Ταξιδεύουμε στην μεγαλύτερη χώρα του Κόσμου, την Ρωσία.

Βίζα: Για το ταξίδι στην Ρωσία χρειαζόμαστε βίζα. 

Κάναμε μια αίτηση για 3 μήνες επαγγελματική βίζα, διπλής εισόδου. Αυτή η βίζα χορηγείται βάσει πρόσκλησης και για αυτό τον λόγο εξουσιοδοτήσαμε ένα ταξιδιωτικό γραφείο που προφέρει αυτό το σέρβις και αφήσαμε σε αυτούς όλη την διαδικασία.

Μαζί με το διαβατήριο και δυο φωτογραφίες χρειάζονται επίσης και μια απόδειξη από την ασφάλεια υγείας η οποία θα αναφέρει ότι καλύπτει στην Ρωσία τουλάχιστον ένα ποσό των 30.000 ευρώ.

Δυο εβδομάδες αργότερα είχαμε τα διαβατήριά μας με 90 ημέρες βίζα. Το κόστος είναι περίπου 110€.

 

Διαδικασία και τελωνείο, είσοδος στην χώρα.

01.07.2019: Από την Γεωργία και μέσω τις υπέροχης διαδρομής που προσφέρει ο παλιός στρατιωτικός δρόμος, φτάσαμε στα σύνορα τις Ρωσίας.
Διαβάσαμε ότι αυτά τα σύνορα έχουν μεγάλη κίνηση, οι τελωνειακοί δεν είναι καθόλου συνεργάσιμοι, οι διαδικασίες γίνονται με πολύ αργό ρυθμό και πρέπει να υπολογίζουμε με αρκετό χρόνο αναμονής.

Περνάμε την μεγάλη φάλαγγα των φορτηγών και φτάνουμε στο πρώτο φυλάκιο.
Τρεις φορές γίνετε ο έλεγχος διαβατηρίων. Μας δίνουν την κάρτα αλλοδαπού το migration card που πρέπει να συμπληρώσουμε, οδηγούμε 50 μέτρα μέχρι το τελωνείο και εκεί περιμένουμε υπομονετικά μέχρι να μας καλέσουν στο επόμενο έλεγχο.

Εδώ θέλει προσοχή στις στοπ πινακίδες που συνδέονται με μια λευκή λωρίδα στο έδαφος! Οι αστυνομικοί και οι τελωνειακοί στέκονται αρκετά μετρά πιο μακρυά αλλά εμείς πρέπει να σταματήσουμε σε αυτή την λωρίδα και να περιμένουμε.

Ο τελωνειακός μας κάνει νόημα να οδηγήσουμε κοντά του. Θέλει να δει όλα όσα έχουμε μαζί μας και έτσι πρέπει να ανοίξουμε τις τσάντες και να αδειάσουμε τις βαλίτσες!

Έπρεπε να εξηγήσουμε τι είναι το κάθε φάρμακο που έχουμε στο τσαντάκι πρώτον βοηθειών.

Οι σφραγίδες στην κάρτα αλλοδαπών και στα διαβατήρια έγιναν γρήγορα.

Τώρα πρέπει να συμπληρώσουμε τα έντυπα για την προσωρινή εισαγωγή τις μοτοσυκλέτας. Είμαστε τυχεροί, μας δίνουν έντυπα που είναι γραμμένα στα αγγλικά, πράγμα που δεν είναι καθόλου αυτονόητο.

Ο τελωνειακός υπάλληλος μας δείχνει ένα πρότυπο, έτσι καταλαβαίνουμε που και τι πρέπει να γράψουμε.
Τα τελωνειακά έγγραφα τα παραδίδουμε στο τελωνείο που ελέγχονται για την ορθότητα τους.

Η πράσινη κάρτα της ασφαλιστικής μας, καλύπτει την Ρωσία, έτσι δεν χρειαζόμαστε περαιτέρω ασφάλεια. 5 λεπτά αργότερα ακούμε τις σφραγίδες να πέφτουν( ωραίος ήχος ) και μπορούμε να φύγουμε.
Ήμασταν εκεί περίπου 2 ώρες, συμπεριλαμβανομένων το χρόνο αναμονής. Οι τελωνειακοί υπάλληλοι ήταν φιλικοί, εξυπηρετικοί και ορισμένοι από αυτούς μιλούσαν αγγλικά..
Την διαδικασία την είχαμε φανταστεί πολύ πιο χειρότερη και θεωρούσαμε τους εαυτούς μας τυχερούς που τελειώσαμε τόσο γρήγορα..

Ακριβώς πίσω από τα σύνορα μπορούμε να αλλάξουμε συνάλλαγμα. 100€=6700 ρούβλια ( Τιμές Ιούλιος 2019.. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με χώρα όπως, τιμές, διανυκτερεύσεις κτλπ θα βρείτε στο τέλος του άρθρου.)

Ικανοποιημένοι καθόμαστε σε έναν πάγκο δίπλα από τις μοτοσικλέτες μας καπνίζουμε και απολαμβάνουμε μια κρύα κόκα κόλα, παρακολουθούμε το τεράστιο κυκλοφοριακό μποτιλιάρισμα που δημιουργείτε από την ρωσική πλευρά των συνόρων προς Γεωργία!  Χαμογελούμε που δεν βρισκόμαστε ανάμεσά τους!..

Ρίχνουμε μια τελευταία ματιά και αποχαιρετούμε τις ψηλές οροσειρές του Καυκάσου.

Την προσοχή μας, τραβάει ένας αστυνομικός που έρχεται με γρήγορα βήματα προς εμάς,  σταυρώνοντας τα χέρια του, σαν να έχουν χειροπέδες. Κάνουμε κάτι που απαγορεύετε αλλά δεν ξέρουμε τι είναι αυτό!. Μας δείχνει το τσιγάρο και μας εξηγεί ότι στην Ρωσία απαγορεύετε το κάπνισμα μπροστά από δημόσια κτήρια!  Ακριβώς πίσω μας υπάρχει μια πινακίδα που απαγορεύει το κάπνισμα! Μόνο ένας τυφλός δεν θα την έβλεπε! Ζητάμε συγνώμη σβήνουμε τα τσιγάρα μας και φεύγουμε..

Η Μόσχα απέχει περίπου 2.000 χιλιόμετρα! Μέχρι να φτάσουμε εκεί θα είμαστε για αρκετές μέρες στο δρόμο.

Βλαδικαβκάζ / Wladikawkas

Σημερινός στόχος είναι η πόλη Βλαδικαβκάζ .

Όποιος ταξιδεύει την Ρωσία και ψάχνει μόνος του τις διανυκτερεύσεις πρέπει να δηλώνει τον τόπο παραμονής του το αργότερο κάθε πέντε μέρες. Αυτή η δήλωση είναι υποχρέωση του οικοδεσπότη , είτε αυτός είναι ένας φίλος, είτε είναι ξενοδοχείο ή κάμπινγκ ή Airbnb κτλπ.

Στην αρχή το υπενθυμίζαμε στις ρεσεψιόν των ξενοδοχείων, μετά δεν ξανά ασχοληθήκαμε με αυτό το θέμα και τελικά κανείς αρμόδιος δεν ενδιαφέρθηκε!

