Royal Enfield Himalayan

               Royal Enfield Himalayan: Αγορά, εξοπλισμός, πρώτες εντυπώσεις και ένα δοκιμαστικό ταξίδι.

Αννα: Πριν από 7-8 μήνες ο Γιώργος έριξε την προσοχή μου στην Royal Enfield. Οι ινδικές μοτοσυκλέτες έχουν χαμηλό ύψος σέλας και μόλις έφεραν στην Ευρώπη το νέο τους μοντέλο: την Himalayan.
Κοίτα την, δεν είναι ωραία; με ρώτησε. 25 ίπποι, μονοκύλινδρη, μινιμαλιστικά φτιαγμένη, απλή, με λίγα ηλεκτρονικά και έχει και Enduro εξοπλισμό!.
Την πρώτη μου επαφή μαζί της την είχα αρχές τις χρονιάς στην έκθεση μοτοσικλέτας .
Χμ.. Ειναι όμορφη . Παρόλο που το “όμορφη” μπορεί να μην είναι η σωστή λέξη. Καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια να φανεί ρετρό με το δυνατό της σωληνωτό πλαίσιο, τα λάστιχα της με χοντρό on-off προφίλ και το θαμπό λευκό της χρώμα. Αλλά δεν το πετυχαίνει τέλεια. Ο στρογγυλός προβολέας, οι όμορφοι ακτινωτοί τροχοί και ο κλασσικός αερόψυκτος μονοκύλινδρος κινητήρας της! Όλα αυτά την κάνουν συμπαθητική και δημιουργούν ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου. Η σέλα της άνετη.. και το μέγεθός της στα μέτρα μου!.
Αρκετούς μήνες αργότερα έκανα μαζί της το πρώτο τεστ οδήγησης και μου άρεσε.. Την επόμενη μέρα μετά την δουλειά, πήγα κατευθείαν στο μαγαζί, την οδήγησα για δεύτερη φορά αυτή την φορά πιο εντατικά και .. κλικ .. το αποφάσισα: Αυτή είναι η μοτοσυκλέτα μου.
Την καβαλάω, χαμογελάω, την οδηγώ και αισθάνομαι σαν μια πριγκίπισσα από την Ινδία.
Με αναμειγμένα συναισθήματα και ένα (μικρό) δάκρυ στο μάτι, έδωσα την παλιά μου μοτοσυκλέτα σαν ανταλλαγή και μια ώρα αργότερα ήμουν ιδιοκτήτρια τις Royal Enfield Himalayan.  Και… δεν το μετανιώσατε ούτε για ένα δευτερόλεπτο!.

Την μοτοσυκλέτα την αγόρασα αλλά τι γίνετε με αξεσουάρ;
Για την Royal Enfield Himalayan ,προς το παρών, ειναι πολύ δύσκολο να βρω αξεσουάρ και αυτό το κακό είναι γενικά σε όλη την Ευρώπη! Η μηχανή είναι ακόμα πολύ καινούργια και η βιομηχανία των αξεσουάρ δεν ανταποκρίνεται τόσο γρήγορα!
Έτσι η προμήθεια τους γίνετε ala ινδικά!! και εκεί υπάρχουν τα πάντα σε αφθονία!..  Οι επαφές με την Ινδία γίνανε γρήγορα, το ίδιο γρήγορα και οι καινούργιες φιλίες.. Μέσω ίντερνετ γνώρισα τον Donowyn. Αυτός έχει ένα μικρο συνεργείο στο Μουμπάι και φτιάχνει αξεσουάρ για την Himalayan ( http://donowyn.com/ ).  Μου αρέσει να παραγγέλνω σε αυτόν! ( και το συνιστώ σε όλους όσους χρειάζονται κάτι για την Himalayan ) ο λόγος;; είναι απλός.. Τα χρήματα πάνε κατευθείαν σε αυτόν και τους εργάτες του και όχι στους ενδιάμεσους εμπόρους, που από την μια μεριά, του κατεβάζουν την τιμή πάρα πολύ και από την άλλη πλευρά πουλούν τα προϊόντα αυτά πολύ πιο ακριβά… τα παιδιά εκεί κάνουν φθηνή, καλή δουλειά και έχουν ωραίες ιδέες.

