Άνθρωποι από καλαμπόκι

Τορτίγια, μια θεμελιώδεις διατροφή !

Όλα στο Μεξικό βασίζετε σε μια μικρούτσικη τηγανίτα, περίπου 15 εκατοστά σε διάμετρο.. την Τορτίγια.
Και αυτή η τηγανίτα, καταναλώνετε σε τεράστιες ποσότητες.

Ένας Μεξικανός καταναλώνει κατά μέσο όρο 70 κιλά το χρόνο, αν βάλουμε αυτά τα Τορτίγια το ένα πάνω από το άλλο, μπορούμε να φτιάξουμε μια με εντυπωσιακή κολόνα, περίπου 7 μέτρα ύψος.
Αν πάρουμε τα Τορτίγια που τρώνε τα 110 εκατομμύρια Μεξικάνοι σε μία μόνο ημέρα, και τα βάλουμε το ένα δίπλα από το άλλο, κάνουμε πάνω από πέντε φορές τον γύρω του κόσμου και αυτό από τον ισημερινό.
Με τα Τορτίλια που τρώνε σε ένα χρόνο, μπορούμε να φτιάξουμε έναν αυτοκινητόδρομο δύο λωρίδων κυκλοφορίας μέχρι το φεγγάρι, ή με τα Τορτίλια που τρώνε σε χίλιες μέρες, μπορούμε να σκεπάσουμε όλο το Μεξικό, με τα περίπου 2 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα του.
Το ότι αποκάλεσα προηγουμένως τις Τορτίγιες τηγανίτες, είναι φυσικά εντελώς λάθος.
Μοιάζουν με μικρές κρέπες, είναι πιο σκληρές και η γεύση τους είναι τελείως διαφορετική.
Αυτό οφείλεται επειδή είναι κατασκευασμένες από καλαμπόκι, και όχι από σιτάλευρο.
Ένας Γάλλος φίλος που ζει στο Μεξικό πάνω από δέκα χρόνια, είπε ότι η γεύση από τις Τορτίγιες περιγράφετε: Σαν να τρως υγρό χαρτόνι.
Εάν με αυτό εννοεί τις Τορτίγιες από το σούπερ μάρκετ, έχει δίκιο.
Αλλά ίσως ο φίλος μου να τις περιγράφει έτσι, γιατί δεν μπορεί να συχωρέσει αυτό το μεξικάνικο μπουρέκι, επειδή δεν έχει την γεύση όπως οι αγαπημένες του Κρέπες.

Οι Τορτίγιες γενικά τρώγονται σε κάθε γεύμα. Αλλά.. το σωστό θα ήταν το γεύμα τρώγεται με την την Τορτίγια.
Δεν έχει σημασία τι είναι στο πιάτο, ότι να είναι διπλώνετε στη Τορτίγια και μεταφέρεται με το χέρι στο στόμα.
Ακόμη και κοτόπουλο ή μπριζόλα! Τα κρέατα αυτά κόβονται σε μικρές μπουκιές και στη συνέχεια τυλίγονται στην Τορτίγια και τρώγονται κομμάτι κομμάτι.
Παρακολουθώ τον τρόπο που τρώνε: Ενώ ο Ευρωπαίος η ο Αμερικάνος χρησιμοποιούν την Τορτλίγια σαν ένα είδος κουτάλι για να φέρνουν το φαγητό στο στόμα τους, Ο μεξικανός με μια κίνηση, έχει τυλίξει το φαγητό με την Τορτίγια και με την δεύτερη, το σπρώχνει όλο στο στόμα του.

Τώρα τι φτιάχνετε με την Τορτίγια; η δημιουργικότητα δεν γνωρίζει σύνορα !
Πρώτον, υπάρχει η taco, μία Τορτίγια γεμάτο με κρέας.
Ανάλογα με την περιοχή, μερικές φορές μπορούν να τυλίγονται στα μπουρέκια αυτά, ακόμη και κάμπιες, προνύμφες, σκουλήκια, έντομα ή άλλα ζωύφια.
Μια ιδιαίτερα δημοφιλής παραλλαγή είναι η taco al pastor, η οποία μοσχοβολά στους δρόμους και γεμίζετε με το κρέας από ένα είδος γύρο.
Η taco al pastor είναι η Μεξικάνικη γύρος πίτα, το κρέας κόβετε με ένα τεράστιο μαχαίρι, από τον γύρο και στο τέλος ρωτά ο πιτατζής: με όλα;
Μέ αυτο εννοεί ψιλοκομμένα φύλλα κολιάνδρου, κρεμμύδι και ψητό ανανά. κατά βούληση ακόμα με λεμόνι και φυσικά τα μπαχαρικά και η τσίλι σάλτσα.