Το ξενοδοχείο στο Βλαδικαβκάζ μας δήλωσε για πρώτη φορά στην αρμόδια αρχή! 

Η αρχική μας υποψία επιβεβαιώνεται. Μέχρι και το προσωπικό του ξενοδοχείου θεωρεί, ακόμα και στους τουρίστες, την ρωσική γλώσσα σαν δεδομένο.. Τα Ρώσικα ακούγονται όμορφα αλλά έκτος από το “σπασίμπα” το “νιέτ” και το “ντά”, δεν καταλαβαίνουμε λέξη.

Όπως και να έχει, ένα ελάχιστο επικοινωνίας και συνεννόησις είναι σημαντικό, και ο πιο άνετος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό την σήμερον ημέρα, είναι ο μεταφραστής τις Google στο κινητό!

Κάνουμε μια βόλτα στο κέντρο και με 20€ αγοράζουμε δύο SIM κάρτες (Beeline) με απεριόριστο ίντερνετ στα κινητά για ένα μήνα.. Οι κάρτες ενεργοποιήθηκαν αμέσως! Από εδώ και στο εξής θα μιλάει ο θείος google για εμάς..

Πίνουμε έναν καφέ και παρακολουθούμε την ζωή στο κέντρο τις πόλης. Η πρώτη εντύπωση είναι αρμονική..όμορφα σπίτια, μεγάλα πάρκα, ωραία διακοσμημένοι πεζόδρομοι, ορισμένοι παίζουν σκάκι στα παγκάκια. Η ρομαντική ατμόσφαιρα γίνετε τέλεια με τα παλιά χρωματιστά τραμ που πηγαινοέρχονται κάθε λίγα λεπτά.

Αυτό που τραβάει την προσοχή μου είναι οι οδηγοί τους. Οι περισσότεροι είναι γυναίκες, το ίδιο και οι εισπράκτορες! Τέτοια επαγγέλματα είναι στην Ρωσία σχεδόν σε γυναικεία χέρια!

Στο κέντρο της πόλης, η δεξιά και αριστερή λωρίδα των δρόμων διαχωρίζονται από πάρκα που είναι γεμάτα με δέντρα, αγάλματα, παγκάκια και λουλούδια.. Η βόλτα μας στην πόλη διήρκησε μέχρι αργά το απόγευμα! Η πόλη Wladikawkas ήταν μια θετική έκπληξη..

 

Ροστόβ ον Ντόν / Rostow on Don

Το επόμενο πρωί ξεκινάμε προς το Ροστόβ ον Ντόν, το οποίο απέχει 700 χιλιόμετρα.

Οι δρόμοι είναι εξαιρετικοί, ο καιρός τέλειος. Σε ατελείωτες ευθείες οδηγούμε ανάμεσα από τεράστιες εκτάσεις γεμάτοι με ηλίανθους. Σε τακτικά διαστήματα συναντάμε μνημεία..

 

Το Ροστόβ ον Ντόν είναι μια πολύ μοντέρνα και όμορφη πόλη. Είναι το πολιτικό, πολιτιστικό και οικονομικό κέντρο της νότιας Ρωσίας και μία από τις μεγαλύτερες πόλεις του ευρωπαϊκού τμήματος της ρωσικής ομοσπονδίας. Τα κτίρια, τα αξιοθέατα, οι εκκλησίες και τα πάρκα είναι εντυπωσιακά. Ο πληθυσμός της είναι αρκετά νεανικός.. εδώ βρίσκονται αρκετά πανεπιστήμια.
Μένουμε στην πόλη για δύο ημέρες.

Συνεχίζουμε την διαδρομή μας που οδηγεί παράλληλα με τα ουκρανικά σύνορα. Ο προορισμός μας είναι η πόλη του Υελέτς ( Jelez) που βρίσκετε 700χλμ. μακριά. Διασχίζουμε την μια επαρχιακή πόλη μετά την άλλη. Όλες είναι φτιαγμένες με το ίδιο σοβιετικό στιλ. Τα κέντρα είναι όμορφα με εντυπωσιακά κτίρια, έξω από το κέντρο βλέπουμε μόνο γκρίζες πολυκατοικίες φτιαγμένες από μπετόν..

Τα χωριά είναι φτωχά με γραφικά παραδοσιακά ξύλινα σπίτια σε όλα τα χρώματα..

Κάνουμε ένα διάλειμμα στο Λοσέβο. Ο ιδιοκτήτης ενός μανάβικου μας χαρίζει μισό Καρπούζι, το φάγαμε επί τόπου, ήταν υπέροχο!

Ένας άλλος θέλει να κάνει μια βόλτα με την μοτοσυκλέτα της Αννας, πράγμα που αυτή του το απορρίπτει κατηγορηματικά! Ο τύπος παρεξηγήθηκε.. βρισκόταν σχεδόν με το ένα πόδι πάνω στην μηχανή και το όχι τις Άννας δεν του άρεσε.. Μιας και δεν ηρεμούσε και εμείς δεν καταλαβαίναμε τι μας έλεγε, αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τον δρόμο μας!

Οδηγούμε με βροχή! Σε αυτά τα απέραντα τοπία μπορούμε και βλέπουμε τα σκοτεινά σύννεφα να έρχονται από μακριά, δεν υπάρχει τίποτα για στάση, κάτι για να προστατευτούμε λίγο από την μπόρα..

Βρέχει πολύ δυνατά, η ορατότητα είναι χαμηλή, οι δρόμοι γεμάτοι νερό.. Αναγκαστικά οδηγούμε αργά, τελείως δεξιά με τα φλας αναμμένα.. τα φορτηγά και τα μεγάλα αυτοκίνητα, μας προσπερνούν αδίστακτα, δεχόμαστε όλο το νερό του δρόμου πάνω μας! Έτσι όπως βλέπαμε τα σύννεφα από μακριά να έρχονται, έτσι βλέπουμε και τον ήλιο! Είναι ένα ωραίο αίσθημα να οδηγάς από την βροχή στον ήλιο στην ζέστη και στον μπλε ουρανό. Και επειδή ήταν τόσο ωραίο ζήσαμε αυτό το αίσθημα 3 φορές σήμερα..

Υελέτς / Jelez

Κουρασμένοι φτάνουμε το βράδυ στην πόλη Υελέτς. Σε ένα ξενώνα έχουμε ένα καλό δωμάτιο και μια κοινόχρηστη κουζίνα.

Μετά από καφέ και λίγη ξεκούραση θέλουμε να δούμε την πόλη και να φάμε κάτι. Σε ένα σνακ μπαρ πουλούσαν γύρος πίττα! Ότι πρέπει σκεφτήκαμε, καθόμαστε αλλά αυτό που μας πρόσφεραν ξεπερνούσε τα όρια του πολιτιστικού σοκ. Η πίτα ήταν προετοιμασμένη και με όλα τα συστατικά που έχει μέσα, κρέας τζατζίκι, πατάτες, ψήθηκαν στο φούρνο μικροκυμάτων! Το τζατζίκι είχε γίνει γάλα, και όλο το μίγμα μύριζε απαίσια..

