Bella Italia

09/10/2018
Είναι η τελευταία ημέρα πριν από την έναρξη του καινούργιου ταξιδιού μας, και οι προετοιμασίες δεν έχουν τελειώσει ακόμα. Από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, βρισκόμαστε στο τελικό σπριντ μέχρι που έρχεται η στιγμή που και οι δύό μας βρισκόμαστε μπροστά από τις έτοιμες τσάντες και βαλίτσες. Είμαστε γεμάτοι ενθουσιασμό.

10/10/2018
9:30 το πρωί. Οι μοτοσυκλέτες έχουν φορτωθεί και μας περιμένουν στο δρόμο. Κατεβάζουμε τον γενικό διακόπτη από το διαμέρισμά μας, κλειδώνουμε την πόρτα. Ο ήλιος λάμπει και η θερμοκρασία είναι καλή. Οι φορτωμένες μηχανές μας, είναι πολύ πιο ελαφριές από τις πρώην και αυτό είναι πολύ καλό. Δεν οδηγούμε σε αυτοκινητόδρομους, ακολουθούμε επαρχιακούς δρόμους. Ο πρώτος προορισμός μας είναι το Oberwesel am Rhein. Σε ένα όμορφο κάμπινγκ, ακριβώς στην όχθη του ποταμού, περάσαμε την πρώτη νύχτα. Είναι υπέροχο να κοιμόμαστε ξανά στη σκηνή.

11/10/2018
Ο καιρός είναι ηλιόλουστος και οδηγούμε στο Schömberg, όπου βρίσκουμε ένα ωραίο μέρος στην άκρη του δάσους, για να διανυκτερεύσουμε. Έχει είδη νυχτώσει και ψιλοβρέχει, αλλά εμείς ακόμα μαγειρεύουμε.. τα Μακαρόνια και τα λαχανικά πασπαλίζονται λίγο με τη βροχή. Είμαστε αποφασισμένοι να μαγειρεύουμε μόνοι μας όσο το δυνατόν συχνότερο για να μείνουμε στον ταξιδιωτικό μας προϋπολογισμό. Αλλά ένα μπουκάλι κρασί το αγοράσαμε!..

12. 10.2018
Με μια ζεστή μέρα και για την εποχή ψηλές θερμοκρασίες, φτάνουμε στην Ελβετία. Ο γιο μας ζει εδώ με την δική του μικρή οικογένεια. Μέχρι τη Δευτέρα απολαμβάνουμε καλές οικογενειακές στιγμές. Με την συνειδητοποίηση ότι δεν θα δούμε τους αγαπημένους μας για αρκετό καιρό, ένα διάστημα που ειδικά τα μικρά εγγόνια μας θα κάνουν μια τεράστια ανάπτυξη, τους απολαμβάνουμε περισσότερο. Δόξα τον θεό η τεχνολογία μας επιτρέπει να είμαστε σε επαφή με φωτογραφίες και βίντεο.

15/10/2018
Είναι φθινόπωρο και οι μέρες γίνονται μικρές. Στα ταξίδια μας αποφεύγουμε να οδηγούμε νύχτα και σήμερα θέλουμε να διασχίσουμε τις Άλπεις. Αξιοποιούμε το φως την ημέρας και ξεκινάμε νωρίς..  Ο ήλιος εξακολουθεί να είναι χαμηλός και συχνά μας θαμπώνει!  Όμως επικίνδυνος για εμάς, γίνετε όταν βρίσκετε πίσω μας και συγκεκριμένα όταν βλέπουμε την δικιά μας σκιά, μπροστά μας.. αυτό σημαίνει ότι τα οχήματα που έρχονται από το αντίθετη κατεύθυνση, θαμπώνονται και ίσως να μην μας αντιληφθούν αμέσως.. Επικίνδυνο πράγμα σε αυτούς τους στενούς δρόμους..

