Πορτογαλία

05.10.2016
Σήμερα θέλουμε να ξεκινήσουμε για την Πορτογαλία.
Ο Γιώργος έχει την εντύπωση ότι τα σύννεφα και η βροχή μας ακολουθούν από την αρχή του ταξιδιού μας.
Είναι καλύτερα να πάμε νότια!
Αφήσαμε λοιπόν “το τέλος του κόσμου” πίσω μας και προσπερνώντας μια γέφυρα αλλάξαμε και την χώρα! Είμαστε στην Πορτογαλία!
Στην δυτική χώρα τις Ευρώπης που τελειώνει στον ατλαντικό!
Το όνομά της το πήρε από το λιμάνι πόρτο αλλά οι κάτοικοι επιμένουν ότι το όνομα προέρχεται από τον κόκορα του λιμανιού (πόρτο γάλο). Για αυτό έχουν και τον κόκορα σαν το σημάδι τους.
Εδώ είναι όλα διαφορετικά!
Μπαίνοντας στην χώρα το πρώτο που αντιλαμβανόμαστε είναι ότι η κίνηση και η συμπεριφορά των οδηγών είναι πιο νευρική!
Οι δρόμοι θέλουν την απόλυτη προσοχή μας.. καρότσια με άλογα, ζώα στην μέση του δρόμου, χαλίκι στην στροφή και αυτό χωρίς μια πινακίδα..η αδρεναλίνη φτάνει στο αποκορύφωμα.. ώρα για ένα καφέ..συζητάμε ότι είναι καλύτερα να φύγουμε από την μεγάλη κίνηση.. και να χαμηλώσουμε την ταχύτητα μας..
Εδώ πρέπει να υπολογίσουμε σε κάθε στροφή με το χειρότερο..

Δόξα τον θεό οι δρόμοι καλυτέρευσαν, έχει πάει απόγευμα και είμαστε στο ψάξιμο για ένα δωμάτιο.. μέχρι τώρα βρίσκουμε τεράστια απαίσια ξενοδοχεία με υπερβολικά ψηλές τιμές! Συνεχίζουμε ψάχνοντας και φτάνουμε στο Viano do Castelo είναι όλα πανάκριβα και αποφασίζουμε να κατασκηνώσουμε και έτσι βρίσκουμε το κάμπινκ Rio Lima.
Μια τεράστια έκταση με ατελείωτα κτήρια ίσως ένα εργοστάσιο με γύρω γύρω μεγάλους στάβλους ..

Εκεί κυκλοφορούν ελεύθερα παγόνια, πάπιες, κύκνοι, άλογα βρίσκονται μέσα στους στάβλους τους.. Μια μεγάλη λίμνη στην μέση και ενα συντριβάνι στην είσοδο αφήνει να φανταστούμε τι προσπαθούσε να φτιάξει ο ιδιοκτήτης του.

Ένα όμορφο Πευκοδάσος γύρω από όλα αυτά, λειτουργεί το κάμπινγκ!
Το μοναδικό άτομο που συντηρούσε όλα αυτά είναι και ο ιδιοκτήτης τους..
είμαι ο Γιόζεφ μου λέει, με τέλεια αγγλικά και με αμερικάνικη προφορά!
να σου δείξω πρώτα το κάμπινγκ και αν σου αρέσει μένεις;.. δεν έχω άλλη επιλογή σκέφτηκα αλλά δεν το είπα..
τον ακολούθησα..10 άλογα μέτρησα.. είχε χώρο για άλλα τόσα..τους άδειους στάβλους τους έκανε ντους και μπάνια για το κάμπινγκ..
μια τουαλέτα ένας νιπτήρας και ντους..