Σαν πρώτο πράγμα χρειαζόμουν το σετ βάσεων για βαλίτσες.. Τις παρήγγειλα και το πακέτο ήταν σε μιάμιση εβδομάδα μπροστά στην πόρτα μας! Το αποτέλεσμα με ικανοποίησε αρκετά..

Μετάνιωσα που δεν παρήγγειλα και τα προστατευτικά κάγκελα για το κάτω μέρος τις μοτοσυκλέτας αλλά και αυτό το πρόβλημα λύθηκε με τον φίλο Μπέρντ. Αυτός ταξίδεψε επαγγελματικά στην Ινδία, πήγε στο Μουμπάι επισκέφτηκε τον Donowyn ,και μου έφερε τα κάγκελα προστασίας για την μοτοσυκλέτα μου..  Το βίντεό του  δείχνει την περιπετειώδεις Mission crash bars – From India with Love. και λίγες εικόνες από την Μουμπάι!

Σε αυτή την μοτοσυκλέτα αποφάσισα να μην τοποθετήσω σκληρές μεταλλικές βαλίτσες αλλά Soft bags. Τις προμηθεύτηκα από την ελβετική εταιρεία Eduristan. Τα Soft bags έχουν το προτέρημα ότι είναι πιο ελαφριά από τις βαλίτσες και πιο ελαστικές.
Ήμουν τις γνώμης ότι οι μεταλλικές βαλίτσες, εκτός του ότι μπορώ να τις κλειδώνω, με προστατεύουν και όταν πέσω.. μέχρι που είχα το πόδι μου κάτω από μια από αυτές.. Τα Soft bags είναι πιο ελαστικά και πιο προστατευτικά τουλάχιστον για τα κόκαλα..

Έκτος από τις βαλίτσες η Himalayan απέκτησε θερμαινόμενα grips, προστατευτικές χούφτες χεριών, μια USB πρίζα και το GPS που είχα στην παλιά μου μοτοσυκλέτα!

Προτού ξεκινήσουμε για το μεγάλο ταξίδι, σκεφτήκαμε να τις δοκιμάσουμε.. Έτσι σχεδιάσαμε ένα μικρό δοκιμαστικό ταξιδάκι διάρκειας μιας εβδομάδας, Σε αυτό θα οδηγήσουμε 2000 χιλιόμετρα και ο προορισμός μας είναι οι Άλπεις. Φορτώσαμε τις μοτοσυκλέτες μας με όλα όσα θα πάρουμε μαζί στο επόμενο ταξίδι και ξεκινήσαμε προς την Ελβετία.

Θυμάμαι την πρώτη φορά που ήθελα να οδηγήσω την Himalayan αναρωτιόμουν γιατί δεν θέλει να πάρει μπρος από μόνη της.. μέχρι που το έμαθα ότι αυτή η μηχανή έχει Choke! Θέλει μερικά δευτερόλεπτα κράτημα στην αρχή, προτού ξεκινήσει. Αυτό πλέον έχει γίνει ρουτίνα και ο κινητήρας της δουλεύει κάθε φορά που φοράω το κράνος τα γυαλιά, τα γάντια μου..

Έξω από την πόλη και με πλέον ζεστό κινητήρα, ήρθε η ώρα για να ανοίξω το γκάζι. Το στροφόμετρο ανεβαίνει αλλά η ταχύτητα δεν αλλάζει γρήγορα! Στις 5.000 στροφές, που αυτό στην πέμπτη ταχύτητα αντιστοιχεί στα περίπου 100 χλμ/ώρα, ο κινητήρας δονείται αρκετά.. Αυτό που επίσης παρατήρησα είναι ότι το “μαλακό δάγκωμα” που κάνουν τα φρένα στον μπροστινό δίσκο έχουν εξίσου ένα μαλακό αποτέλεσμα στο φρενάρισμα. Μπορώ να πω ότι: Αμφιβάλλω αν το μπροστινό φρένο θα μπορούσε ποτέ να αναγκάσει το ABS να λειτουργήσει.
Για το άμεσο γρήγορο και αποτελεσματικό φρενάρισμα είναι η βοήθεια του πίσω φρένου υποχρεωτική.!
Ας ξεκινήσω λοιπόν και θα δω τι με περιμένει με αυτό το μηχάνημα..

