήταν λες και έδιναν από τότε μεγάλη σημασία στην ομοιομορφία..

Κάθε σπίτι και κάθε κτήριο, άφηνε την εντύπωση ότι ο πρωτομάστορας άφηνε εκεί τις καλύτερες γνώσεις και τέχνη του και προκαλούσε με το οικοδομικό του και καλλιτεχνικό του στυλ τους επόμενους..

Η Παλιά πόλη έχει μια τεράστια βιβλιοθήκη και ένα πανεπιστήμιο..και αυτά μέσα σε περιποιημένα κτήρια από τον μεσαίωνα!

Κατά τα άλλα η διαδρομή στα σοκάκια θύμιζε την πλάκα τις Αθήνας. Φτηνά φοιτητικά εστιατόρια δίπλα από τα τουριστικά. Όμορφες pub δίπλα από μαγαζιά με σουβενίρ. Παντού καλλιτέχνες του δρόμου..

Η μια όμορφη εκκλησία μετά την άλλη..άρχισα να τις μετράω αλλά κάπου έχασα τον αριθμό..

και στην μέση βέβαια η εκκλησία.. ο καθεδρικός ναός Σαντιάγο δε Κομποστέλα ..με το που φτάσαμε εκεί μπροστά μείναμε άφωνοι..Τέτοια εκκλησία δεν έχω ξαναδεί..Η επιβλητικότητα στο μεγαλείο της..και τόσοι οδοιπόροι που μετά από εβδομάδες περπάτημα έφτασαν στον προορισμό τους..άλλοι χαρούμενοι άλλοι λυπημένοι και ορισμένοι με άδεια πρόσωπα..

ξαπλώνουν στην πέτρινη πλατεία, μπροστά από την εκκλησιά λες και τους εγκατέλειψαν οι δυνάμεις τους..Λες και ζητούν έλεος!.. Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος.. 80% από αυτούς δεν το κάνουν για θρησκευτικούς λόγους..

Εγώ, ανάμεσά τους, προσπαθώ να αποθανατίσω σε φωτογραφίες αυτή την ατμοσφαίρα.. εκεί στο αποκορύφωμα αυτής τις φάσης, μου λέει η μπαταρία από την φωτογραφική μου μηχανή αντίο..

Το προηγούμενο βράδυ την είχα φορτώσει..κανονικά κρατάει μια ολόκληρη εβδομάδα..

το να μείνω από μπαταρία δεν είναι τίποτε το σημαντικό..αλλά τώρα;! με όλα αυτά που γινόταν γύρω μου;!

έβαλα την φωτογραφική μηχανή στην τσέπη, έκατσα σε ένα από τα σκαλοπάτια και απόλαυσα όλα αυτά που έβλεπα..

Τα νόστιμα τηγανητά καλαμαράκια, το ωραίο κρασί σε ένα μικρο εστιατόριο για ντόπιους στην παλιά πόλη ήταν και ο αποχαιρετισμός της.. κόστος 12€ το μενού (χ2) συν 10€ το κρασί

Πείσω στο ξενοδοχείο κάθισα στο σαλόνι και για λίγο και εκεί έχασα το αίσθημα του τόπου και χρόνου..ένοιωθα σαν να βρισκόμουν σπίτι μου και όλα αυτά να τα είδα σε μια εκπομπή στην τηλεόραση

Υπάρχει όμως και το αποκορύφωμα..είναι 80 χιλ. πιο μακριά και αυτό λέγετε Φινιστέρα..στα ελληνικά μεταφρασμένο το τέλος του κόσμου..

εννοείτε ότι είναι μια ονομασία από την εποχή που δεν γνώριζαν ότι η γη είναι στρογγυλή..

Για αυτούς τότε τελείωνε εκεί η γη..και κάπου εκεί έξω στον ωκεανό βρισκόταν το τέλος του κόσμου..

Η πόλη είναι γεμάτη.. το ένα τουριστικό λεωφορείο μετά το άλλο, φέρνει τουρίστες από παντού.

Οι Ιάπωνες κυριαρχούν..

Εκεί βρίσκουμε τον χειρότερο ξενώνα που είχαμε μέχρι τώρα!

Ένα διπλό κρεβάτι, σ ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρο, το μόνο φως και ο καθαρός αέρας ερχόταν από τον φωταγωγό! Μια κουζίνα για όλους, συν ένα μπάνιο σε κάθε όροφο! Διανυκτέρευση για 10€. Το κτήριο γεμάτο.. από τι άλλο; τους περιπατητές! Είναι μόνο για μια βραδιά σκεφτόμαστε και την ημέρα μας θα την περάσουμε έξω!

Και όμως! Είναι ακριβώς αυτά τα γεμάτα φασαρία, φτηνά, βρώμικα κτήρια που γίνονται ενδιαφέρων γνωριμίες!

Εκεί γνώρισα την Λέα.. μια 20χρονη κοπέλα που φορτωμένη το σακίδιό της μπήκε μαζί με εμάς σε αυτό το βρόμικο ξενώνα, ψάχνοντας για μια φτηνή διανυκτέρευση..

Φαινόταν ταλαιπωρημένη και κουρασμένη. Βρήκε ένα κρεβάτι στο δωμάτιο που διανυχτέρευε μια Σουιδέσα μια δυο κοπέλες απο την Κορέα.

Το απόγευμα θέλουμε να πάμε με τα πόδια στο ακρωτήρι..στον φάρο..στο φινιστερα..