Επιλέξαμε τα περάσματα Albuga και Bernina. Στην κορυφή το τοπίο είναι συναρπαστικό. Ο δρόμος δεν έχει καθόλου κίνηση και έτσι στις 2 το μεσημέρι φτάνουμε στο Tirano τις Ιταλίας. Το Tirano είναι μια μικρή πόλη που περιβάλλεται από βουνά και δάση. Τα χρώματα του φθινόπωρου το κάνουν πανέμορφο. Εδώ θα διανυχτερεύσουμε.

16/10/2018

ξεκινάμε νωρίς το πρωί, με προορισμό την λίμνη Garda. Στην διαδρομή αυτή θέλουνε να διασχίσουμε τα περάσματα Rifugio di Passo Crocedomini, και Maniva . Για πολλά χιλιόμετρα σκαρφαλώνουν οι μοτοσυκλέτες μας στα βουνά.. Μερικές φορές ο δρόμος γίνεται τόσο στενός που δύσκολα περνούν δύο αυτοκίνητα ταυτόχρονα, κλειστές στροφές που τις παίρνουμε στα τυφλά.. συχνά και προτού μπούμε σε αυτές κορνάρουμε, με την ελπίδα αν έρχεται ένα όχημα θα μας αντιληφθεί νωρίς . Συχνά συναντούνται βοσκούς με τις αγελάδες τους, που τις κατεβάζουν από τα ψηλά βουνά όπου πέρασαν το καλοκαίρι. Υπάρχουν αμέτρητα Tornanti.. Έτσι ονομάζονται οι κλειστές και απότομες στροφές στην Ιταλία. Η διαδρομή είναι διασκεδαστική και απολαμβάνουμε το πανέμορφο τοπίο και τον τέλειο καιρό. Στην λίμνη Garda φτάνουμε το βραδάκι. Η τουριστική σεζόν έχει τελειώσει και τα κάμπινγκ που συναντάμε είναι όλα κλειστά.. Σε αυτή την περιοχή δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να περάσουμε τη νύχτα σε ένα φτηνό ξενοδοχείο. Ο ξενοδόχος, μας παραχωρεί την κλειστή αυλή του ξενοδοχείου για να παρκάρουμε τις μοτοσυκλέτες μας με ασφάλεια.

17/10/2018
Νωρίς το πρωί και με την έξοδο από την αυλή του ξενοδοχείου, έχει η Αννα την πρώτη πτώση με την μοτοσυκλέτα της.

Αννα: την στιγμή που θέλω να βγω με την μοτοσυκλέτα από τον κήπο του ξενοδοχείου, έρχεται σε αυτό τον στενό δρομάκι ένα αυτοκίνητο με μεγάλη ταχύτητα … και οι Ιταλοί οδηγούν σε αυτά τα σοκάκια πολύ γρήγορα … Βρισκόμουν στην ανηφόρα και σε στροφή, έπρεπε να φρενάρω απότομα για να αποφύγω την σύγκρουση και η Enfield παίρνει μια κλίση που δεν μπορούσα να την κρατήσω όρθια … αλλά είμαι προπονημένη στο να πηδάω από την μοτοσυκλέτα όταν δεν γίνετε διαφορετικά. Εκτός από τον τρόμο μου και μερικές γρατσουνιές στην Himalayan, ήταν όλα οκ.

Την ημέρα αυτή η διαδρομή, μας οδηγεί πρώτα στην κοιλάδα Po και για πρώτη φορά σε αυτό το ταξίδι οδηγούμε σε περιφερικούς δρόμους με αρκετή κίνηση. Στριμωχνόμαστε ανάμεσα από τα μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα που στις ώρες αιχμής έχουν συνηθίσει να στέκονται πιο πολύ από το να κινούνται. Δεν λείπουν βέβαια οι βρισιές τα κορναρίσματα και οι χειρονομίες από ανοιχτά παράθυρα και πόρτες αυτοκινήτων..όλα αυτά είναι φυσιολογικά για την Ιταλία. Περνώντας πολύ κοντά στους θυμωμένους οδηγούς, τους χαιρετούμε φιλικά, αυτοί συνεχίζουν να βρίζουν δυνατά αλλά τουλάχιστον μας χαμογελούν για λίγο..

