Ονομάζομαι Γιώργος Μακρής
Γεννήθηκα στις 28 Μάιου του 1965 στην Άρτα.Στην ζωή μου έχω μετακομίσει πάρα πολλές φορές! προς το παρών ζω στην Γερμανία!
Από μικρός συνήθισα στις συχνές μετακομίσεις. Ήταν αναγκαίες λόγο εργασίας των γονιών μου!
Με τον καιρό απόκτησα ρουτίνα στο να είμαι ο καινούργιος στην τάξη! το έβλεπα θετικά! αποκτούσα το προνόμιο της καινούργιας αρχής και την δυνατότητα να διαβάζω τους ανθρώπους. Αυτό το τελευταίο δεν με ξεγέλασε ποτέ! δεν θέλω να πω ότι αντιμετωπίζω τον κόσμο με δυσπιστία αλλά ότι το πρώτο αίσθημα που νιώθω για κάποιον, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, ισχύει!
Οι συχνές μετακομίσεις που έζησα σαν νέος, έγιναν αργότερα και τρόπος της ζωής μου!
Είναι βέβαια πολύ πιο όμορφο αν σε ένα τέτοιο τρόπο ζωής χωράει και κάποιος άλλος! Αυτός ο άλλος, η Άννα, μπήκε νωρίς στην ζωή μου και έμεινε μέχρι σήμερα!
Την Ζωή μας την φτιάξαμε λίγο ανορθόδοξα αλλά περιπετειώδεις!
Γίναμε σε νεαρή ηλικία γονείς! μεγαλώσαμε τα παιδιά μας μόνοι μας και τα κάναμε σωστούς ανθρώπους! Ανθρώπους που στέκονται με τα δικά τους πόδια και διαμορφώνουν την ζωή τους μόνοι τους!
Επάγγελμα: Στην Ελλάδα ξεκίνησα την επαγγελματική μου ζωή σαν εποχιακός στο δασαρχείο τις Κορίνθου. Εκεί γνώρισα την Αννα! Αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την ζωή μας παρέα και έτσι βρέθηκα από το δασαρχείο να δουλεύω σε ένα ελληνικό εστιατόριο στην Γερμανία.
Για την αρχή ήταν η πιο σωστή δουλειά! Έβγαζα χρήματα χωρίς να ξέρω την γλώσσα και έμαθα και να μαγειρεύω! Το μαγείρεμα έγινε χόμπι.. ένα χόμπι που συχνά ξετρέλανε φίλους και γνωστούς στις όμορφες βραδιές μας, με νόστιμη ελληνική κουζίνα και καλό κρασί!
Εκτός από τις όμορφες παρέες και το καλό κρασί έπρεπε να μεγαλώσουμε και τα παιδιά μας.. με άλλα λόγια χρειαζόμασταν χρήματα, και επειδή δεν υπολογίζαμε και δεν περιμέναμε την βοήθεια κανενός, στράφηκα σε ένα επάγγελμα που μου έδινε την δυνατότητα σε σύντομο χρονικό διάστημα να βγάλω αρκετά χρήματα για να ζήσω την οικογένειά μου! Έτσι έμαθα την τέχνη του χτίστη, του διδασκάλου σε αυτή, συνέχισα με περαιτέρω εκπαίδευση σε αναπαλαίωση παλιών σπιτιών, και το αποκορύφωσα με βιολογικούς και εναλλακτικούς τρόπους οικοδόμησης και σπίτια μηδενικής ενέργειας. Ήμουν 30 χρονών και είχα την δικιά μου οικοδομική εταιρεία και τότε αρκετές δουλειές από την γερμανική αρχαιολογία.
Αν κάτι που στην δουλειά μου ακόμα μου αρέσει, είναι το να ανανεώνω μόνος μου, παλιά σχεδόν ετοιμόρροπα σπίτια, να τους ξαναδίνω ζωή, με τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια που τους αξίζει! λατρεύω το ανάμιγμα μεταξύ επιβλητικά παλιού και τελείους μοντέρνου!
Αγαπάω την μουσική, να φωτογραφίζω, τα ταξίδια, η Μοτοσυκλέτα βέβαια, η ελεύθερη κατασκήνωση και κάπως, χωρίς να το θέλω, είμαι ο μαγνήτης της περιπέτειας, οπότε την αγαπάω και αυτή!
Εκτός από την Ελλάδα έχω ζήση 18 χρόνια στην Γερμανία, 12 χρόνια στην Ελβετία και τώρα ζω πάλι στην Γερμανία.
Άν κάποιο άτομο επηρέασε στην ζωή μου, αυτό είναι ο Παππούς μου!