Ούτε καν που την αγγίξαμε, σηκωθήκαμε πληρώσαμε και φύγαμε! Είμαστε αρκετά κουρασμένοι και πεινάμε πολύ. Το επόμενο εστιατόριο ήταν αρκετά πολυτελείς και γεμάτο. Το προσωπικό υποδέχεται τους πελάτες με σαμπάνια.. μια ματιά στο μαγαζί και στους πελάτες, μας κάνει να νιώθουμε βρώμικοι και απεριποίητοι.. για να φάμε εκεί έπρεπε να είχαμε κλείσει τραπέζι μια μέρα νωρίτερα.

Τα παρατάμε, πάμε στο πιο κοντινό σουπερμάρκετ, αγοράζουμε σαλάμι, πατάτες αυγά, ντομάτες, ψωμί και βότκα. Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας και φτιάξαμε ένα φαγητό..άλλο πράγμα!

Καθίσαμε στο μπαλκόνι και παρατηρούσαμε από ψηλά την ζωή τις πόλης!

Ξυπνάμε πρωί και θέλουμε σήμερα να φτάσουμε στην Μόσχα. Είναι περίπου 400 χιλιόμετρα μακριά. Η πρόγνωση του καιρού προβλέπει άσχημες καιρικές συνθήκες με βροχή και δυνατόν αέρα, το πρωί όμως η ημέρα είναι ηλιόλουστη.

Ο καιρός άλλαξε και σε όλο τον δρόμο φάγαμε πολύ βροχή! Οι μπότες μου είναι γεμάτες νερό, η πλάτη μου βρεγμένη!

Ξέρετε αυτό το αίσθημα, να κυλάει το νερό της βροχής από το κράνος στον σβέρκο και να φτάνει μέχρι και το εσώρουχο;

Η κυκλοφορία αυξάνετε όλο και πιο έντονα .. μετά από 280 χιλιόμετρα δεν είχαμε καθόλου όρεξη να συνεχίσουμε, αρχίσαμε να γκρινιάζουμε και έτσι εγκαταλείπουμε τον αυτοκινητόδρομο, οδηγούμε στο πρώτο χωριό, πίνουμε ένα καφέ και παράλληλα κλείνουμε μέσω ίντερνετ ένα δωμάτιο. Με το που βγάλαμε τα βρεγμένα ρούχα μας και τα απλώσαμε στο υπόστεγο για να στεγνώσουν, η βροχή σταματάει και ο ήλιος λάμπει.

Κάνουμε μια βόλτα στο χωριό, που αποδείχτηκε κουκλάκι, βλέπουμε πολλά όμορφα παραδοσιακά σπίτια, ενδιαφέρουσες εκκλησίες.

Μόσχα.

Από τις 8 έως τις 11 Ιουλίου βρισκόμαστε στη Μόσχα. Πάνω από 13 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν εδώ. Το 1990 θεωρούταν η πόλη σαν μια από τις φθηνότερες πρωτεύουσες. Από τότε έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ και έτσι την σήμερον ημέρα είναι μία από τις πιο ακριβές πόλεις του κόσμου! Παρ ‘όλα αυτά, βρίσκουμε στο κέντρο ένα ξενοδοχείο, με για το πορτοφόλι μας, λογικές τιμές.

Ανυπομονούμε να κάνουμε μια βόλτα για την δούμε . Έχουμε ήδη εκπλαγεί από την ομορφιά των κτηρίων. Στη Μόσχα συγκεντρώνεται περίπου το 80 τοις εκατό της οικονομικής δύναμης της χώρας, και αυτό το βλέπουμε παντού! Σε αυτή την πόλη ζει ο τρίτος μεγαλύτερος αριθμός δισεκατομμυριούχων ( σε δολάρια) στον κόσμο. Βλέπουμε θωρακισμένες λιμουζίνες, πολυτελή αυτοκίνητα, καταστήματα που μέσα όλα λάμπουν..

Περπατάμε θαυμάζοντας με το στόμα ανοιχτό και.. ξαφνικά βρισκόμαστε στην κόκκινη πλατεία.

Ο χώρος της πλατείας είναι τεράστιος, όλες αυτές οι εκκλησίες, το Κρεμλίνο και τα επιβλητικά κτίρια που γνωρίζουμε μόνο από εικόνες, όλα αυτά βρίσκονται ξαφνικά μπροστά στα μάτια μας, είναι ένα απερίγραφτο συναίσθημα.

Μπροστά μας έχουμε το μαυσωλείο του Λένιν .. μια τεράστια ουρά ανθρώπων περιμένει να μπει μέσα για να τον δει. Στο μαυσωλείο αφήνουν μόνο μια μικρή ομάδα με 4 άτομα, όταν βγουν αυτοί τότε μπαίνουν άλλοι τέσσερις. Η ουρά είναι σίγουρα 120 με 150 μέτρα που όλο και μεγαλώνει! Φαίνεται να είναι όλοι τους αποφασισμένοι να περιμένουν για πολύ.. Εμείς πάντως ευχόμαστε από μακρυά στον Λένιν να αναπαύεται εν ειρήνη! Αν μπορεί κανείς να μιλήσει για ειρήνη.. με τόσους επισκέπτες κάθε μέρα!

Στην πλατεία βρίσκετε και το εμπορικό κέντρο GUM. Βρίσκετε σε λειτουργία πάνω από 100 χρόνια. Είναι τεράστιο και σε αυτό έρχονται καθημερινά 30.000 επισκέπτες!
Αν θέλετε να κρατήσετε τα οικονομικά σας υπό έλεγχο θα πρέπει να ταξιδέψετε εδώ με μοτοσυκλέτα! Δεν θα μπορείτε να αγοράσετε τίποτα επειδή απλά δεν έχετε τον χώρο για να το πάρετε μαζί σας..

Μέχρι και οι τουαλέτες του GUM είναι ιστορικές και πολυτελείς. Φτιαγμένες από την εποχή του Αλέξανδρου Γ ‘. Κοστίζουν σήμερα 200 ρούβλια είσοδο (περίπου 3 €) !.

Τρεις μέρες περπατάμε την Μόσχα και είδαμε μόνο ένα μικρό κομμάτι από όλα αυτά που έχει να προσφέρει.

Η ομορφιά της πόλης είναι εκπληκτική, αλλά υπάρχει μια ακόμα πιο καλύτερη. Περιγράφετε ως την πιο όμορφη πόλη του κόσμου και είναι η Αγία Πετρούπολη! Απέχει μόλις 700χλμ από την Μόσχα.

Λένε ότι αν θες να δεις τις πόλεις τις Ρωσίας, πρέπει να αφήσεις για τελευταίο προορισμό την Αγία Πετρούπολη! Αν την επισκεφτείς σαν πρώτη μετά όλες οι άλλες πόλεις δεν θα σου αρέσουν..

Ο αυτοκινητόδρομος προς την πόλη των πόλεων κοστίζει σχεδόν 30 ευρώ ανά μοτοσικλέτα και δεν είναι τίποτα άλλο από μια βαρετή ευθεία!