Το απόγευμα φτάνουμε ξανά στα βουνά και οδηγούμαι προς Emilia στην Τοσκάνη. Ο στόχος μας είναι το πέρασμα Garfagnana. Ο δρόμος, γίνεται όλο και πιο στενός, και η κατάστασή του βρίσκετε σε αθλία κατάσταση.. η άσφαλτος είναι σχισμένη, κομματιασμένη και συχνά αυτά τα κομμάτια άσφαλτο βρίσκονται σαν μπάζα σκορπισμένα στον δρόμο. Έτσι σκαρφαλώνουμε σε αυτά τα βουνά με τα αμέτρητα Tornanti.. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά συναντούμε και ομίχλη, η οποία γίνεται όλο και πιο πυκνή.. δεν οδηγούμε πάνω από τα σύννεφα όπως περιμέναμε, αλλά βρισκόμαστε μέσα σε ένα πυκνό σύννεφο ομίχλης και μια δασώδης περιοχή. Το υγρά φύλλα των δέντρων βρίσκονται πεσμένα στο δρόμο και τον καθιστούν αρκετά ολισθηρό. Η όραση είναι πολύ μικρή, και σαν να μην έφταναν όλες αυτές οι άσχημες συνθήκες, ακριβώς σε αυτή την κατάσταση χάνετε και το σήμα επικοινωνίας μεταξύ μας. Εκείνη την στιγμή δεν ξέρουμε αν η επικοινωνία έχει απλώς διακοπεί ή ο άλλος έχει αποπροσανατολιστεί και βγήκε από τον δρόμο και έπεσε κάπου.. Ανακούφιση έρχεται μετά από λίγο.. το σήμα απλώς διακόπηκε λόγο της μεγάλης απόστασης που είχαμε μεταξύ μας, και των βουνών. Σιγά σιγά ο ήλιος επιστρέφει και η ομίχλη διαλύετε. Ούφ! Αυτά ήταν πραγματικά 30 χλμ επικίνδυνης διαδρομής! ευτυχώς δεν είχαμε καθόλου κίνηση από την αντίθετη πλευρά, γιατί με ορατότητα λίγων μέτρων ούτε θα μας έβλεπε εγκαίρως ούτε θα τους βλέπαμε.. σε όλη αυτή την διαδρομή μέσα από την ομίχλη, οδηγούσαμε με τα φλας στάθμευσης ανοιχτά και κορνάροντας συχνά.. Μετά από 2 χλμ χωματόδρομο, φτάνουμε σε ένα αγροτόσπιτο κοντά στο χωριό Castelnuovo de Garfagnana. Οι άνθρωποι που ζουν εδώ, εκτός από τα κτήματά τους διατηρούν ένα μικρο μαγαζάκι και πουλούν τα προϊόντα της δικής τους παραγωγής. Είναι φιλόξενοι και έτσι στήνουμε την σκηνή μας στο κτήμα τους, πάνω σε ξηρά φύλλα καστανιάς και φραγκοστάφυλα. Εδώ μένουμε δύο νύχτες.

19/10/2018
Την ημέρα αυτή, έχουμε τον πύργο τις Πίζα στον προορισμός μας. Θέλουμε να βγάλουμε φωτογραφίες με τις μοτοσυκλέτες μας μπροστά του. Δεν υπάρχουν τόσο πολλοί τουρίστες, έτσι αποφασίσαμε να αγνοήσουμε τις, για τα οχήματα απαγορευτικές πινακίδες, και οδηγούμε με τις μοτοσυκλέτες μας σιγά και υπερήφανα μπροστά από τον πύργο! Δυστυχώς, ούτε που προλάβαμε να κατεβούμε και να βγάλουμε τις φωτογραφικές μηχανές μας.. ένας αστυνομικός μας χαλάει στο σχέδιο.. θυμωμένος έρχεται τρέχοντας κοντά μας, με το ένα χέρι μας δείχνει την κατεύθυνση προς τα έξω με το άλλο τραβάει το μπλοκάκι του και δυνατά ουρλιάζει Subito! Δεν μας άφησε κανένα περιθώριο για διαπραγμάτευση, έτσι προτού ρισκάρουμε ένα πρόστιμο, βγήκαμε έξω! Ο αστυνομικός, μας ακολουθούσε μέχρι να διαβεβαιωθεί ότι εγκαταλείψαμε τον πεζόδρομο. Στο τέλος, μας έδωσε φιλικά συμβουλές που να παρκάρουμε.. Παρ ‘όλα αυτά, επιτύχαμε κάποιες πολύ καλές φωτογραφίες.

