Όσο πιο πολύ αποκρινόμαστε από το Quintana Roo (Κουαντάνα ρο ) τόσο και λιγότερο τουρισμό συναντάμε.
Με αυτό εννοούμε τα τεράστια απαίσια ξενοδοχεία γεμάτα με Αμερικάνους, Καναδούς και Ευρωπαίους! Tα τουριστικά μαγαζιά, το ένα δίπλα στο άλλο, όπως στο Cancun και στο Playa del Carmen.
Από εδώ και στο εξής με κάθε χιλιόμετρο που κάνουμε, απλώνετε μπροστά μας όλο και ποιο πολύ το αυθεντικό Μεξικό. Είναι έτσι όπως το περιμέναμε.
Στις 15.02.2017 και μετά την Chichen Itza και Merida φτάσαμε ξανά στην θάλασσα και στο όμορφο Celestun ( Σελεστούν).
Ένα μικρό γραφικό χωριό, που οι περισσότεροι κάτοικοί του είναι ψαράδες.
Εδώ υπάρχουν λίγα οικογενειακά ξενοδοχεία και δωμάτια. Το κέντρο του αποτελείτε από μικρά μαγαζιά και εστιατόρια. Αυτά είναι πιο πολύ προσανατολισμένα στον μεξικανό παρά στον τουρίστα. Στο κέντρο υπάρχει ένα μικρο πάρκο που τα μεγάλα του δεντρά δίνουν τον πολυπόθητο ίσκιο.
Αυτή είναι η πρώτη εικόνα που παίρνουμε από αυτό το χωριό.
Για ένα ήμαστε ακόμα σίγουροι: Εδώ δουλεύουν τα ρολόγια αργά και καθένα από αυτά έχει και την δικιά του ώρα. Αυτά τις εκκλησίας πάνε με το καλό παράδειγμα μπροστά..
Μετά από ένα καφέ στην πλατεία και μετά τις πρώτες εντυπώσεις, πηγαίνουμε στην παραλία..
Bingo! .. Αυτή είναι η Καραϊβική ακριβώς όπως την ονειρευόμασταν.
Ατελείωτα χιλιόμετρα άσπρη παραλία, με άμμο μαλακό σαν ζάχαρη, πεντακάθαρη και άδεια από κόσμο. Η Θάλασσα γυαλίζει πράσινη και μπλε στον ήλιο..
Νοικιάζουμε ένα δωμάτιο σε ένα παραλιακό ξενοδοχείο με θέα την θάλασσα με το φρέσκο και δροσερό αεράκι της. Αρχικά σχεδιάζαμε να μείνουμε 3 μέρες στο Σελεστούν αλλά μας άρεσε τόσο πολύ που κλείσαμε το δωμάτιο για 12, παζαρεύοντας την τιμή του στα 2/3 τις αρχικής του.
Το Σελεστoύν είναι ότι πρέπει για φυσιολάτρες. Γύρω από το χωριό απλώνετε μια τεράστια προστατευόμενη περιοχή με μαγκρόβια δάση. 300 διαφορετικά είδη πουλιών ζουν εδώ.
Πάνω απο το ξενοδοχείο μας, στριφογυρίζουν τα πουλιά φρεγάτες.
Δεκάδες κορμοράνοι και πελεκάνοι ζουν εδώ.
Στο εστιατόριο του ξενοδοχείου έρχονται πολύχρωμα κολίβρια.
Το Σελεστούν είναι ένα ψαροχώρι και η θάλασσα έχει αρκετά ψάρια για να γεμίζει τα δίχτυα των ψαράδων καθημερινά.
Τα ψάρια καταναλώνονται στην τοπική και γειτονική αγορά..
Οι ψαράδες καλυτερεύουν το εισόδημά τους με τις εκδρομές στα μογκρόβια δάση και στα φλαμίνγκο. Μικρές βάρκες με καθίσματα περιμένουν στην παραλία και οι ιδιοκτήτες τους προσπαθούν αν μαζέψουν ένα μικρό γκρούπ. Η 3ωρη βόλτα κοστίζει 10€ το άτομο.
Αφού γεμίσουν την βάρκα, φεύγουν με μεγάλη ταχύτητα προς ποτάμι που περισσότερο μοιάζει με μια λίμνη που εντείνετε στην θάλασσα, εκεί πλησιάζουν σιγά και προσεχτικά τους ροζ φλαμίνγκο. Βρίσκονται στα ήρεμα ρηχά νερά και τρώνε γαρίδες. Εκεί βλέπουμε εκατοντάδες από αυτά.
Τελικά οι γαρίδες είναι υπεύθυνες για το ροζ χρώμα των φτερών τους .