Ο εναλλακτικός δρόμος M10 είναι δωρεάν σε πολύ καλή κατάσταση και πιο ενδιαφέρων.

Εθνικό πάρκο Βαλτάυσκι / Valdaysky

Για να σπάσουμε την μονοτονία επιλέγουμε επαρχιακούς δρόμους. Η κατάστασή τους είναι: λίγο από όλα.. καλός άσφαλτος, δρόμοι φτιαγμένοι με μπετόν από την σοβιετική εποχή, μέχρι και χαλικόδρομοι..
Κατασκηνώσαμε στο εθνικό πάρκο Βαλτάυσκι για λίγες μέρες. Έχουμε συννεφιά, που και που ψιλοβρέχει αλλά κάνει ζέστη.

Συναντάμε πολλά παλιά παραδοσιακά χωριά. Ορισμένα σπίτια αφήνουν την εντύπωση ότι είναι εγκαταλειμμένα, με χαλασμένα παράθυρα σαραβαλιασμένα αυτοκίνητα στο οικόπεδό του, συνειδητοποιούμε όμως ότι όλα κατοικούνται.. συχνά από ηλικιωμένους που ίσως να μην έχουν άλλη επιλογή!

Η πιο όμορφη πόλη του κόσμου: Αγία Πετρούπολη

Στις 14 Ιουλίου φθάνουμε στην Αγία Πετρούπολη.
Επειδή δεν μπορούμε να βρούμε μια οικονομικά προσιτή διαμονή κοντά στο κέντρο που να διαθέτει και ασφαλή χώρο για τις μοτοσυκλέτες, κλείνουμε στα προάστια ένα ξενώνα. Ονομάζετε Helen’s Home είναι άνετος, έχει κοινόχρηστη κουζίνα, όμορφο κήπο, κλειστή αυλή και ασφαλές πάρκινγκ.

Η στάση του λεωφορείου είναι μπροστά από το σπίτι. Με τη γραμμή 531 πάμε στον προαστιακό, από εκεί με το λεωφορείο 22 στο κέντρο. Η κάθε διαδρομή κοστίζει 1 € / άτομο. Το να πας με το λεωφορείο στο κέντρο τις Αγίας Πετρούπολης είναι μια όμορφη εμπειρία και ανακαλύπτεις τα ενδιαφέρουσα προάστιά της.

Την πρώτη εντύπωση την είχα από τους οδηγούς και εισπράκτορες. Νιώθουν στο λεωφορείο σαν το σπίτι τους και φορούν μέσα σε αυτό ζεστές άνετες παντόφλες ! Τα κανονικά παπούτσια τους τα τοποθετούν κάτω από το κάθισμά και κάθε φορά που πρέπει να βγουν στον δρόμο για κάτι, πρώτα αλλάζουν παπούτσια!

Η Αγία Πετρούπολη δεν είναι τόσο μεγάλη όσο η Μόσχα, έχει σε σύγκριση μόνο 6 εκατομμύρια κατοίκους!
Η πόλη είναι επίσης γνωστή ως Λένινγκραντ, σχεδιαστικέ και ιδρύθηκε με τον στόχο να γίνει πρωτεύουσα.

Δεν έχουμε δει πιο όμορφη πόλη από την Αγία Πετρούπολη.
Σήμερα, εκτός από τα 250 μουσεία, η πόλη έχει περίπου 4.000 προστατευμένα πολιτιστικά, ιστορικά ή αρχιτεκτονικά μνημεία. Το 15% των κτιρίων στην Αγία Πετρούπολη ( συνολικά περίπου 2400 κτίρια ) έχουν χαρακτηριστεί από την UNESCO ως μνημεία της ιστορίας και τις αρχιτεκτονικής.

Την απολαμβάνουμε, την περπατάμε και βγάζουμε φωτογραφίες.
Ακολουθούμε τον ήχο των αμέτρητων μουσικών του δρόμου. Οπού βρίσκονται και παίζουν υπάρχει και ένα ιδιαίτερο αξιοθέατο..

Μια επίσκεψη στην Αγία Πετρούπολη θα την περιέγραφα σαν ένα ταξίδι στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον..

Μείναμε στην πόλη για τέσσερις ημέρες, κοιμηθήκαμε λίγες ώρες και τις υπόλοιπες περιπλανόμαστε σε αυτή.

Οι εικόνες έχουν αποθανατιστεί στο μυαλό μας σαν φλας φωτογραφικής μηχανής.. η βραδινή ζωή, όμορφοι άνθρωποι, υπέροχα εστιατόρια, ιδιότροπα μπαρ, υπέροχοι ρυθμοί, γέλια! Εδώ όλοι μιλούν αγγλικά.. αναρωτιόμαστε αν βρισκόμαστε ακόμα στην Ρωσία;

Μετά από αυτή την πόλη δεν θα βρούμε καμία που να μας συναρπάζει..

Στον ξενώνα σχεδιάζουμε την περαιτέρω διαδρομή μας.

Θέλουμε να οδηγήσουμε πιο βόρεια! Στην περιοχή της Καρελίας που είναι γεμάτη με δάση και αμέτρητες λίμνες. Πιο βόρεια, θα περάσουμε τον Αρκτικό κύκλο και από εκεί θα πάμε στην πόλη Μορμάνσκ! Πριν από το Βόρειο Πόλο θα στρίβουμε δεξιά και θα επισκεφτούμε την αρκετά αραιοκατοικημένη χερσόνησο Κόλα.
Θέλουνε να φτάσουμε μέχρι το ποιο βόρειο απομακρυσμένο χωρίο, το Τεριμπέκα, που θεωρείτε σαν το ρωσικό βόρειο ακρωτήριο!

Μόνο λίγοι Ρώσοι φυσιολάτρες ξέρουν αυτή την περιοχή και για να φτάσουν εκεί χρησιμοποιούν 4χ4 οχήματα.

Από την Αγία Πετρούπολη θα ταξιδέψουμε 1700χλμ βόρεια και θα ακολουθήσουμε τον δρόμο, μέχρι να τελειώσει!

Το σχέδιο, μας συναρπάζει ..

Προκαταλήψεις και στερεότυπα

Με το που άκουσε η σπιτονοικοκυρά του ξενώνα το σχέδιό μας, μας προειδοποιεί: “Στη βόρεια Ρωσία προς Μουρμάνσκ; Η Ρωσία εκεί είναι πιο άγρια, όχι μόνο η φύση και τα ζώα, αλλά και οι άνθρωποι! να προσέχετε.. να ελέγχετε τα χαρτονομίσματα που σας επιστρέφουν σαν ρέστα.. μην αγοράζετε την σπιτικιά βότκα.. και πάνω απ ‘όλα, μην σταματάτε εκτός αν πρόκειται για αστυνομία! ”

Αυτή η προειδοποίηση, από το στόμα μιας ντόπιας γυναίκας, μας φόβισε και έμεινε στο υποσυνείδητό μας. Ένας φίλος με αρκετή ταξιδιωτική εμπειρία με είχε προειδοποίηση: “Γιώργο μην αρχίσεις να σηκώνεις το ποτήρι στους Ρώσους και να τους λες: στην υγειά μας παιδιά.. δεν θα το επιζήσεις! ”
Τελικά όλα αποδείχθηκαν διαφορετικά! Ούτε μία προκατάληψη δεν επιβεβαιώθηκε. Ούτε καν ότι όλοι οι Ρώσοι πίνουν μέχρι να χάσουν τις αισθήσεις του!