Έξυπνη ιδέα!
Είναι όλα υπέροχα, του λέω κουρασμένος, θα μείνουμε..
πάμε την ρεσεψιόν που θύμισε λίγο Μεξικό, με την άμμο να φτάνει μέχρι την είσοδο..
Η τιμή 15€ το βράδυ!
Κουρασμένος όπως ήμουν δεν ήθελα να παζαρέψω..Λέω εντάξει.. όσο ο Γιόζεφ ετοιμάζει το χαρτιά χαζεύω την ρεσεψιόν..
ωραίο χρώμα σκέφτομαι..είναι το κάτι άλλο!..
είναι όλα τα χρώματα του πράσινου που υπάρχουν..
ξεκινούν από το νταβάνι με σκούρο πράσινο και φτάνουν μέχρι την μέση από τους τοίχους.. εκεί τελειώνει το πράσινο !
Λες και του τελείωσε το χρώμα.. ήθελα να του κάνω ένα κομπλιμέντο για την καλλιτεχνία αλλά δόξα τον θεό, έριξα μια δεύτερη ματιά..
αυτό δεν είναι χρώμα.. αυτό είναι μούχλα.. χοντρή μούχλα..και εκεί μέσα υπήρχε ένας καναπές που χρησιμοποιόταν σαν κρεβάτι.. εδώ κοιμάται σίγουρα το μεσημέρι σκέφτηκα..

Ο Γιόζεφ διακόπτει τις σκέψεις μου..τα άλογα τα αφήνω το βράδυ ελεύθερα είναι πολύ ήρεμα, την εξωτερική πόρτα την κλειδώνω και αν θέλουνε να βγείτε από το κάμπινγκ να μου τηλεφωνήσετε..είστε οι μοναδικοί κατασκηνωτές εδώ μέσα.
Έτσι όπως καθόταν, ήρεμα και μου μιλούσε, μου θύμισε τον Χάνιμπαλ Λέκτερ..η φωνή και το παρουσιαστικό του έμοιαζαν..
Βγήκα έξω με μια ανατριχίλα.. το θρίλερ μπορεί να αρχίσει, σκέφτηκα χαμογελαστά..
πηγαίνω στην Αννα και τις λέω θα μείνουμε εδώ απόψε..παράξενο μέρος μου απαντάει..ναι, τις λέω, αλλά κάτι το ιδιαίτερο!
Στήνουμε την σκηνή κάνουμε μια βόλτα με τα πόδια στην περιοχή, τρώμε κάτι και πάμε κουρασμένοι για ύπνο..

Στις πέντε το πρωί με ξυπνάει η Αννα, έξω ακούγετε κάτι παράξενο.. πολύ άκοντα στην σκηνή!
Βγήκα έξω με τον φακό και τον μικρό μου μαχαίρι, αυτό που είδα μου άρεσε, και ξαναμπήκα στην σκηνή για να πάρω την φωτογραφική μηχανή.. ήταν άλογα βοσκούσαν ήρεμα και ήσυχα γύρω από την σκηνή μας..

μετά ξανάκοιμηθήκαμε μέχρι να ξημερώσει..

06.10.2016
Μια ματιά στον χάρτη δείχνει ότι αν διαλέξουμε τον παραλιακό δρόμο θα οδηγήσουμε μέσα από πολλές πόλεις με πολύ κίνηση..σπαστικό..εναλλακτικά ο δρόμος από το εσωτερικό της χώρας αλλά με πιο πολλά χιλιόμετρα..
Αποφασίσουμε να πάρουμε τον πρώτο δρόμο για να φτάσουμε πιο γρήγορα στον νότο..
Στην διαδρομή χάλασε και το σύστημα επικοινωνίας τις Sena και δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε. Για να είμαι ακριβείς η Αννα δεν μπορούσε να με ακούσει..πράγμα που εκμεταλλεύτηκε και μου μιλούσε ασταμάτητα χωρίς να μπορώ να την διακόψω..κάπου, μετά από μια ώρα το έκλεισα..
Κάνουμε μόνο μικρά διαλείμματα και οδηγούμαι γρήγορα..
Την Πορτογαλία την είχαμε φανταστεί διαφορετικά!
Στο μυαλό μας έχουμε τα όμορφα γαλλικά χωριά, τα ισπανικά βουνά με τους τέλειους δρόμους..μέχρι τώρα η Πορτογαλία δεν προσφέρει κάτι παρόμοιο.. αλλά βρισκόμαστε στην αρχή αυτής τις χώρας..