Ένας στενός συγγενής του Taco είναι η quesadilla που παρόλο το όνομά της, δεν γίνετε οπωσδήποτε γεμιστή με τυρί. Στην quesadilla τορτίγια, μπαίνουν λουλούδια από κολοκυθάκια, πατάτες βραστές, ένα είδος μούχλα από καλαμπόκι ( σωστά διαβάσατε), εγκέφαλος βοδιού (πάλι σωστά διαβάσατε) που και που βάζουν και τυρί, όλο αυτό διπλώνετε, πιέζετε και στη συνέχεια ψήνεται σε Comal τιγάνι.
Επίσης δημοφιλή είναι τα enchiladas (βαλμένες στη τσίλι σάλτσα), οι entomatadas (βαλμένες στο Tomatinilo), ή οι Enfrijoladas (βαλμένες στα φασόλια πολτό)..
Υπάρχουν πάρα πολλά διασκευές, θα μπορούσε κάνεις να τις αναριθμεί ατελείωτα..
Παλιές και σκληρές Τορτίλες δεν είναι για πέταμα, αυτές επεξεργάζονται.
Συνήθως κόβονται σε τριγωνικά κομμάτια και τηγανίζονται, ψήνονται ή απλά αποξηραίνονται στον ήλιο.
Τα αποτελέσματα είναι τα totopos, η μητέρα των τσιπς, που προσφέρονται σήμερα στα σούπερ μάρκετ σε όλον τον κόσμο.

Ελπίζω να έγινα σαφές ότι την Τορτίγια δεν μπορούμε να την περιγράψουμε σαν ένα συνοδευτικό στο φαγητό. Είναι κάτι πιο πολύ..
Εικονικά θα την περιέγραφα σαν ένα τεράστιο μανδύα που τυλίγετε γύρω από ολόκληρο το μεξικάνικο έθνος.
Αλλά ακόμη και αυτή η περιγραφή δεν πάει αρκετά μακριά, γιατί αν πιστέψουμε τους προ-ισπανικούς μύθους, οι Μεξικάνοι οι ίδιοι προέρχονται από τη ζύμη τις Tορτίγια.

Άνθρωποι από καλαμπόκι

Το ιερό βιβλίο των Μάγια Popol Vuh γράφει: Αφού οι Θεοί δημιούργησαν τον κόσμο με τα φυτά και τα ζώα του, ήθελαν να δημιουργήσουν ένα πλάσμα για να αποκομίσει τους καρπούς της γης.
Ο παραπέρα λόγος για αυτό το πλάσμα ήταν, ότι οι θεοί ήθελαν να έχουν κάποιον που θα τους λάτρευε (τελικά αυτό είναι που κάνει τους Θεούς κομπλεξικούς!). Χρειάστηκαν λοιπόν να δοκιμάσουν πολλά υλικά μέχρι να παράγουν τα σωστά όντα.
Οι πρώτες δοκιμές με τον Πηλό και το ξύλο δεν ήταν αρκετά καλές για τους θεούς, τα όντα αυτά ήταν χαζά, άκαρδα, αναίσθητα και χωρίς μυαλό, μέχρι οι δημιουργοί τους να καταλάβουν το λάθος τους, τα όντα αυτά είχαν πολλαπλασιαστεί και ζούσαν παντού! Οι Θεοί λοιπόν αναγκαζόντουσαν να τα εξαφανίσουν με πλημμύρες σεισμούς και άλλες καταστροφές.
Σαν τρίτη προσπάθεια αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το υλικό που θα ήταν ταυτόχρονα και η τροφή για αυτά το πλάσματα.. Πήραν λοιπόν καλαμπόκι, το αλέσανε και με το νερό της βροχής το κάνα μείγμα. Αυτή την φορά έφτιαξαν τέσσερα νέα όντα και για προληπτικούς λόγους ( όχι πάλι πλημμύρες, σπατάλες με το νερό, σεισμούς αστραπές.. κοστίζουν όλα ενέργεια..) φτιάξανε λοιπόν μόνο άνδρες.
Τους παρακολουθούνε και βλέπουνε: αυτά τα πλάσματα μπορούν να περπατάνε, να βλέπουν, να σκέφτονται, να αισθάνονται και να μιλάνε. Και πάνω απ όλα, αναγνώριζαν τους δημιουργούς τους .
Ικανοποιημένοι οι θεοί, δημιούργησαν και τέσσερις γυναίκες και τα άφησαν στην μοίρα τους.

Τέτοιες ιστορίες ακούγονται σε όλες τις χώρες τις κεντρικής Αμερικής.. όλοι αυτοί οι πολιτισμοί δοξάζουν το καλαμπόκι.

Το καλαμπόκι είναι το φυτό που έφερε τον πολιτισμό στην κεντρική Αμερική..αν χάσουν το καλαμπόκι, θα χάσουν και τον πολιτισμό τους..