Η Ελβετία σαν προορισμός έχει τα θετικά της, ένα από αυτά; Πρόκειται για μια χώρα όπου η παράβαση του ορίου ταχύτητας θεωρείτε σαν κακούργημα, ακριβώς εκεί βρίσκετε η Himalayan στο ίδιο ύψος με τις άλλες μοτοσυκλέτες..
Έτσι λοιπόν αφήνουμε τις φιλοδοξίες για μια γρήγορη και αθλητική οδήγηση στο σπίτι και ξεκινάμε.

Αφού οδήγησα αρκετά χιλιόμετρα με τέρμα γκάζι (η τελική της είναι περίπου στα 120 χλμ/ώρα)  το σκέφτηκα διαφορετικά: Αυτή η πίεση στο να οδηγάς γρήγορα, στο να προσπερνάς ότι βρίσκετε μπροστά σου, στο να ψάχνεις την μέγιστη γωνία κλίσης σε κάθε στροφή, αυτή εξαφανίζεται. κατεβάζω λίγο το γκάζι, αφήνω τον κινητήρα να δουλεύει στις στροφές όπου αισθάνεται άνετα και αρχίζω να απολαμβάνω τον ήχο του.
Στους περιφερειακούς δρόμους εκεί όπου η κίνηση είναι μεγάλη πιάνω σιγά σιγά την άκρη, και αφήνω όλους, αυτούς που βιάζονται, να τραβήξουν το δρόμο τους. Που και που χρειάζεται και λίγο προσοχή όταν αρχίζουν τα μεγάλα φορτηγά να πλησιάζουν από πίσω και να πιέζουν..

Με χαμηλές ταχύτητες στην Bergisches Land

Εγκαταλείπουμε αυτούς τους έντονους και γεμάτους κίνηση δρόμους και οδηγούμε σε μικρούς επαρχιακούς ακολουθώντας τον ποταμό Ρήνο και τα πιο όμορφα σημεία του , St. Goar, loreley. Παρατηρώ πώς ο τρόπος οδήγησης μου αλλάζει . Ασυνείδητα, δεν πιέζω την μοτοσυκλέτα αλλά προσπαθώ να διατηρήσω την ορμή της. Απολαμβάνω τον ήχο της και τα μάτια μου παραπλανιούνται όλο και πιο πολύ στο πανέμορφο τοπίο.

Την πρώτη μας νύχτα την περνάμε κατασκηνώνοντας ακριβώς μπροστά στις όχθες του Ρήνου στην περιοχή του St. Goarshausen.

Ξυπνάμε νωρίς και στον δρόμο διευκολύνουμε όλους αυτούς που θέλουν να μας προσπεράσουν και βιάζονται να πάνε στην δουλειά του. Με το μικρό φερυ μποτ περνάμε στην απέναντι όχθη του ποταμού. Σήμερα η Himalayan θα πρέπει να δουλέψει πολύ και αυτό για πρώτη φορά στην μέχρι τώρα ζωή της.. Στο πρόγραμμά μας έχουμε 400χλμ επαρχιακούς δρόμους.

Οδηγούμε όλη την ημέρα με όμορφο καιρό μέσα στο μαύρο δάσος τις Μπάντεν-Βυρτεμβέργης και αργά το απόγευμα στήνουμε την σκηνή μας σε ένα κάμπινγκ μέσα στο δάσος.. ‘Εδώ έχουν και εστιατόριο ..Ετσι τελειώνουμε τη μέρα μας με ψητό κρέας και κρασί. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι μετά από περίπου 400 χλμ οδήγησης, δεν νιώθω καν κουρασμένη..