Αφού εγκαταλείψουμε την Πίζα, ανυπομονούμε τα τοπία της Τοσκάνης που δεν μας απογοήτευσε. Η Τοσκάνη είναι πολύ ωραία. Κάνει πολύ ζέστη και με τα ρούχα της μοτοσικλέτας ιδρώνουμε. Έχουμε μεγάλη τύχη με τον καιρό! Σε έναν ελαιώνα βρίσκουμε ένα όμορφο και ήσυχο μέρος για διανυκτέρευση.

20/10/2018
Σήμερα ο προορισμός μας είναι η  λίμνη Bolsena στην περιοχή Lazio.

Αννα: Έχω πόνο στον αριστερό μου αγκώνα από το πολύ τράβηγμα του συμπλέκτη στα περάσματα..ελπίζω να μην επιδεινωθεί.

Στη λίμνη Bolsena οδηγούμε σε ένα άδειο κάμπινγκ … η πόρτα είναι ανοιχτή και κάτω από την πινακίδα που γράφει καλώς ήρθατε, υπάρχει ένας αριθμός τηλεφώνου. Ο Γιώργος τηλεφωνάει αλλά δεν απαντάει κανέναν. Δεδομένου ότι έχει αρχίσει να νυχτώνει, στήνουμε τη σκηνή μας. Αργότερα έρχεται ο ιδιοκτήτης με την μοτοσυκλέτα του και μας λέει ότι το κάμπινγκ έχει κλείσει, αλλά μπορούμε να μείνουμε εκεί μια νύχτα. Μας ανοίγει το νερό και το ρεύμα.. χρήματα δεν μας πήρε..

21/10/2018
Οι διαδρομή μας, συνεχίζετε με χαλασμένους και στα πλάγια βυθισμένους δρόμους.. συχνά οι ντόπιοι περνούν αυτά τα σημεία από το αντίθετο ρεύμα ή στην μέση του δρόμου, πράγμα που μας αναγκάζει εμάς να περνάμε μέσα από αυτές τις λακκούβες Αλλά η κίνηση δεν είναι μεγάλη και το όμορφο τοπίο με τα παλιά γραφικά χωριά και με όμορφα στενά δρομάκια, μας ανταμείβει για αυτό. Σταματάμε συχνά και βγάζουμε φωτογραφίες ή πίνουμε τον καφέ μας και απολαμβάνουμε το τοπίο …
Πάμε προς το Abruzzo. Σε κάποιο σημείο του δρόμου, ήταν μια πινακίδα που μάλλον έγραφε ότι ο δρόμος, ή είναι κλειστός ή οδικά δύσκολος, πάντως δεν απαγόρευε την διέλευση .. Δεν καταλαβαίνουμε ιταλικά και απλά αποφασίσαμε να προχωρήσουμε. Ο δρόμος είναι καλός, οδηγεί μέσα από ένα μακρύ τούνελ και στη συνέχεια οδηγεί πάνω στο βουνό αλλά σε όλη αυτή την διαδρομή είμαστε μόνοι μας. Κατεβαίνοντας από την άλλη πλευρά του βουνού βρεθήκαμε μέσα ένα παλιό ερημικό και εντελώς κατεστραμμένο χωριό. Βρισκόμαστε στο χωριό φάντασμα Pescara del Tronto. Εδώ το 2016 ένας ισχυρός σεισμός (6,3 κλίμακας Ρίχτερ ) το κατέστρεψε όλο. Πάνω από 300 άτομα έχασαν την ζωή τους και 2500 τα σπίτια τους. Εδώ έκτος από βουνά μπάζων δεν υπάρχει τίποτε άλλο. Με τις μοτοσυκλέτες μας οδηγούμε αργά στα σοκάκια του χωριού.. τρομαγμένοι από την καταστροφική δύναμη που μπορεί να έχει η φύση.

Η πρόγνωση του καιρού δείχνει ισχυρές βροχές για αυτό το βράδυ, έτσι νοικιάσαμε ένα μικρό δωμάτιο στο Pizzoli. Το στρώμα του κρεβατιού ήταν τόσο μαλακό που και οι δυο βυθιζόμασταν μέσα σε αυτό.. Το Pizzoli είναι ένα μικρό γραφικό χωριό! Πράγματι το βράδυ αρχίζει να βρέχει και στα βουνά γύρω να χιονίζει. Αν και το στρώμα του κρεβατιού ήταν ότι χειρότερο είχαμε, μένουμε εκεί μέχρι την τρίτη. Η Αννα ξεκουράζει τον αγκώνα της και χρησιμοποιούμε το χρόνο για τον σχεδιασμό τις διαδρομής, γράφοντας ημερολόγιο και ταξινομώντας φωτογραφίες και βίντεο.. την Τρίτη ο καιρός είναι εντάξει και συνεχίζουμε το ταξίδι μας.

23/10/2018
Σήμερα το μπλε κυριαρχεί στον ουρανό. Στις 9 το πρωί, μετά από τον καφέ, καβαλάμε τις μοτοσικλέτες μας και κατευθυνόμαστε προς τη Ρώμη. Για πρωινό, μας σερβίρετε μια διαδρομή γεμάτη αδρεναλίνη.. μικρά χωριά, απίστευτα ανηφορικά δρομάκια, που αντί να τελειώνουν σε στροφές, έχουν γωνιές 90 μοιρών. Για να πάρουμε μια τέτοια στροφή πρέπει να σταματήσουμε και κάνουμε λίγο πίσω. Δύο φορές χανόμαστε σε αυτά τα σοκάκια.. αναγκαζόμαστε να γυρίσουμε πίσω… Αλλά αυτό δεν θα είναι η τελευταία φορά για σήμερα. Ο δρόμος, μας ανεβάζει γρήγορα στα βουνοκορφές!

Οι σερπεντινοί αυτοί δρόμοι είναι γεμάτοι με κοπριές αλόγων και αυτά τα ζώα τα βλέπουμε να ζουν ελεύθερα σε απίστευτα απότομες πλαγιές . Όπως οι αγελάδες σε τέτοιες περιοχές, έτσι και αυτά έχουν κρεμασμένα κουδούνια στον λαιμό τους. Πιο πάνω στο βουνό και περνώντας σχεδόν δίπλα τους, τους ευχόμαστε να μπορέσουν να ζήσουν έτσι ελεύθερα για μεγάλο χρονικό διάστημα προτού καταλήξουν σαν λουκάνικα ή σαλάμι…

Μετά από μια όμορφη βόλτα κατά μήκος μιας λίμνης, φτάσαμε σε μια εθνική οδό, και μέσω αυτής πλησιάζουμε γρήγορα στη Ρώμη. Όπως είναι γνωστό, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη! Το πλάνο ήταν να περάσουμε αυτή η μητρόπολη μέσω μιας παράκαμψης, αλλά δεν μας βγήκε! όπως ήδη ανάφερα πιο πάνω, σήμερα χάσαμε τον δρόμο αρκετές φορές, έτσι προτού το καταλάβουμε, βρισκόμαστε στο κέντρο αυτής της πόλης! Μας κόστισε πολλά νεύρα να βγούμε από αυτή και η οδήγηση απαιτούσε την απόλυτη προσοχή μας.
Είναι όμως μια πανέμορφη πόλη και σε αυτήν ήπιαμε και έναν καφέ..