Στην Figueira da Foz ψάχνοντας για ένα κάμπινγκ καταλήγουμε στο 8 χιλ. πιο μακριά Orbitur Gala..μεγάλο, μοντέρνο και καθαρό κάμπινγκ..
Είμαστε οι μοναδικοί με σκηνή μέσα στο πευκόδασος..είναι και λίγα τροχόσπιτα εκεί..

Το βράδυ πάμε στο διπλανό χωριουδάκι San Pedro για φαγητό..πιάνουμε συζήτηση με το ζευγάρι που καθόταν δίπλα μας..και πως αρχίζουν τέτοιες συζητήσεις; οι γυναίκες ανακάλυψαν ότι χρησιμοποιούν τα ίδια φτηνά γυαλιά των 2 € για το διάβασμα..και άρχισαν να μιλάνε λες και ανακάλυψαν το μεγάλο κοινό τις ζωής τους..
Με το που έμαθαν ότι είμαι Έλληνας έγιναν όλα πιο ωραία, βρίσκονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα.. στο τέλος φιλοσοφούσαμε για την ζωή, ταξίδια, συναντήσεις ανθρώπων που νιώθουν από την πρώτη ματιά γνωστοί.. έφυγαν πιο νωρίς από εμάς από το εστιατόριο και χωρίς να το καταλάβουμε πλήρωσαν και τον λογαριασμό μας, με το σημείωμα, τώρα μπορείτε να ταξιδέψετε μια μέρα παραπάνω..συμπαθητικοί άνθρωποι..το μόνο που ξέρουμε από αυτούς είναι ότι την γυναίκα την λένε Dani..την διεύθυνση από το μπλοκ μας την έχουνε..ελπίζω να γράψουν κάτι..

07.10.2016
την επόμενη μέρα πάει η Αννα στο χωριό για ψώνια, εκεί βρίσκει μικρά συμπαθητικά μαγαζιά.
Η ιδιοκτήτρια, μια ηλικιωμένη κυρία τις μαθαίνει τα πρώτα πορτογαλικά. Τα αυγά το ευχαριστώ και το αντίο.. Ovus, Obrigathe και Adio.
Το χωριό δεν είναι και τόσο μικρο όσο φαινόταν με την πρώτη ματιά.
Αποτελείτε από μικρά φτωχικά σπίτια που οι ιδιοκτήτες τους ήταν ή είναι ψαράδες και μοντέρνες πολυκατοικίες και ξενώνες που έρχονται απειλητικά κοντά τους..

Την καλοκαιρινή περίοδο είναι όλα αυτά γεμάτα αλλά τώρα μας αφήνει την εντύπωση μιας λάθος επενδύσεις με τεράστιες διαστάσεις..
Μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει και ένα πάρκο με μεγάλες ψησταριές, τραπέζια και παγκάκια. Μια παιδική χαρά.. μπορούμε να φανταστούμε αυτό το πάρκο γεμάτο από μικρούς και μεγάλους, να τρώνε να γελάνε να χορεύουν..μέχρι και νεροχύτες έχουν για να πλένουν τα πιάτα. Το μόνο που ξεχάσαν είναι οι τουαλέτες.. πρόβλημα το οποίο έλυσαν οι κάτοικοι με κοντινό δάσος..
Αργότερα πάμε στην θάλασσα, είναι 300 μέτρα από την σκηνή μας και τα κύματά της ακούγονται σαν να ήταν δίπλα μας.
Πίσω από έναν αμμόλοφο βρίσκετε μια τεράστια παραλία.. τα κύματα είναι μεγάλα.
Καθόμαστε αρκετή ώρα εκεί και βλέπουμε και νιώθουμε την δύναμη της θάλασσας.. του ατλαντικού..