Την επόμενη μέρα, εμφανίζετε μπροστά μας: η πανέμορφη Ελβετία.

Πάνω από 12 χρόνια ζούσαμε σε αυτή τη χώρα. Όσο την πλησιάζουμε κάτι αρχίζει να με ανησυχεί.. τι είναι αυτό;; Η σκέψη να πάρω ξανά ένα γερό πρόστιμο που θα ισοδυναμεί με ένα μηνιάτικο. Σε αυτά τα 12 χρόνια που ζούσα σε αυτή την χώρα έχω πληρώσει πάρα πολλά και όλα είχαν να κάνουν με την ταχύτητα.. Την απάντηση, σας την δίνω από τώρα: Με αυτή την μοτοσυκλέτα, ο φόβος αυτός ήταν αβάσιμος.

Ο πρώτος προορισμό μας, είναι οι βουνοσειρές του Säntis, (2500 μέτρα ύψος) και η όμορφη περιοχή του Schwägalp και Togenburg. Σταδιακά, η διαδρομή γίνετε όλο και πιο ανηφορική και η Himalayan παίρνει όλο και πιο βαθιές αναπνοές. Οι ανησυχίες μου σχετικά με την λειτουργία του κινητήρα, με μια φορτωμένη μοτοσυκλέτα και σε μεγάλες διαδρομές, εξαφανίζονται σιγά σιγά.. όλα πάνε καλά..Η διαδρομή γίνετε τόσο ανηφορική που η πέμπτη ταχύτητα δεν βοηθά πλέον. Στην τέταρτη ανεβαίνει το Enfield, με γρήγορο ρυθμό τις βουνοπλαγιές και το κοντέρ σπάνια πέφτει κάτω από τα επιτρεπόμενα 80χλμ/ώρα.
Τα Pirelli λάστιχά του κολλάνε καλά στο έδαφος. Αποκτάω όλο και μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο μοτοσυκλέτα μου.
Ο αέρας γίνεται πιο λεπτός και οι θερμοκρασίες αρχίζουν να πέφτουν, αλλά ευτυχώς ο καλός καιρός μένει μαζί μας.

Στην κάθοδο των βουνών αρχίζει να με γαργαλάει το γκάζι. Είναι ένας δρόμος σκέτο όνειρο, ο οποίος έχει τις σερπεντίνες του σαν σκάλες πάνω στην βραχώδη βουνοπλαγιά. Είναι ότι πρέπει για σπορ οδήγηση, δυστυχώς τα όρια,, μου τα θέτουν εδώ τα φρένα. Σε αυτή την απότομη κατηφόρα, και πλησιάζοντας τις κλειστές στροφές με γρήγορη ταχύτητα, απόκτησα κρύο ιδρώτα στο μέτωπο μέχρι να την φρενάρω.. προτού την στροφή..

Έτσι συνεχίζουμε το ταξίδι μας χαλαρά προς το Αppenzell! κοιτάζοντας το τοπίο αρχίζω να καταλαβαίνω γιατί η υψηλή κοινωνία με τους εκατομμυριούχους της αρχίζει να εξασφαλίσει αυτό το κομμάτι γης για την πάρτι τους. Εδώ βρίσκετε η πιο όμορφη αλπική κουλτούρα. Είναι ωραίο να οδηγας μια μοτοσυκλέτα που δεν σε πιέζει να οδηγήσεις γρήγορα. Σου αφήνει αρκετό περιθώριο για να απολαύσεις την φύση και να ακολουθήσεις τις σκέψεις σου.

Με κάθε μέτρο που κατεβαίνουμε από τα ψηλά βουνά ανεβαίνουν και οι θερμοκρασίες. Βρισκόμαστε πλέον στην τυπικά αυστριακή απογευματινή ώρα αιχμής οι περισσότεροι σχολάνε από τις δουλειές τους και όλοι βιάζονται. Για κακή μας τύχη, το πέρασμα στα βουνά έκλεισε λόγω των εργασιών συντήρησείς του. Χρειαζόμαστε μια εναλλακτική διαδρομή και αυτή την σχεδιάζουμε με ένα φλιτζάνι καφέ στον ίσκιο.  Την καινούργια διαδρομή μας την χαράξαμε μέσα από τα βουνά τις Βαυαρίας.!