Στην συνέχεια ακολουθήσαμε την Via Antica και ευτυχώς η κυκλοφορία εκεί έγινε πιο ήρεμη. Έχουμε ακόμα περίπου 100 χιλιόμετρα μπροστά μας για να φτάσουμε στο σημερινό στόχο μας. Το Tor San Lorenzo. Αυτή τη φορά νοικιάσαμε κάτι μέσω airbnb. Μέχρι τώρα αποδείχτηκε ότι το να ταξιδεύεις σε τέτοιες χώρες έκτος τουριστικής σεζόν, έχει πολλά προτερήματα.. ένα από αυτά είναι οι χαμηλές τιμές! Ότι νοικιάσαμε μέχρι τώρα, δεν ήταν ακριβότερο από την διανυκτέρευση σε ένα κάμπινγκ!.. Το εξοχικό σπιτάκι που έχουμε αυτή την φορά είναι εξαιρετικά άνετο. Εκεί μάθαμε ότι, όσο εμείς βρισκόμασταν στο ορεινό Pizzoli και δεν ξέραμε πως να ξαπλώσουμε σε εκείνο το μαλακό στρώμα, είχε η Ρώμη τις πιο ισχυρές χαλαζοπτώσεις των τελευταίων δεκαετιών..

24. 10.2018
Μετά από ένα καλό ύπνο και με την ελπίδα ότι δεν θα ξαναπέσουμε στις χαοτικές κυκλοφορίες τις πόλης, ξεκινάμε ξεκούραστοι προς τη Νάπολη και Βεζούβιο. . Γύρω από τη Ρώμη και τη Νάπολη, δεν υπάρχει δυνατότητα για οδήγηση σε μικρούς, ήσυχους δρόμους. Για αρκετά χιλιόμετρα οδηγούμε στη Via Appia. Αυτός ο δρόμος φτιάχτηκε το 312 π.Χ. Έχει μήκος 540 χλμ και εκτείνεται από τη Ρώμη μέχρι το Μπρίντιζι. Ένα μεγάλο τμήμα τις σημερινής και σύγχρονης Via Appia εξακολουθεί να βρίσκεται πάνω σε αυτή την αρχαία εμπορική οδό. Αριστερά και δεξιά ο δρόμος είναι γεμάτος με όμορφα πεύκα, αλλά και με θερμοκήπια. Περνάμε τη νύχτα στο Οκταβιανό και στους πρόποδες του Βεζούβιου.

25/10/2018
Πρωί πρωί βρισκόμαστε κεφάτοι πάνω στις μοτοσυκλέτες μας χωρίς να υποψιαζόμαστε ότι σήμερα θα έχουμε την πιο κουραστική μέρα στο μέχρι τώρα ταξίδι. Στόχος μας είναι οι θρυλικές ακτές του Αμάλφι. 60 χλμ φιδωτός δρόμος κατά μήκος των βράχων. Προσφέρει μια υπέροχη θέα προς τις ακτές και τα παλιά πανέμορφα ρομαντικά χωριά. Αλλά προτού φτάσουμε εκεί πρέπει πρώτα να διασχίσουμε το Sorrento … Το λέω αυτό γιατί κολλήσαμε στο πρωινή χαοτική κυκλοφορία του. Έχουμε ήδη συνηθίσει την ανυπόφορη οδήγηση των Ιταλών, όμως η ισχυρή κυκλοφορία στην πόλη είναι πάντα μια πρόκληση για τα νεύρα μας, τη συγκέντρωση και τις ικανότητες οδήγησης μας. Σε τέτοιες στιγμές η Άννα ηρεμεί τον εαυτό της με τα λόγια: “όλα θα περάσουν κάποια στιγμή” … Γνωριζόμαστε αρκετά καλά για να ξέρω ότι όταν επαναλαμβάνει αυτή την φράση, η οποία ακούγετε με απόλυτα ήρεμο τόνο, ξέρω ότι η ίδια βρίσκετε λίγο πριν το μπαμ.. αλλά προτού γίνει αυτή η έκρηξη φτάσαμε είδη στην ακτή και παίρνουμε την ανηφόρα. Κάνουμε ένα σύντομο διάλειμμα για καφέ και τσιγάρο συζητάμε για τις φάσεις που περάσαμε στην κυκλοφορία της πόλης. Πιστεύαμε ότι από τώρα και στο εξής θα έχουμε μια ευχάριστη οδήγηση, αυτό που δεν είχαμε υπολογίσει ήταν ότι αυτή η διαδρομή που σχεδιάσαμε είναι πολύ δημοφιλές! Αν και βρισκόμαστε στα μέσα τις εβδομάδας ο δρόμος ήταν απίστευτα γεμάτος με ι.χ., τουριστικά λεωφορεία, ανάμεσά τους ποδήλατα, μοτοσυκλέτες και τουρίστες πάνω σε νοικιασμένες βέσπες.. Όλα αυτά σε μια εποχή εκτός σεζόν! Δεν υπερβάλω, λόγο ελλείψεις πάρκινγκ, οι τουρίστες παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους χιλιόμετρα προτού τα χωριά και πάνε με τα πόδια σε αυτά. Και τα χωριά είναι πολλά! Έτσι οδηγούμε με stop and go και με μια μέγιστη ταχύτητα των 40χλμ/ώρα! Δεν βρήκαμε ούτε ένα πάρκινγκ για να τραβήξουμε κάποιες φωτογραφίες, πόσο μάλλον να ρίξουμε μια ματιά στην περιοχή ή σε ένα από αυτά τα χωριά. Συγκεντρωμένοι απογοητευμένοι και λουσμένοι με ιδρώτα, οδηγούμε όλη αυτή την διαδρομή. Στο τέλος της βρήκαμε ένα χώρο στάθμευσης, με θέα το Σαλέρνο .. Σε ένα μπαρ ( έτσι ονομάζονται οι καφετερίες που πουλούν τσιγάρα .. τσιγάρα αγοράζεις στην Ιταλία μόνο σε μαγαζιά που γράφουν μπαρ επάνω ή στις Tabaccheria!), εκεί λοιπόν παρήγγειλα έναν καφέ.. τον νες καφέ οι Ιταλοί τον ονομάζουν Αμερικάνο! παρήγγειλα έναν τέτοιον! έχουμε ήδη παρατηρήσει ότι οι Ιταλοί προτιμούν τον ισχυρό εσπρέσο καφέ, αλλά σε αυτό το φλιτζάνι αντί για νες καφέ, το γέμισαν με 4 η 5 εσπρέσο.. τον ήπια και από εκεί και μετά και μέχρι αργά το βράδυ είχα ταχυπαλμία συνοδευόμενη με κρύο ιδρώτα, και πονοκέφαλο.

Στην πόλη της Αγρόπολης βρήκαμε μια όμορφη διανυκτέρευση. Ο ιδιοκτήτης μας κάλεσε για φαγητό! Με τα στομάχια γεμάτα και με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, πέσαμε σε έναν όμορφο βαθύ ύπνο, ευτυχώς χωρίς εφιάλτες από τους γεμάτους μποτιλιαρίσματα ιταλικούς δρόμους. Τι μέρα ήταν και αυτή;!

26/10/2018
Σήμερα αποφασίσαμε να δούμε και να εξερευνήσαμε την πόλη. Στην Αγρόπολη υπάρχει ένα κάστρο και στο κέντρο της έχει μια πανέμορφη, πεντακάθαρη παλιά πόλη. Τρεις μέρες με αγχωτικές διαδρομές έχουμε πίσω μας. Τη Ρώμη, τη Νάπολη και την ακτή Αμάλφι … Δεν υπάρχει λόγος να βιαζόμαστε σε αυτό το ταξίδι, και κανείς δεν μας πιέζει. Σιγά σιγά επανέρχεται το αίσθημα του ταξιδιού, αυτό του χωρίς χρονικού περιορισμού, χωρίς πίεση.