Οικοδόμος και αυτός μεγάλωσε με σκληρή δουλειά τα 4 παιδιά του και μου έδειξε ότι παράλληλα μπορείς να απολαύσεις την ξεγνοιασιά τις ζωής! Μου έμαθε ότι τα πραγματικά όμορφα και ξέγνοιαστα offroad ταξίδια, γίνονται καβάλα σε ένα άλογο! μου έλεγε τις πιο όμορφες ιστορίες, ιστορίες από πολέμους ή γενικά τις περιπέτειες που έζησε.. θυμάμαι, πιτσιρίκος εγώ ξαπλωμένος στην αγκαλιά της γιαγιάς μου μπροστά στο τζάκι και αυτός όρθιος σαν γίγαντας μεγάλος, να μου δείχνει την πλάτη του που ήταν γεμάτη από θραύσματα οβίδων! γελώντας μου εξηγούσε πως τα βράδια έκλεβε τα κατασχεθέντα άλογά του πίσω από τους Ιταλούς! ή μου έλεγε για το ταξίδι του με την μοτοσυκλέτα..ένα ταξίδι με ένα φίλο στα χρόνια του ’60 που ταξιδέψανε όλη την στερεά Ελλάδα!
Αργότερα μου εμπιστεύτηκε η γιαγιά μου ότι αυτό το ταξίδι του παππού, ήταν μόνο από την Αρτα μέχρι την Λευκάδα..Θέλω να πιστεύω ότι η γιαγιά μου δεν ήξερε τα πάντα για τον παππού… αν και στο κάτω κάτω της γραφής η απόσταση δεν παίζει ρόλο! το ταξίδι μετράει 🙂
Τα αγαπημένο μου όχημα για ταξίδια ήταν ένα μικρο VW λεωφορειάκι, από μένα τροποποιημένο και φτιαγμένο τροχόσπιτο! Το αποκτήσαμε όταν τα παιδιά ήταν μικρά και ταξιδεύαμε πολύ συχνά με αυτό!
Από τότε που μετακομίσαμε στην Ελβετία χάθηκε αυτό το χόμπι!
Τώρα που τα παιδιά μας μεγάλωσαν φύγανε και οι υποχρεώσεις.
Η μηχανή ήρθε στην ζωή μου με την επιθυμία του γιου μου για το δίπλωμα μοτοσυκλέτας..
Τελικά περάσαμε πολύ χρόνο μαζί χαζεύοντας μηχανές και μαζί βγάλαμε το δίπλωμα!
Και μαζί κολλήσαμε την Αννα που ήρθε στην παρέα μας με το δίπλωμα μοτοσυκλέτας 2 μήνες αργότερα!
Ο γιος μου πήρε τον δρόμο που συχνά συναντάμε στους 30ηδες..μόλις έγινε Πατέρας και έκανε εμένα παππού! τι έρχεται τώρα για αυτόν; οικογένεια, οικονομική σταθερότητα, καριέρα, σπίτι, καθώς πρέπει ζωή..! Όπως δείχνουν τα πράγματα η μηχανή του θα ξεχαστεί για χρόνια στο γκαράζ..
Αλλά οι εποχές τις δικιάς μας καθώς πρέπει ζωής, έχουν περάσει! Οι υποχρεώσεις το ίδιο..
Έτσι λοιπόν ξαναβρισκόμαστε σχεδόν στην ίδια φάση που πριν 30 χρόνια είχαμε! τότε σχεδιάζαμε ένα οδοιπορικό ταξίδι μέχρι την Αυστραλία! τα σχέδιά μας τότε τα αφήσαμε στην άκρη μετά την περιβόητη φράση της Άννας: “ουπς είμαι έγκυος!” μια φράση που σήμερα μου δημιουργεί ανατριχίλα! Μετά από 3 τέτοια “ουπς”, και την βοήθεια της μητέρας φύσης, δεν πρόκειται να ξανακούσω από την Άννα αυτή την φράση:-))
Αυτή την φορά λοιπόν, 30 χρόνια αργότερα, έχουμε προχωρήσει πιο πολύ με την προετοιμασία του ταξιδιού μας, τώρα βρισκόμαστε στο να διαγράφουμε πράγματα από την to-do λίστα.. Καθόμαστε μπροστά σε ένα τεράστιο παγκόσμιο χάρτη που πιάνει ένα ολόκληρο τοίχο στο σαλόνι και σχεδιάζουμε ένα ταξίδι που μόνο με την σκέψη σε αυτό τρέμουν τα γόνατά μου!
Ένα ταξίδι που το βλέπω με ενθουσιασμό, περιέργεια, χαρά, ευλάβεια αλλά και σεβασμό!