08.10.2016
Η Αννα κρύωσε και είναι άρρωστη..σήμερα δεν μπορούμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας..
Αυτό είναι το άσχημο εδώ.. ο ήλιος είναι δυνατός, οι θερμοκρασίες που δημιουργεί τον Οκτώβρη είναι μερικές φορές και για κοντομάνικο υψηλές.. ο αέρας όμως που έρχεται από τον ατλαντικό σε παγώνει ύπουλα..
τα φλις μπουφάν που έχουμε είναι χοντρά και μέσα σε αυτά ιδρώνουμε..αγοράσαμε λεπτά μπουφάν..
Και μετά από συμπαράσταση αρρώστησα και εγώ..
Το βράδυ πάμε στο χωριό για φαγητό..είναι φτηνά εδώ.. αυτή η μερίδα κάνει 7,50€
αλλά θέλει προσοχή.. ορισμένα εστιατόρια έχουν φτηνές προσφορές αλλά μία επιπλέον σαλάτα κάνει 9,50€!!και είναι μόνο 2 ντομάτες και 3 ελιές..

09.10.2016
Η Αννα χειροτερεύει και αποφασιζόσουν να μείνουμε μερικές μέρες..
νοικιάζουμε ενα μικρο σπιτάκι για 35€ την ημέρα στο κάμπινγκ, με αναπαυτικό κρεβάτι, τουαλέτα, ντους, κουζίνα και μικρο σαλόνι..
Μαζεύοντας τα πράγματά μας χρησιμοποιούμε την ευκαιρία να τα φωτογραφίσουμε..είναι σαν να είμαστε στην λαϊκή αγορά αλλά αυτά είναι όλα όσα έχουμε!

Και μιας και οι μηχανές είναι ξεφορτωμένες τις πλένω και αυτές..

Μετά ξαναφορτώνουμε όλα όμορφα και σωστά και πάμε στο σπιτάκι.

Μαγειρεύουμε μια μεγάλη νόστιμη σούπα με κοτόπουλο και πολλά λαχανικά..ότι πρέπει για γριπωμένους.. το φαγητό μας φτάνει για δυο μέρες!

11.10.2016
Είμαστε πάλι περδίκι και στις 10 το πρωί φεύγουμε για την Λισαβόνα!
Βρισκόμαστε το μεγαλύτερο κάμπινγκ τις Λισσαβόνας..το καμπίσιμο..
Μιας και το λεωφορείο περνάει μπροστά από το καμπινγκ και με 1,40€ μας πάει στο κέντρο, αποφασίζουμε να το χρησιμοποιήσουμε..
Μια καταρρακτώδες βροχή ανάτρεψε τα σχέδιά μας για την βραδινή βόλτα στην πόλη..
Αντί για αυτό μαγειρέψαμε μπριζόλες με πατάτες, νόστιμη σαλάτα και καλό κρασί..τα σούπερ μάρκετ μέσα στα κάμπινγκ είναι πολύ καλή ιδέα..

Στις 12.10.2016 το πρωί λάμπει ο ήλιος, το λεωφορείο έρχεται στην ώρα του και ανυπόμονοι φεύγουμε για το κέντρο τις Λισσαβόνας..
Αρχίσαμε την εξερεύνησή μας με τα πόδια.
Hπαλαιά πόλη ονομάζετε Αλφάμα , η άνω πόλη Μπάιρο Άλτο , τι κέντρο της πόλης είναι η Μπάιξα… όλες αυτές τις περιοχές τις περπατήσαμε και μας κουράσανε πολύ αλλά αξίζει τον κόπο!

Στη Μπάϊξα, την πιο παλιά συνοικία μαζί με την Αλφάμα, οι κάτοικοι ανεβαίνουν στα στενόμακρα ανηφορικά σοκάκια χρησιμοποιώντας τα παλιά βαγόνια τράμ.

Κάναμε μια βόλτα με το πιο παλιό και πολυφωτογραφημένο τράμ της πόλης, το τράμ 28. Ανεβήκαμε στη Μπάϊξα και είδαμε όλο το ιστορικό κέντρο.

Το κάστρο της πόλης, το Καστέλου ντε Σάουν Ζορζέ είναι όμορφο με θέα την Λισαβόνα!.

Μια καταρρακτώδης βροχή μας αναγκάζει να μπούμε σε ένα μικρο εστιατόριο..και μιας και ήμασταν παραγγείλαμε στα τυφλά από τον κατάλογο ( πολύ το αγαπάω αυτό!) και φάγαμε καλά.. 1 ώρα αργότερα έβρεχε ακόμα, οπότε πήραμε ένα τοκ τουκ ( βρίσκονται παντού στην παλιά πόλη) και γυρίσαμε στον σταθμό του λεωφορείου..

Μιας και η βροχή μας την χάλασε αποφασίσαμε να μείνουμε μια μέρα ακόμα.
Και αυτό κάναμε, στις 13.10.2016 επισκεπτόμαστε την Time out αγορά..
Είναι μια μοντέρνα αγορά σε ένα τεράστιο κτήριο αλλά τις λείπει το παραδοσιακό..το παλιό!

Μετά πάμε στο λιμάνι, ψάχνοντας για κάτι που θα μας δώσει πληροφορίες για τις δυνατότητες και τιμές μεταβίβασής μας από την Πορτογαλία για νότια Αμερική.. το θέλαμε μόνο από περιέργεια, σκεφτόμασταν μέσω ενός εμπορικού πλοίου που θα έπαιρνε και εμάς μαζί ..
Πήραμε αρκετές διευθύνσεις, αλλά δεν μάθαμε κάτι το ουσιαστικό!
Αλλά βγάλαμε ωραίες φωτογραφίες!

Γυρίζουμε με τα πόδια στο κέντρο τις πόλης, μιας και οι δυο μας σήμερα δεν είχαμε όρεξη ούτε για μουσεία, ούτε για τις εκκλησίες!
Υπάρχουν πολλά επιβλητικότατα κτήρια, αγάλματα και μνημεία! Τεράστια.. γίνονται πολλές ανανεώσεις σε κτήρια και δρόμους αλλά υπάρχουν και πολλά παρατημένα και χαλασμένα κτήρια..ακόμα και στο κέντρο..

Μιας και περνάω μπροστά από ένα παμπάλαιο κουρείο, μπαίνω μέσα για μια περιποίηση των μαλλιών μου και το μούσι μου..εκεί μου λένε ότι στο κουρείο αυτό εκτός από το προσωπικό δεν άλαξε τίποτα από το 1855!..
Πάντως το λάδι που βάζουν στο μούσι μυρίζει υπέροχα..

Ενα καλό θέαμα είναι το FΑDΟ (Φάδο). Φαδο σημαίνει μοίρα ή πεπρωμένο, ειναι ένα είδος μουσικής που εντοπίζεται τη δεκαετία του 1820 στην Πορτογαλία, σίγουρα όμως είχε παλαιότερες ρίζες. Η μουσική είναι μελαγχολική, το ίδιο κι οι στίχοι, που συχνά μιλούν για τη θάλασσα ή για τη ζωή των φτωχών και βρίσκεται στης παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο!!

Πάντως μετά από αυτό και με πρησμένα πόδια από το περπάτημα γυρίσαμε με το τελευταίο λεωφορείο πίσω και είχαμε ακόμα την δύναμη να μαζέψουμε τα πράγματά μας..

Στις 14.10.2016 φεύγουμε νότια και αποφασίζουμε να πάμε από το εσωτερικό τις χώρας στην νότια Ισπανία.. μέχρι τα σύνορα είναι 400 χιλ.. εκεί θα βρισκόμαστε κοντά στο γιβραλταρ, ελπίζω να βρούμε τα λάστιχα που θέλουμε για την μηχανή της Αννας και μετά θα πάρουμε το πλοίο για το Μαρόκο!
Το Μαρόκο ξύπνησε την περιέργειά μας και αρχίζουμε να ανυπομονούμε να το δούμε..διαβάζουμε κάθε βράδυ για αυτό και με την φαντασία μας βρισκόμαστε πλέον εκεί! Η Αννα μου λέει: λεμπές ελ χαμντούλιλα=δόξα τον θεό είμαι καλά.. στα Μαροκάνικα..