Η βόλτα με την βάρκα, μας οδεύει και στα μανγκρόβια δάση με τα παράξενα δέντρα..μοιάζει σαν ένα τοπίο βγαλμένο από παραμύθι..
Το χωριό είναι γεμάτο με μικρά μαγαζάκια, σχεδόν κάθε σπίτι έχει κάτι να πουλήσει,
αρκετοί μετατρέπουν το μοναδικό δωμάτιο, που αποτελεί το σπίτι τους, την ήμερα σε μαγαζάκι. Γυναίκες πουλούν εκεί τα σπιτικά τους φαγητά, η τα ρούχα που φτιάχνουν..
Άλλα άτομα τις οικογένειας, προσπαθούν να βγάλουν χρήματα σαν πλανώδες μικρέμποροι ή με τα τρικυκλα ποδήλατα και μηχανάκια τα οποία είναι τα ποιο φτηνά ταξί
Το χωριό είναι πεντακάθαρο και κάθε σπίτι έχει και ένα διαφορετικό χρώμα.
Στις άκρες του χωριού γίνονται τα σπίτια τελείως απλά. Καλύβες από καλάμια και τσινκο.. τα καλύτερα από αυτά είναι χτισμένα με τσιμεντόλιθους.
Εδώ υπάρχουν και πολλά σκουπίδια. Σε αυτές τις οικογένειες τα κρεβάτια αποτελούνται από αιώρες.. εκεί κοιμούνται το μεσημέρι και το βράδυ! Όταν δεν τις χρειάζονται βρίσκονται διπλωμένες και κρεμασμένες στον τοίχο, έτσι μπορούν να χρησιμοποιήσουν το μοναδικό δωμάτιο που έχουν, σαν σαλόνι.. Η τραπεζαρία είναι πάντα έξω κάτω από ένα δέντρο!
Αιώρες έχει βεβαία το κάθε σπίτι, αυτές που φτιάχνουν εδώ είναι πολύ άνετες και με λίγο κούνημα, γίνετε μέσα σε αυτές ο μεσημεριανός ύπνος μια σκέτη απόλαυση.
Οι Άνθρωποι εδώ είναι πολύ φιλικοί, χαιρετούν ευγενικά, γελάνε και αστειεύονται.
Ζουν οικογενειακά, με παππούδες και γιαγιάδες και τα μικρά παιδιά πηγαίνουν από αγκαλιά σε αγκαλιά..
Σχεδόν από παντού ακούγετε δυνατή ρυθμική μουσική. Σπίτια, σουπερμάρκετ, περίπτερα και..φαρμακεία! Όλη αυτή η μουσική αναμιγνύετε σε μια βαβούρα ..
Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι τα φαρμακεία. Μέχρι και αυτά έχουν στην είσοδο τεράστια ηχεία με ποπ μουσική, που και που ο φαρμακοποιός παίρνει το μικρόφωνο και με την φωνή ενός diskjokey διαφημίζει τα προϊόντα του, από ασπιρίνη μέχρι Βιάγκρα.
Αυτό γίνετε από τις 8 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ που κλείνει το φαρμακείο.
Μπροστά του χορεύει ένα άτομο, μεταμφιεσμένο σε έναν χοντρό γιατρό, στο ρυθμό τις μουσικής..και αυτό με αυτές τις υψηλές θερμοκρασίες..
Αυτό το θέαμα με τα φαρμακεία, επαναλαμβάνετε από το Κανκούν, σε όλες τις πόλης μέχρι εδώ σε αυτό το ψαροχώρι..
Η πραγματική ζωή στο Σελεστουν αρχίζει από τις 7 το απόγευμα. Όταν δύσει ο ήλιος και η θερμοκρασία κατέβει στους 25 με 30 βαθμούς.
Έχουμε την εντύπωση ότι όλο το χωριό βρίσκετε στο πόδι, ή πιο σωστά στις ρόδες.
Σχεδόν ο καθένας από αυτούς οδηγάει ένα δίκυκλο η τρίκυκλο ποδήλατο η μηχανάκι. Πάνω σε αυτά;; όλη την οικογένεια!. Πατέρας μητέρα και 2 παιδιά σε ένα μηχανάκι είναι η πιο φυσιολογική εικόνα..
Όλοι έρχονται στο κέντρο για ψωνίσουν, να κάνουν την βόλτα τους και να τα πουν με τους συχωριανούς τους.
Το θέαμα είναι απερίγραφτο. Δίκυκλα και τρίκυκλα μηχανάκια με χαλασμένες εξατμίσεις, βγαίνουν από κάθε δρομάκι, από κάθε γωνία ακούγετε δυνατή μουσική, που και που περνούν οχήματα με μεγάφωνα με την δικιά τους ποιο δυνατή μουσική και περιγράφουν τα προϊόντα τους, τα παιδιά παίζουν και φωνάζουν δυνατά, τα σκυλιά γαυγίζουν και κυνηγούν κάθε όχημα, σαν να είναι τα μοναδικά όντα που ενοχλούνται από όλη την βαβούρα και ικετέβουν με τον δικό τους τρόπο για λίγο ησυχία..
Αναρωτιόμαστε τι θα γινόταν αν αυτό το σενάριο που απλώνετε μπροστά μας, το μεταφέρναμε σε ένα χωριό στην βόρεια Ευρώπη για λίγες μέρες;!..
Όποιος δεν έχει το δικό του όχημα, παίρνει ένα από τα πολλά τουκ τουκ ταξί για να τον μεταφέρει ένα η δύο τετράγωνα μέχρι την πλατεία..
Έχω την εντύπωση ότι δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα πόδια τους. Και αυτό φαίνεται και στο σώμα τους!
Το Μεξικό βρίσκετε σε παγκόσμια κλίμακα στην τρίτη θέση με τους πιο χοντρούς ανθρώπους. Σε ένα αδύνατο άτομο ισοδυναμούν 2 χοντροί.
Αυτό βέβαια δεν ανήκει μόνο στο ότι δεν κινούνται αλλά και στο τρόπο διατροφή τους. Έχουν πολύ νόστιμα φαγητά και τρώνε τεράστιες ποσότητες ζάχαρη.
Στα εστιατόρια οι σαλάτες είναι σπάνιες. Στα πιάτα υπάρχει αρκετό κρέας, ή ψάρι ρύζι, φασόλια, για σαλάτα βάζουν δύο δαχτυλίδια κρεμμύδι και δύο λεπτές φέτες ντομάτα.. Χορτοφάγοι έχουν εδώ μια δύσκολη ζωή..
Καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες τορτίγια και μερικές φορές οι οικογένειες έχουν την δικιά τους τορτίγια μηχανή
Ένα απόγευμα, ξαπλωμένοι στην παραλία κάτω από ένα δέντρο, ακούμε πάνω σε αυτό έναν κόκορα, μετά από λίγο ένα μηχάνημα σαν τρυπητήρι και μετά ένα ξεκαρδιστικό γέλιο! Αυτούς τους ήχους τους έκανε ένα μαύρο πούλι το λεγόμενο catbird. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά και γελάγαμε μαζί του!
Όσο απομακρυνόμαστε από το χωριό τόσο πιο όμορφη γίνετε η παραλία με μια πεντακάθαρη θάλασσα. Παντού στην παραλία υπάρχουν τεράστια κοχύλια, βρήκαμε και ένα κρανίο πελεκάνου, ένα τεράστιο πράμα!!
Εδώ νιώθω σαν τον Robinson Crueso
Περπατούσαμε επί ώρες και ο ήλιος μας έκαιγε ανελέητα.. Η χαρά μας ήταν μεγάλη όταν σε ένα σημείο, βλέπουμε 3 όμορφα καλυβάκια μπροστά από την θάλασσα. Είναι φτιαγμένα από καλάμια και φύλα φοίνικα, ένα από αυτά έχει και μια αναπαυτική ξαπλώστρα. Εκεί την αράζουμε, κάνουμε το μπάνιο μας τον μεσημεριανό μας ύπνο, μέχρι που με ξυπνάει η σκιά ενός στρατιώτη! Με φιλικό τόνο μας εξηγεί ότι πρέπει να φύγουμε από εκεί γιατί το καλυβάκι αυτό ανήκει στον ελ αφεντικό και πρέπει να είναι πάντα στην διάθεσή του.. φεύγοντας και κοιτάζοντας καλύτερα προς το δάσος βλέπω ότι εκεί υπάρχει ένα μικρο κτήριο με 4 φαντάρους.. Στο ξενοδοχείο μας είπαν ότι η δουλεία τους είναι να προστατεύουν την καλύβα του ελ αφεντικού..όποιος και να είναι αυτός!..
Από τις συζητήσεις που είχαμε με αρκετούς ντόπιους στο χωριό, μάθαμε ότι όλοι θέλουν να κρατήσουν τον σημερινό στυλ και τον ρυθμό της ζωής τους. Θέλουν και προωθούν τον λίγο και ομαλό τουρισμό για ένα ακόμα μικρο εισόδημα και τίποτε περισσότερο. Τους το ευχόμαστε ολόψυχα να κρατήσουν αυτό τον ρυθμό ζωής και στο μέλλον!.
Στις 27.02.2017 αφήνουμε το όμορφο Σελεστούν πίσω μας και ταξιδεύουμε προς Καλαγμούλ. Το ψαροχώρι αυτό θα μείνει στην μνήμη μας σαν ένας καραϊβικός παράδεισος!..