Σε αυτές τις περιοχές, και σε αυτά τα χωριά συναντήσαμε την πραγματική Ρωσία με τους ανθρώπους της και αυτό που γνωρίσαμε δεν είχε τίποτα να κάνει με τον κρύο, σκληρό, και κακό Ρώσο που έχουμε σαν στερεότυπο.

Σπάνια συναντήσαμε τόσους πολλούς ομιλητικούς και χαρούμενους ανθρώπους όπως σε αυτό το τρελό ταξίδι προς την Καρελία και την χερσόνησο Κόλα.

Γνωρίσαμε τον φυσιολάτρη Σεργκέι και τον συγγραφέα φίλο του από τη Σορταβάλα, που μας κάλεσαν στο δασικό τους καταφύγιο για μερικά ποτήρια βότκα και καπνιστό ψάρι! Γνωρίσαμε την Κλάουα και τη μικρή κόρη της, που στην αρχή μας έδωσε σπιτικιά μηλόπιτα και μετά μας πήρε να διανυκτερεύσουμε στο σπίτι τους. Εκεί νιώσαμε την διαφορά μεταξύ μιας ευρωπαϊκής και ρωσικής σάουνας!.. Γνωρίσαμε τον εργάτη Ιουάν που με τη σύζυγό του Αναστασία, ζούσαν πάνω από 10 χρόνια μόνοι, σε έναν εγκαταλελειμμένο οικισμό χωρίς νερό και ρεύμα.. μια σκληρή ζωή αλλά γεμάτη ικανοποίηση, παρ’όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν, ήταν το πιο χαμογελαστό και ευτυχισμένο ζευγάρι!

Υπήρξαν οι δύο φοιτητές από την Μόσχα που με τις χόντα τρανσαλπ μοτοσυκλέτες τους έκαναν τον γύρω τις Ρωσίας. Βρισκόντουσαν δύο μήνες στο δρόμο και το ταξίδι, τους είχε αγριέψει για τα καλά.. Τρώγανε κυρίως ότι κυνηγούσαν, ψαρεύανε ή έβρισκαν στην φύση.. Το τσεκούρι και το καλάμι ψαρέματος το είχαν δεμένο στην μοτοσυκλέτα!. Το μεγάλο κυνηγητικό μαχαίρι το είχαν πάνω τους και με την πρώτη ματιά μου θύμιζαν Ράμπο!.

Με όλους αυτούς, περάσαμε λίγες μέρες μαζί, τους κλείσαμε στην καρδιά μας και θα μας μείνουνε αξέχαστοι..

Αξέχαστος θα μας μείνει και πλούσιος κύριος, που μαζί με την μαντάμ του και το πολυτελές αυτοκίνητό τους, μας πλησίασαν και με τις φράση “ευχαριστώ που επισκέπτεστε την χώρα μου ” μας έδωσε 20€ και επέμενε κατηγορηματικά να τα πάρουμε και να φουλάρουμε τα ντεπόζιτά μας.. Όλοι αυτοί και άλλοι τόσοι, μας βοήθησαν να γνωρίσουμε αυτό που ονομάζετε: ρωσική ψυχή!

 

Πριν τον Βόρειο Πόλο στρίψε δεξιά..

Ο καιρός είναι καλός. Μέσω Σορταβάλα οδηγούμε την Α 121, η οποία εκτείνεται δυτικά κατά μήκος της λίμνης Λαντόγκα ( Ladoga ). Η διαδρομή είναι καλή, στην αρχή έχει μεγάλη κίνηση και πολλά χιλιόμετρα με έργα δρόμου. Όσο πιο απομακρυνόμαστε από την Αγία Πετρούπολη λιγοστεύει και η κυκλοφορία.

Τις επόμενες δυο μέρες είχαμε συνεχής βροχή, οδηγούμε μέσα από τεράστιες δασώδεις και αρκετά αραιοκατοικημένες περιοχές. Όλο και πιο συχνά συναντούσαμε κλειστά εγκαταλειμμένα βενζινάδικα. Τα χρησιμοποιούμε όταν κάνουμε στάσεις για να έχουμε μια στέγη πάνω από το κεφάλι μας.. τουλάχιστον όσο διαρκεί ένας καφές.

 

Καρελία

Το Πετροζαβόνσκ είναι η πρωτεύουσα τις περιοχής Καρελία ή Καρελίγια . Έχει περίπου 260.000 κατοίκους και είναι μια βιομηχανική πόλη.

Έχει ένα πανεπιστήμιο, δυο Ακαδημίες αρκετά θέατρα.. το καλοκαίρι διοργανώνετε εδώ το ροκ φεστιβάλ “Wosduch” (αέρας) και ένα δεύτερο φεστιβάλ κλασικής μουσικής, με τον τίτλο άσπρες νύχτες!

Ψάξαμε πολύ για να βρούμε κάτι να διανυκτερεύσουμε. Τελικά βρήκαμε έναν ξενώνα που κατά τη διάρκεια του βραδιού γεμίζει με Ρώσους ταξιδιώτες. Ορισμένοι από αυτούς που ήρθαν αργά αναγκάστηκαν να κοιμηθούν στον καναπέ του σαλονιού! Το επόμενο πρωί, όλοι τους θέλουν να φύγουν πολύ νωρίς! Δημιουργούν μεγάλη φασαρία! Όταν σηκωθήκαμε βρίσκουμε και τις δύο τουαλέτες βουλωμένες, το νερό τρέχει στο πάτωμα, το προσωπικό έχει εξαφανιστεί .. εξαφανιζόμαστε και εμείς!

Οδηγούσαμε με βροχή αλλά δεν μας ενοχλεί πλέον, την έχουμε συνηθίσει, λέμε αστεία και πιστεύουμε ότι από κάποιο σημείο και μετά τα σύννεφα θα εξαφανιστούν και ο ήλιος θα λάμψει. Τελικά η επιθυμία μας ακούστηκε και με την πρώτη ηλιοφάνεια εγκαταλείπουμε τον βαρετό κεντρικό δρόμο και ακολουθούμε μικρούς επαρχιακούς.

Ζωγραφιές βράχων, πετρογραφικά στο Μπελομόρσκ / Belomorsk

Φτάνουμε στη μικρή πόλη Μπελομόρσκ . Η περιοχή είναι πλούσια με λίμνες. Σε μια όμορφη τοποθεσία βρήκαμε ένα ωραίο κάμπινγκ, και αποφασίσαμε να μείνουμε λίγες ημέρες. Έχουμε καλό καιρό και ο ήλιος λάμπει μέχρι τις 11 το βράδυ.