Πρέπει να πω ότι η χαμηλή απόδοση των 25hp τις Himalayan αποκαλύπτονται σε αυτή την διαδρομή ως ένα μειονέκτημα. Εκεί που η προσπέραση ενός φορτηγού με μια άλλη μοτοσυκλέτα είναι ένα παιχνιδάκι με το Enfield πρέπει να φτιάξεις για αυτό τον σκοπό ένα σχέδιο! Σε μια τέτοια περίπτωση χρειάζεται προβλεπτική οδήγηση και μια άνευ όρων κράτηση τις ορμής.. ΑΛΛΆ αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να καταλάβεις, πόση μεγάλη χαρά μπορεί να σου προφέρει μια τέτοια όμορφη και πετυχημένη προσπέραση..

Ήταν μια απίστευτη μέρα: 450 χιλιόμετρα, δώδεκα ώρες στο δρόμο με λίγα μόνο διαλείμματα, και αυτό σε ένα φανταστικό τοπίο!  Στην σημερινή διαδρομή δεν αναγκάστηκα να την βάλω βενζίνη! Στο ντεπόζιτο της χωράνε 15 λίτρα και με αυτά κάνω πάνω από 500χλμ.  Πρέπει οπωσδήποτε να αναφέρω ότι το Royal Enfield Himalayan έχει μια μέση κατανάλωση καυσίμου των 2,8 λίτρων σούπερ ανά 100 χιλιόμετρα (0.028€/χλμ) .

Έτσι ταξιδεύοντας πέρασε σχεδόν μια εβδομάδα και εγώ έπρεπε να υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι αυτό ήταν μόνο ένα δοκιμαστικό ταξίδι και αυτός είναι ο λόγος που κατευθυνόμαστε πάλι προς τον βορρά και το σπίτι μας..

Το μέχρι τώρα συμπέρασμα για την μοτοσυκλέτα μου; Χαίρομαι που αγόρασα το Endfield, διαφορετικά θα ήταν δύσκολο για μένα να δώσω πίσω την μοτοσυκλέτα που αντιπροσωπεύει τον υποτονικό αναχρονισμό στον κόσμου των μοτοσικλετών. Η Himalayan έχει τη δυνατότητα να σου κατεβάσει τον παλμό. Η πραγματική απόλαυση βρίσκετε στο να ακούς το μονοκύλινδρο να δουλεύει, οδηγώντας επαρχιακούς δρόμους και απολαμβάνοντας τα τοπία. Όσο για το χαλαρό μπροστινό φρένο; Δεν πειράζει!..

Update Οκτώβριος 2019: Το μεγάλο ταξίδι μόλις τελείωσε. Ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2018 και τελείωσε τον Οκτώβριο του 2019. Οδήγησα 35000 χλμ σε 26 χώρες. Τις εμπειρίες του ταξιδιού τις βρίσκετε στο ημερολόγιο τις ιστοσελίδας μας.  Η γνώμη μου για την Royal Enfield Himalayan σχετικά με τις βλάβες στο ταξίδι είναι θετική. Πρόκειται για μια απλή μοτοσυκλέτα  και σε οποίο συνεργείο και να πήγαινα, έβρισκα αμέσως βοήθεια . Εκτός από τις «παιδικές αρρώστιες» που έχει κάθε νέο μοντέλο, οι υπόλοιπες βλάβες  ήταν φυσιολογική φθορά. Το αναλυτικό άρθρο σχετικά με τα Σέρβις τις βλάβες και την προμήθεια ανταλλακτικών στο ταξίδι, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.  Αυτή την μοτοσυκλέτα θα την κρατήσω, μου ταιριάζει και με αυτή θα κάνω και τα επόμενα ταξίδια μου! Θα την περιποιούμαι και μετά από χρόνια θα την αφήσω κληρονομιά στην εγγονή μου 🙂