Η Διαδρομή είναι 2,3 χιλιόμετρα απο τον ξενώνα, η θέα απερίγραφτη, ίσως με τις λέξεις άγρια ομορφιά..Πήγαμε με τα πόδια εκει!

Στο δρόμο μας ακολουθούσε η Λέα.. μετά από τόσες εκατοντάδες χιλιόμετρα που έκανε θα έλεγα οτι ξέρει να περπατάει!

Μας έφτασε και μας μίλησε στα γερμανικά.. Μέχρι τότε δεν ξέραμε την καταγωγή της.

Προχωρήσαμε μαζί κουβεντιάζοντας!

Σιγά σιγά αρχίσαμε να μιλάμε για τους εαυτούς μας..ποιο είμαστε, τι σχεδιάζουμε που πάμε και πως κατά λάθος ακολουθούμε αυτόν τον δρόμο και τώρα θέλουμε να τον πάμε μέχρι το τέλος..

Η Λέα μας κοιτούσε και μας μιλούσε σαν να είχε τους γονείς της μπροστά.. γελούσε λέγοντας ότι είμαστε καταπληκτικοί και έβγαλε από το πορτοφόλι της ένα τσαλακωμένο χαρτί.. εκεί είχε γραμμένο πρώτον: ο δρόμος του Ιακώβου..δεύτερον: ένα οδοιπορικό στην αμερικάνικη ήπειρο..μας λέει γελώντας..έρχεστε στην ζωή μου, στο τέλος μιας δύσκολης διαδρομής για να μου υπενθυμίσετε την επόμενη..

Έτσι γελώντας και αστειευοντας φτάσαμε στο ακρωτήρι..

Έφτασε στο σημείο μηδέν τις διαδρομής..στο τέλος του κόσμου.. εκεί εξαφανίστηκε για αρκετή ώρα στα βράχια..

Ώρα που χρησιμοποίησα τραβώντας φωτογραφίες από άλλους..

Η Λέα διακόπτει το κυνήγι μου με την φωτογραφική μηχανή..

Εδώ μου λέει σε αυτό το μέρος, καίμε κάτι που κουβαλάμε μαζί μας ίσως και ένα κομμάτι από το βάρος μας..και μου δείχνει τα κάρβουνα και τις στάχτες πίσω από τα βράχια..

Και εσύ; την ρωτάω..έχεις πολλά να κάψεις;

Ναι.. μου λέει,, αλλά θα το κάνω αύριο το πρωί..όταν θα είμαι μόνη μου εδώ..κοιτάζοντας όλες αυτές τις στάχτες, κάρβουνα και σημειώματα..φωτογραφίζω λες και ανακάλυψα έναν θησαυρό..

Το βράδυ το περνάμε με τους άλλους στον ξενώνα.. μαγειρέψαμε όλοι μαζί και καταφέραμε ενα φαγητό που αναμιγνύει την ισπανική, ελληνική, βόρειοευρωπαϊκή και κορεάτικη κουζίνα..το υπόλοιπο βράδυ το περάσαμε με την Λέα πίνοντας κρασί και λέγοντας ιστορίες…γελάσαμε πολύ..

Τι είναι αυτό που κινεί μια 20χρονη κοπέλα να περπατάει κάθε μέρα επι 5 εβδομάδες και στο τέλος να κάνει 850χιλ με τα πόδια; Μια ερώτηση που με αποσχολούσε από τότε που την είδα, αλλα τελικά δεν την ρώτησα..

Την επόμενη ήμερα μας ξύπνησε στις 7 το πρωι .. ήταν έτοιμη για αναχώρηση και χτύπησε την πόρτα του δωματίου για πει με ένα ένα χαμογελαστό πρόσωπο αντίο..

Δυο ώρες αργότερα ήμασταν και εμείς έτοιμοι για τον δρόμο..και όμως κάτι με τραβούσε προς το ακρωτήρι..πήγαμε με τις μηχανές εκεί..βγάλαμε φωτογραφίες κάναμε ένα μικρό βίντεο για την οικογένεια..και εκεί είδα την φωτιά..η Λέα ήταν εκεί και έκαψε κάτι..και αυτό το κάτι δεν ήταν λίγο..

ξεκινήσαμε και δεν σταματήσαμε πλέον στην Ισπανία..την Περιέργειά μας την κέρδισε η κοντινή Πορτογαλία..

Συμπέρασμα: Η βόρεια Ισπανία μέχρι τώρα ήταν η ομορφότερη χώρα! Πολύ καθαρή, με Φανταστικές παραλίες, υπέροχα βουνά, μοναδικά τοπία, παραδοσιακά χωριά και επιβλητικά όμορφες πόλεις! Οι άνθρωποι της ευγενικοί και βοηθητικοί! Με την φράση ενός από αυτούς: νιώθουμε σαν ένας λαός μαζί σας!

Η βόρεια Ισπανία είναι φτηνή σε φαγητό, ψώνια και διανυκτέρευση ! κατά μέσο όρο ξοδέψαμε καθημερινά στην Ισπανία τα ίδια χρήματα όπως και στην Γαλλία! δηλαδή 30€ το άτομο/ την ημέρα..με βενζίνη, φαγητό διανυκτέρευση. η ζωή στην Ισπανία όμως με αυτά τα χρήματα είναι ποιοτικά καλύτερη..