Το Μπελομόρσκ είναι μια μικρή πόλη. Έχει μόνο 11.500 κατοίκους. Η βιομηχανία της περιορίζετε στην επεξεργασίας ξύλου. Υπάρχει ένα εργοστάσιο χαρτοβιομηχανίας και ένα πριονιστήριο. Περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους ανήκουν στην φυλή των Πομόρων (pomory ) και ζουν εδώ από τον 12ο αιώνα. Ασχολούνται κυρίως με την αλιεία και ότι συνδέετε με αυτό.
Η περιοχή Καρελία ή Καρελίγια εντυπωσιάζει με την φυσική ομορφιά της. Βρισκόμαστε στο μεγαλύτερα, παλαιότερα και ακόμα παρθένα δάση της Ευρώπης.

Μετά από λίγα χιλιόμετρα σε εκτός δρόμου διαδρομή, περπατάμε περίπου 1 χλμ. μέσα στο δάσος. Το μονοπάτι που ακολουθούμε είναι καλό αλλά δεξιά και αριστερά από αυτό υπάρχει μόνο βούρκος. Και όπου υπάρχει βούρκος έρχονται τα κουνούπια σαν σύννεφα, και μας τσιμπούν όπου βρίσκουν, τα ρούχα τις μοτοσυκλέτας προσφέρουν μια καλή προστασία, κάθε τόσο αλείφουμε το πρόσωπο και τα χέρια με εντομοαπωθητικό σπρέι!

Εδώ ανακαλύψαμε κάτι το ιδιαίτερο! πρόκειται για ένα προϊστορικό ιερό μέρος.
Ο τόπος είναι γεμάτος με παλαιολιθικές ζωγραφιές, πετρογραφικά , στα οποία οι παλιοί Καρελιανοί κατέγραψαν την καθημερινή τους ζωή.

Το αντίκρισμα τους μας ταξιδεύει 7000 χρόνια πίσω στο παρελθόν! Σε αυτή την εποχή χρονολογούνται όλα αυτά τα σημάδια στους βράχους! Είναι παλαιότερα και από τις πυραμίδες τις Αιγύπτου!

Σε αυτά τα πετρογραφικά , μπορούμε να δούμε μοτίβα από ψάρεμα, από κυνήγι ελαφιού, ή εικόνες από την καθημερινή ζωή.

Χάρτες τις περιοχής είναι χαραγμένοι στα βράχια, βλέπουμε ένα πλοίο με ανθρώπους στα κουπιά. 

Βουτάμε στο παρελθόν και σε μια ιστορία που πολύ λίγα ξέρουμε για αυτή!

..

Η περιοχή με τα πετρογραφικά ανακαλύφθηκε πριν από 50 χρόνια, είναι πάνω από 21 χιλιόμετρα μεγάλη και μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί περισσότερες από 1.200 πετρογραφικές ζωγραφιές.

Τα περισσότερα πετρογραφικά, βρίσκονται στις απέναντι ακτές με την ονομασία Peri Nos και Besow Nos. Σε ένα βράχο στη λίμνη Ονέγα υπάρχει το σχέδιο μιας φιγούρας με μέγεθος δυόμισι μέτρων που απεικονίζει μισό δαίμονα, και μισό άνθρωπο! Λέγετε ότι όσοι αντικρίζουν αυτή την εικόνα για πολύ, χάνουν το μυαλό τους, τρελαίνονται ή λίγο αργότερα τους συμβαίνει μια μεγάλη δυστυχία..

Πρόκειται για ένα μαγικό τόπο! ..

Τα ειδικά βότανα τις περιοχής και το ιαματικό νερό χρησιμοποιούταν για θεραπευτικούς σκοπούς.

Δρυίδες και θεραπευτές ανέπτυξαν εδώ πολύτιμες γνώσεις ..

 

Όλη την ημέρα βρισκόμασταν σε αυτό το φανταστικό δάσος ψάχνοντας τα ίχνη των προϊστορικών κατοίκων!

 

Αρκτικός κύκλος

Στις 22 Ιουλίου περάσαμε τον Αρκτικό Κύκλο. Βρισκόμαστε στην εποχή τις πολικής μέρας, του αρκτικού ήλιου ή ήλιος του μεσονυχτιού..

Αυτό σημαίνει ότι δεν νυχτώνει και με τόσο φως δεν μπορούμε να κοιμηθούμε!.

Μέχρι να βρούμε τον ρυθμό μας θα ταλαιπωρηθούμε λίγο! Σήμερα για παράδειγμα μπήκαμε στις μία το πρωί στους υπνόσακους μας για ύπνο, ο παραμικρός ήχος μας ξυπνούσε και στις τέσσερις το πρωί, ο ήλιος έλαμπε τόσο δυνατά που σκεφτήκαμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας..

Μουρκάνσκ / Murmansk

Το τοπίο αλλάζει. Στο δρόμο προς το Μουρμάνσκ βλέπουμε ένα πάγκο που πωλούνται δέρματα αρκούδας, γούνινες μπότες και πλεκτές κάλτσες. Ο καθένας μας αγοράζει ένα ζευγάρι χοντρές ζεστές κάλτσες! Ποιος ξέρει τι κρύα μας περιμένουν στον βορρά.

Ρωτήσαμε για τις αρκούδες και ένας νέος μας λέει: Οι δασικές περιοχές είναι τεράστιες και εκεί μπορούν να ζουν ανενόχλητες.. Οι Αρκούδες όμως που προτιμούν να βρουν την τροφή τους στα χωριά και πόλεις, δυστυχώς για αυτές αλλά, είναι καταδικασμένες στο θάνατο.

Φτάνουμε στην Ρωσική πύλη τις Αρκτικής: Στην θρυλική πόλη Μουρμάνσκ

Απέχει από την Μόσχα 1.940 χιλιόμετρα κι έχει περίπου 300.000 κάτοικους. Θεωρείται η μεγαλύτερη πόλη του κόσμου που βρίσκετε βόρεια του Αρκτικού κύκλου.

 

Η πόλη ήταν μέχρι το 1991 μια κλειστή στρατιωτική ζώνη και μόνο λίγοι Ρώσοι υπήκοοι μπορούσαν να την επισκεφτούν.

Τα τελευταία χρόνια αρχίζει σιγά-σιγά να ανοίγει και προς τον τουρισμό.

Το Μουρμάνσκ είναι ακόμα μια σημαντική βάση του ρωσικού πολεμικού ναυτικού. Εδώ κοντά βρίσκετε και το “Ατόμφλοτ”, πρόκειται για το αρχηγείο του καινούργιου στόλου πυρηνικών παγοθραυστικών, τα οποία είναι μοναδικά στον κόσμο.

Η πόλη έχει λίγα να προσφέρει, αλλά είναι ενδιαφέρουσα.

Στο λιμάνι βρίσκεται το παγοθραυστικό πλοίο «Λένιν», Είναι το πρώτο πλοίο με πυρηνικό κινητήρα στον κόσμο και κατασκευάστηκε από τη Σοβιετική Ένωση το 1950.. τώρα είναι ένα μουσείο.

Το λιμάνι έχει μεγάλη δραστηριότητα και είναι γεμάτο με εμπορικά πλοία. Γερανοί ξεφορτώνουν κάρβουνα από τα πλοία και τα φορτώνουν σε τραίνα.