27/10/18
Ο νεαρός οικοδεσπότης, μας αποχαιρέτα χαρίζοντας μας, μια τσάντα γεμάτη με σπιτικές λιχουδιές φτιαγμένες από την χρυσοχέρα μάνα του! Αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν τα σοκολατένια μπισκοτάκια που είχαν στην μέση ξηρό σύκο.
Το ταξίδι πάει προς την Καλαβρία και αυτό κατά μήκος της θάλασσας. Ο ήλιος λάμπει, το μπλε χρώμα κυριαρχεί και η τύχη μας ακολουθεί. Με αυτά τα χρώματα και τις θερμοκρασίες νιώθουμε ευτυχείς, που και αυτή την φορά αποφεύγουμε τον χειμώνα του βορρά!.

28/10/2018
Αλλά ακόμα και εδώ στη νότια Ιταλία, πλησιάζει ο χειμώνας, Οι θερμοκρασίες είναι βέβαια πολύ πιο διαφορετικές από αυτές του βορρά αλλά για την ασφάλειά μας, παρακολουθούμε τις καιρικές προβλέψεις. Έντονη βροχή, δυνατός άνεμος και οι καταιγίδες ανακοινώνονται για αυτήν την ημέρα. Ήδη η ημέρα είναι από το πρωί πολύ θυελλώδης. Από το μεσημέρι και μετά, τα σκοτεινά σύννεφα γέμισαν τον ουρανό, ο αέρας δυναμώνει συνέχεια.

Κατά τις τρεις το απόγευμα, φτάνουμε στον Αντόνιο Μαρία και στη Pension Relax! Αυτός νοικιάζει καλοκαιρινά σπιτάκια!.. 2 μέτρα από την παραλία, έγραφε στην περιγραφή του στο Airbnb. Και αυτό δεν ήταν ψέμα. Ακριβώς πάνω στην παραλία, λίγο υπερυψωμένα, έχουμε ένα μικρό θερινό σπιτάκι για λίγα χρήματα.. Ο αέρας δυναμώνει πάρα πολύ, ο ουρανός μαύρισε η καταιγίδα πλησιάζει.

Τι ωραία είναι να καθόμαστε σε ένα στεγνό μέρος και να θαυμάζουμε τις δυνάμεις της φύσης! Χαιρόμαστε και οι δύο, μέχρις ότου ένας ύποπτος θόρυβος τράβηξε την προσοχή μας. Το σπιτάκι βάζει νερό από την οροφή. Πρώτα σε ένα σημείο, στη συνέχεια και σε ένα άλλο! Για να αποφύγουμε χειρότερα, βάλαμε τις κατσαρόλες που είχε στο σπιτάκι για να πιάσουμε το νερό άλλα τόσες πολλές κατσαρόλες και δοχεία δεν είχαμε.. στο τέλος το νερό τις βροχής έμπαινε από παντού, και εμείς βρισκόμασταν κάτω από ένα σουρωτήρι. Ενημερώνουμε τον Αντόνιο, ο οποίος μετά από άλλο ένα παρόμοιο σουρωτήρι, βρίσκει ένα στεγνό σπιτάκι για εμάς, είναι μεγαλύτερο με 3 υπνοδωμάτια και πιο πολυτελή. Ευτυχώς που βρισκόμαστε μόνο εμείς εδώ με τόσες επιλογές! Η καταιγίδα ήταν πολύ μεγάλη, διήρκεσε 2 ημέρες που έβρεχε δυντά και ασταμάτητα, με πλημμύρες και κατολισθήσεις σε όλη την Ιταλία! Δυστυχώς υπήρχαν και θύματα, από ότι ακούσαμε 8 νεκροί! Τα σπιτάκια του Αντόνιο είχαν και αυτά βλάβες στις σκεπές τους.. Μόνος του προσπαθούσε να διορθώσει ότι μπορούσε. Το είδα απογοητευμένο και του πρόσφερα την βοήθειά μου! Εδώ μείναμε μια εβδομάδα, χαλαρώσαμε και σχεδιάσαμε την διαδρομή που θα πάρουμε στην Τυνησία.