Από το λιμάνι περπατήσαμε μέχρι το μνημείο Αλιόσα. Πρόκειται για ένα άγαλμα ενός στρατιώτη, ύψους 35 μέτρων, βρίσκετε κοντά στο πάρκο ψυχαγωγίας. Φτιάχτηκε για να τιμήσει όλους τους στρατιώτες που υπερασπίστηκαν την αρκτική περιοχή στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Πλαστικά στεφάνια και λουλούδια βρίσκονται στα πόδια του αγάλματος, και μπροστά του καίει μια αιώνια φωτιά.

Σε αυτή την πρώην στρατιωτική ρωσική πόλη υπάρχει ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο που για εμάς είναι το καλύτερο παράδειγμα για τη συγχώνευση του Ανατολικού και Δυτικού μπλοκ!

Κάτω από το τεράστιο σήμα με το σφυροδρέπανο και το μεγάλο άγαλμα του Λένιν, βρίσκουμε καταστήματα τις Apple, σούπερ μάρκετ Carifür και Spar, ακόμη και H&M. Στον πάνω όροφο πολυτελή καταστήματα! Σε αυτά δεν υπάρχει προϊόν κάτω των 100€.

Προτιμάω τα ντόπια προϊόντα και έτσι αγοράζω άνετα ρωσικά παπούτσια, μιας και στα δικά μου η σόλα τους έχει τελείως ξεκολλήσει.

Αρκετές πολυκατοικίες και τα ξύλινα σπίτια στα προάστια τις πόλης χρειάζονται ανακαίνιση.. παρόλο που αφήνουν την εντύπωση άδειων ετοιμόρροπων κτηρίων, κατοικούνται όλα..

Κουρασμένοι από το περπάτημα, καθόμαστε σε ένα μπαρ με το όνομα Ροκ εντ ρολ. Μια παρέα Νορβηγών κάθεται κοντά μας.

Μας κερνάνε βότκα και μιλούν όλη την ώρα υποτιμητικά για την Ρωσία. Μετά άρχισαν να μας λένε τις ιστορίες της ζωή τους. Ο ένας είναι φορτηγατζής o άλλος, είναι επιχειρηματίας και ο τρίτος ήρθε εδώ σαν τουρίστας για λίγες μέρες.

Ο κάθε ένας από αυτούς ήταν παντρεμένος με μια Ρωσίδα . Ο τονισμός βρίσκετε στο “ήταν”! Τελικά οι διαφορές μας ήταν πολύ μεγάλες, μας λένε.

Ήθελαν να παραγγείλουν την επόμενη βότκα άλλα ο τρόπος που μιλούσαν και συμπεριφέρονταν δεν μας άρεσε! Τους αποχαιρετήσαμε και πήγαμε σίγα σίγα πίσω στο ξενώνα μας..

Εκεί μοιραστήκαμε την κουζίνα με τους Ρώσους εποχιακούς εργάτες, που μένουν στο ίδιο ξενοδοχείο.. μαγειρέψαμε το φαγητό μας, καθίσαμε στο ίδιο μεγάλο τραπέζι με αυτούς, μοιραστήκαμε το ίδιο κέτσαπ, ήπιαμε μαζί ένα ποτηράκι βότκα και σιωπηλοί κοιτάζαμε στην τηλεόραση ρωσικές ειδήσεις..

Η πόλη Μουρμάνσκ δεν έχει τίποτα το όμορφο. Αλλά έχει κάτι το ειλικρινές και συμπαθητικό. Θα παραμείνει σαν μια δυνατή, ωραία ανάμνηση στο μυαλό μας..

Τεριμπέκα / Teriberka

Το χωριό Τεριμπέκα απέχει μόλις 130χλμ και θεωρείτε ως ο το ρωσικό βόρειο ακρωτήριο. Οδηγούμε στη σχεδόν ακατοίκητη χερσόνησο Κόλα, ο δρόμος είναι καλός και μετά από ένα ορισμένο σημείο αποτελείτε από 30 χλμ χαλίκι και άμμο.

Την είσοδο στο χωριό την κλείνει ένα εμπόδιο με μια στοπ πινακίδα!

Σταματάω μπροστά της, για να βγάλω φωτογραφίες της περιοχής.

Εκεί βλέπω από μακρυά κάτι, που μου παγώνει το αίμα! Ένας ημίγυμνος, χοντρός, καραφλός άντρα με ένα όπλο, κάτι σαν καραμπίνα, να μας σημαδεύει, να φωνάζει και να έρχεται κατά πάνω μας..

Με το σκεπτικό ότι, εδώ όλοι μπορούν και χειρίζονται καλά τα όπλα του και αν ήθελε να μας πυροβόληση θα το είχε ειδή κάνει, ανεβαίνουμε ήσυχα στις μοτοσυκλέτες και χωρίς να του ξυπνήσουμε το ένστικτο του κυνηγού, απομακρυνόμαστε με αργή ταχύτητα. Απαίσιο συναίσθημα να απομακρύνεσαι από μια περιοχή, γνωρίζοντας ότι κάποιος σε σημαδεύει και έχει την δυνατότητα να σε πυροβολήσει πισώπλατα..

Είμαστε αρκετά σοκαρισμένη και αφού απομακρυνθήκαμε αρκετά το ξανά σκεφτήκαμε και δεν είμαστε σίγουροι αν αυτό που κρατούσε ήταν ένα τουφέκι η ένα σκουπόξυλο.. παράξενο ήταν επίσης το ότι κυκλοφορούσε μόνο με ένα εσώρουχο στον δρόμο.. ψυχικά άρρωστοι άνθρωποι υπάρχουν παντού ! Όπως και έχει, αποφασίσαμε να μην μάθουμε ποτέ περί τίνος πρόκειται ..

Αρκετά χιλιόμετρα πιο μακρυά οι μοτοσυκλέτες μας πατάν πάλι άσφαλτο και σταματάμε σε μια όμορφη λίμνη για να ξεκουραστούμε. Οι Ρώσοι που ψαρεύουν εδω μας καλούν στην παρέα τους, μας προσφέρουν φρούτα ένα φλιτζάνι τσάι και αργότερα ψητό ψάρι.

Εκτός από τις βασικές ερωτήσεις, από που ερχόμαστε και που πάμε, δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας! Εδώ έξω δεν υπάρχει σήμα για τα κινητά μας και χωρίς αυτό δεν έχουμε τον google μεταφραστή..

Τα όρια της τεχνολογία και προόδου θέτει λοιπόν το σήμα.. και όμως, με τους Ρώσους σε αυτή την λίμνη περάσαμε όμορφα! Είχαν ανάψει φωτιά, ψήσανε τα ψάρια τους, τρώγαμε και κοίταζε ο ένας τον άλλον στα μάτια, χαμογελούσαμε και όταν κάποιος έκανε μια προσπάθεια να πει κάτι, κανένας μας δεν ήταν σίγουρος αν ο άλλος τον κατάλαβε σωστά! αποχαιρετιστήκαμε εγκάρδια..

Σπούτνικ / Sputnik

Σήμερα εγκαταλείπουμε την Ρωσία. Οδηγούμε την πιο βόρεια παραθαλάσσια διαδρομή προς τα σύνορα τις Νορβηγίας, που απέχουν μόλις 250 χιλιόμετρα.

Περνάμε μέσα σε μια βρόμικη βιομηχανική περιοχή που έχει δηλητηριάσει τα πάντα γύρω της. Για πολλά χιλιόμετρα βλέπουμε μόνο νεκρά δέντρα και καθόλου βλάστηση!

Στην συνέχεια η φύση συνέλθετε και ο δρόμος διασχίζει μια στρατιωτική ζώνη.. Υψηλοί ανυπέρβλητοι φράχτες βρίσκονται δεξιά και αριστερά του δρόμου, κάθε 100 μέτρα κάμερες που παρακολουθούν την οδική κυκλοφορία! Μονάδες με θωρακισμένα οχήματα, μεραρχίες Τανκς, στρατώνες, και εκατοντάδες στρατιώτες με τα τυπικά ρωσικά μπλε και άσπρα ριγέ κοντομάνικα να ασκούνται!

Φτάνουμε σε μια περιοχή που ονομάζεται Σπούτνικ ( Sputnik )!

Με το που είδα την πινακίδα σταματάω μπροστά της. Σπούτνικ ήταν το όνομα των πρώτων δέκα σοβιετικών δορυφόρων που βρέθηκαν στην τροχιά της Γης. Ο πρώτος, ο Σπούτνικ 1, εκτοξεύθηκε στο διάστημα το 1957!

Θέλω να βγάλω φωτογραφίες με τις μοτοσυκλέτες, την πινακίδα σπούτνικ και με φόντο πίσω κάτι παλιά κατεστραμμένα τανκς..

Η στρατιωτική αστυνομία που βρίσκεται εκεί, μου δίνει να καταλάβω ότι εδώ δεν πρόκειται ούτε καν να ακουμπήσω την φωτογραφική μηχανή! Μου διατάζουν να ανέβω στην μοτοσυκλέτα και να συνεχίσω τον δρόμο μου!

Μέχρι τα Νορβηγικά σύνορα περάσαμε σήμερα 5 στρατιωτικούς ελέγχους. Σε όλους τους έλεγχους οι στρατιώτες ήταν φιλικοί και είχαν αρκετό χιούμορ.

Το κάθε μπλόκο έπρεπε να δηλώσει μέσω ασύρματου στο επόμενο, ποιοι είμαστε, τι μοτοσυκλέτες έχουμε και την ακριβώς ώρα που φεύγουμε από αυτούς.. Όλοι τους είχαν προβλήματα με την μοτοσυκλέτα της Άννας. Δεν μπορούσαν να πουν το: ρόυαλ ενφιελδ ιμαλάια! και όταν το διαβαζαν, ο άλλος από την άλλη πλευρά του ασύρματου δεν το καταλάβαινε.. έτσι έλεγαν: έρχεται ένας Έλληνας με μια γιαμάχα και μια Γερμανίδα με με.. κάτι άλλο!

Σε όλη αυτή την στρατιωτική περιοχή και τα δυο GPS μας, δεν δουλεύανε.. Με το που εγκαταλείψαμε την στρατιωτική ζώνη και μπήκαμε στην Νορβηγία, τα μηχανήματα δούλεψαν πάλι.. περίεργο!

Η έξοδος από τη Ρωσία ήταν εύκολη και γρήγορη και στα σύνορα κράτησαν την κάρτα αλλοδαπού συν το έγγραφο με την προσωρινή εισαγωγή μοτοσυκλέτας.!

Αντίο Ρωσία, παρόλο που είδαμε και βιώσαμε μόνο ένα μικρό κομμάτι από το μεγαλείο σου, μας εντυπωσίασες! ονειρευόμαστε να σε ταξιδεύουμε ξανά με αρκετό χρόνο και αποκλειστικά για εσένα και.. μαθαίνουμε ρωσικά 🙂

Λίγες πληροφορίες ακόμα:

Χρήματα

Για ένα ταξίδι στη Ρωσία, καλό είναι να έχετε αρκετά μετρητά σε ευρώ μαζί σας και τουλάχιστον μία πιστωτική κάρτα. Ευρώ σε ρούβλι μπορείτε να αλλάξετε σε κάθε τράπεζα.

Φαγητό

Στην Ρωσία μπορείς να φας καλό παραδοσιακό φαγητό σε καντίνες (Stolovaya) με περίπου 5€/άτομο.

Για αυτούς που προτιμούν να μαγειρεύουν μόνοι τους, πρέπει να ξέρουν ότι: τα πολυεθνικά σουπερμάρκετ έχουν σχεδόν τις ίδιες τιμές όπως στην Ευρώπη. Τα τοπικά προϊόντα τα βρίσκουμε πολύ φτηνά στην λιακή αγορά ή στα μικρά παντοπωλεία.

Λίγες τιμές (07.2019, στο περίπου) : Το ψωμί κοστίζει 0,15€, Ένα κιλό πατάτες 0,30€ ένα πακέτο τσιγάρα κοστίζουν 1,50€, ντόπια μπύρα 0,70€, ένα μπουκάλι βότκα 12€. Ένα καπουτσίνο στην καφετερία 1,20€. Φαγητό για δυο άτομα σε ένα καλό εστιατόριο 30€.

Διανυκτερεύσεις.

Στις πόλεις υπάρχουν δωμάτια για 15 ευρώ, συχνά οι τουαλέτες και το ντους βρίσκονται στο διάδρομο και επίσης συχνά προσφέρουν και μια κοινή κουζίνα.

Στα χωριά βρήκαμε διανυκτερεύση και με 08 €/βραδιά και οικογενειακό περιβάλλον!

Τα ξενοδοχεία στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη είναι πιο ακριβά. Εδώ θέλει λίγο ψάξιμο, πάντως για το ίδιο στάνταρτ μπορεί να πληρώσει κανείς από 15 μέχρι και 70€.

Η εμπειρία μας είναι: Στα προάστια βρίσκουμε πάντα κάτι καλύτερο και φτηνότερο.

Τις περισσότερες διανυκτερεύσεις τις κλείναμε μέσω Βooking και ελάχιστες μέσω Airbnb.

Στον δρόμο

Η βενζίνης κοστίζει 0,60€/λίτρο. Το δίκτυο με τα βενζινάδικα είναι πυκνό (εκτός πόλεων κάθε 30-50χλμ.) Βόρεια τις Αγίας Πετρούπολης είναι λίγο διαφορετικά! Εδώ κάθε 100 με 150χλμ υπάρχει βενζινάδικο.

Διόδια υπάρχουν μόνο σε ορισμένους μεγάλους αυτοκινητόδρομους,

Ένα εισιτήριο με το λεωφορείο στην πόλη κοστίζει λιγότερο από 1€.

Την πλοήγησή στα GPS την ανέλαβαν οι OSM ( OpenStreetMap) χάρτες.

 

Το Βίντεο σε δυο γλώσσες και με ελληνικούς υπότιτλους: