Ενάμιση μήνα ταξιδεύουμε στον Καύκασο και στις χώρες  Γεωργία,  Αρμενία, και την δημοκρατία Αρτσάχ !

Καύκασος
Καύκασος

Γεωργία
Λίγες πληροφορίες: Για την είσοδο στην χώρα δεν χρειαζόμαστε βίζα, και μπορούμε να παραμείνουμε σε αυτή 360 ημέρες, οι μοτοσυκλέτες μας, όμως έχουν «μόνο»3 μήνες άδεια παραμονής. Μετά από περίπου μισή ώρα τελειώσαμε με όλες τις διατυπώσεις.

Η Γεωργία δεν βρίσκετε στην πράσινη κάρτα, και για 40 Λάρι περίπου 12€, (ανά μοτοσικλέτα) αγοράζουμε (δίπλα από το τελωνείο), μια ασφάλεια 30 ημερών. Η ασφάλεια είναι υποχρεωτική και η μη ασφάλιση των οχημάτων τιμωρείτε με πρόστιμο. Το κόστος της είναι κρατικά προδιαγραμμένο. Έχουμε την δυνατότητα να αγοράσουμε ασφάλεια για 15, 30, ή 90 μέρες. Το κόστος τις βενζίνης είναι επίσης κρατικά προδιαγραμμένο και κοστίζει παντού το ίδιο.

18.05.2019  Χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς ποια διαδρομή θα ακολουθήσουμε, μπαίνουμε από την τουρκιά στο Μπατούμι τις Γεωργίας.

Στην Τουρκία τις τελευταίες ημέρες οδηγούσαμε σε μικρούς δρόμους διασχίζοντας αραιοκατοικημένες περιοχές με ελάχιστα οχήματα. Αυτό αλλάζει εδώ στη Γεωργία. Ο παράκτιος δρόμος τις Μαύρη Θάλασσα έχει πάρα πολύ κίνηση! Πολλοί Γεωργιανοί οδηγήσουν επιθετικά, αρκετά επικίνδυνα και με μεγάλο ρίσκο.
Οι προσπεράσεις τους είναι αδίσταχτες και ανηλεής. Χρειαζόμαστε χρόνο μέχρι να συνηθίσουμε και να προσαρμοστούμε στο στυλ οδήγησης του.

Στο Ουρέκι και στις ακτές τις Μαύρης Θάλασσας, βρίσκουμε ένα κάμπινγκ. Η άμμος είναι μαύρη, μαγνητική και έχει θεραπευτικές δυνατότητες. Δυστυχώς, η παραλία είναι γεμάτη με σκουπίδια. Έχουμε Μάιο, κάνει ζέστη αλλά εκτός από εμάς, τα μοναδικά όντα που βρίσκονται εδώ στην παραλία είναι ένα κοπάδι με αγελάδες που παίζουν με το νερό.


Στο κάμπινγκ συναντάμε τον Πέτρο, έναν συμπαθητικό Ελβετό μοτοσικλετιστή που κάνει το ταξίδι της ζωής του. Ο επόμενος προορισμός του είναι το Ιράν. Μας λέει: Φημολογείται ότι τα σύνορα Αρμενίας Ιράν δεν έκλεισαν για τις μεγάλες μοτοσυκλέτες και ότι από αυτά τα σύνορα μπορούμε να μπούμε στην χώρα.

Από την Τουρκία δεν τα καταφέραμε, και στα δύο τουρκικά-ιρανικά σύνορα που είχαμε πάει, μας απαγόρευσαν την είσοδο για τις μοτοσυκλέτες μας.
Αν και είχαμε θάψει αυτό το όνειρο, η είδηση μας έδωσε ελπίδες και έτσι αποφασίζουμε, μαζί με τον Πέτρο, να δοκιμάσουμε την τύχη μας και να προσπαθήσουμε για άλλη μια φορά την είσοδο στο Ιράν. Αυτή την φορά μέσω Αρμενίας. Την απόφαση την πήραμε βράδυ και μετά από αρκετή βότκα!


Για εμάς η προθεσμία εισόδου στην χώρα λήγει στις 25 Μαΐου.
Ξεκινάμε στις 21 Μαΐου, μέχρι τα σύνορα του Ιράν έχουμε περίπου 1000 χλμ μπροστά μας.
Πρώτος στόχος είναι η πόλη Αχαλτσίχε που βρίσκετε στα σύνορα Γεωργίας και Αρμενίας!

 

Η πρώτη επαφή με την αστυνομία τις Γεωργίας

Σε ένα μικρό χωριό, προσπερνάμε 2 φορτωμένα φορτηγά, και λίγα λεπτά αργότερα μας σταματάει ένα περιπολικό.
Είναι η πρώτη επαφή με την Αστυνομία τις Γεωργίας. Εδώ δεν αντιμιλάμε δεν τους πάμε κόντρα αλλά παραμένουμε φιλικοί και διπλωματικοί..
Παρακαλώ φυσήξτε!  Το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι ένα αλκοόλ τεστ στον Πέτρο, και σε εμένα.  Το επιτρεπόμενο όριο στα αλκοόλτεστ στην Γεωργία είναι 0,0 ‰. Αφού δεν βρίσκουν τίποτα σε εμάς, αφήνουν την Αννα χωρίς έλεγχο.
Μας λένε ότι το πρόστιμο για προσπέραση μέσα σε κατοικήσιμη περιοχή είναι 50 Λάρι (περίπου 16 ευρώ) για τον καθένα από εμάς.
Δεν αμφισβητήσαμε την κατηγορία αλλά ισχυριζόμαστε ότι δεν έχουμε μετρητά μαζί μας.  Κανένα πρόβλημα, το ποσό μπορούμε να το μεταβιβάσουμε μέσω τράπεζας, και ο καθένας μας παίρνει μια κλήση.. Μας αποχαιρετούν και φεύγουν..

 

Γεωργιανές φιλοξενίες.. και.. πίνοντας στην υγειά ενός σκυλιού!

Λίγο προτού το Αχαλτσιχε βρήκαμε άνετα και φτηνά δωμάτια για διανυκτέρευση,. Εδώ, σε αυτό το σπίτι περάσαμε πολύ όμορφα.
Η σπιτονοικοκυρά στρώνει στην αυλή το μεγάλο τραπέζι και το γεμίζει με ντόπιες λιχουδιές. Ο άντρας του σπιτιού, μας λέει να τον ακολουθήσουμε.. πάμε μαζί του στο γκαράζ, εκεί μια σκάλα οδηγεί στο υπόγειο όπου βρίσκονται βαρέλια με κρασί.. Πρέπει να δοκιμάσουμε το κρασί του. Αλλά όχι μόνο μια γουλιά, εδώ πρέπει να αδειάσουμε μονομιάς όλο το ποτήρι! Υποπτευόμαστε τι θα ακολουθήσει..!
Αφού  κάνουμε κοπλιμέντα για το καλό κρασί, αυτός γεμίζει μια φιάλη 5 λίτρων και την φέρνει στο τραπέζι..

Τα ποτήρια δεν προλάβαιναν να αδειάσουν. Αρχίζει να βραδιάζει και οι γείτονες έρχονται στην παρέα, με το δικό τους κρασί.
Ο σπιτονοικοκύρης με την κιθάρα, μας παίζει παλιά λαϊκά τραγούδια. Οι κόρες του (και οι δύο δασκάλες) χορεύουν υπέροχα, η αδερφή του τραγουδάει..
Ο καθένας τις παρέας σηκωνόταν με το ποτήρι στο χέρι, φώναζε δυνατά «στην υγεία μας» και κρατούσε έναν μικρό λόγο.  Εννοείτε ότι κάθε φορά που τσουγκρίζαμε τα ποτήρια, αυτά έπρεπε να άδειαζαν με μιας!!
Υγειά-σαμε τα πάντα.. Πρώτα πίναμε για το ταξίδι μας, μετά για τον οικοδεσπότη, για την αδερφή του, τις κόρες του, για τον καθέναν που βρισκόταν στο τραπέζι, μετά ήπιαμε στην υγεία του παπά, στον δήμαρχο που σχεδιάζει να αναβαθμίσει τουριστικά την περιοχή.. καταλήξαμε στον πεθαμένο παππού και γιαγιά που έφτιαξαν τα θεμέλια αυτού του σπιτιού και στον 10χρονο σκύλο που προστατεύει το σπίτι.. Και μετά πάλι από την αρχή..
Το φαγητό ήταν νόστιμο, το κρασί τελείωσε και αντικαταστάθηκε με βότκα.. Κοιτάζω την Άννα και τον Πέτρο και οι τρεις μας είχαμε την ίδια σκέψη: Ήρθε η ώρα να τραβήξουμε το χειρόφρενο!
Τέτοια γλέντια και υπό την επιρροή σκληρού αλκοόλ τελειώνουν πολύ συχνά με παρεξηγήσεις και τσακωμούς! Τους ευχαριστούμε πολύ και με την δικαιολογία ότι είμαστε αρκετά κουρασμένοι πάμε στα δωμάτιά μας.. Δεν χρειαστήκαμε πολύ και μας πήρε ένας βαθύς όμορφος ύπνος..


22.05.2019 Ξυπνήσαμε νωρίς και μαζί με τον πρωινό μας καφέ, αναρωτιόμασταν πόσο θα μας κοστίσει το γλέντι.. Ήμασταν σίγουροι ότι θα πληρώσουμε το φαγητό και τα ποτά για όλους..Τελικά τίποτα από όλα αυτά! Μας λένε: Ήμασταν καλεσμένοι και φιλοξενούμενοί τους.. Ήθελαν μόνο τα χρήματα για την διανυκτέρευση, 20€ για 2 δωμάτια και 3 άτομα. Τους δώσαμε 30€, τους αγκαλιάσαμε και αποχαιρετιστήκαμε..

 

Η Άννα θέλει να πάει σπίτι

Ο δρόμος προς τα σύνορα γίνετε χειρότερος. Οι λακκούβες όλο και μεγαλύτερες, βρισκόμαστε σε χαλικόδρομο, γεμάτο με φορτηγά και αυτοκίνητα. Κάθε όχημα οδηγεί σλάλομ χρησιμοποιώντας όλο τον δρόμο! Παρακολουθώ τα αυτοκίνητα από το αντίθετο ρεύμα που έρχονται επάνω μου, με αναγκάζουν να οδηγώ στην αριστερή πλευρά, παντού σκόνη η όραση μικρή..
Οι αντιδράσεις και τα συναισθήματα στους τρεις μας κυμαίνονται μεταξύ: Ότι πάθαμε πάθαμε (Πέτρος), Υπάρχουν και χειρότερα (Γιώργος), μέχρι: Θέλω να πάω σπίτι! (Αννα).


Υποψιαζόμαστε ότι αυτός δεν είναι ο τελευταίος άθλιος δρόμος που θα συναντήσουμε και προσπαθούμε να το δούμε θετικά.. Σαν μια καλή προπόνηση.. Το καλό με την προπόνηση είναι ότι, όταν κουραστείς μπορείς να την διακόψεις, εδώ όμως πρέπει να φτάσουμε στα σύνορα, οπότε μετά από αρκετή ώρα όρθιας οδήγησης, έχουμε όλοι πόνους στην πλάτη, στα γόνατα, στα πόδια..
Χωρίς πτώσεις  φτάνουμε στα σύνορα. Το πρόστιμο που είχαμε πάρει από την αστυνομία το έχουν καταγραμμένο στο σύστημα.. «Α!!.τα 50 Λάρι για προσπέραση σε κατοικούμενη περιοχή, τα είχαμε τελείως ξεχάσει!!» Τα πληρώνουμε επί τόπου, μόνο έτσι μπορούμε να εγκαταλείψουμε την χώρα.

 

Αρμενία

Λίγες πληροφορίες για την είσοδο στην χώρα: Για την Αρμενία δεν χρειαζόμαστε βίζα. Στην χώρα μπορούμε να μείνουμε 180 ημέρες. Εδώ δεν αναγνωρίζετε η πράσινη κάρτα, και πρέπει να πληρώσουμε ανά μοτοσικλέτα 11 € για ένα μήνα ασφάλειας και άλλα 11€ για την προσωρινή εισαγωγή της.

Την ασφάλεια μπορούμε να την αγοράσουμε στα σύνορα, και είναι υποχρεωτική. Αυτό που επίσης πρέπει να ξέρουμε είναι ότι η μέγιστη αποζημίωση που πληρώνουν οι ασφαλιστικές εταιρείες τις Αρμενίας σε περίπτωση ατυχήματος είναι μόνο 3.000€!  Χρειαστήκαμε περίπου 2 ώρες μέχρι να τελειώσουμε με τις διαδικασίες.

Από τώρα ξέρουμε ότι η Αρμενία θα μας οδηγήσει σε έναν ενδιάμεσο κόσμο και θα μας «μπερδέψει».
Τι είναι αυτή η χώρα; Είναι Ανατολή ή Δύση; είναι Ευρώπη ή ακόμα Ασία; Όπως και να έχει, είναι το παλαιότερο χριστιανικό κράτος στον κόσμο, βρίσκεται πίσω από την Τουρκία, σε μια περιοχή όπου οι λαοί μάχονται επί χιλιετίες. Αυτοκρατορίες και κατακτητές, από τον Μ. Αλέξανδρο μέχρι και τον Στάλιν, όλοι περάσαν από εδώ και όλοι εξαφανίστηκαν.. η Αρμενία όμως παρέμεινε.
Αυτή την χρονιά η Αρμενία έκλεισε τα 28 χρόνια ανεξαρτησία της, αλλά βρίσκεται ακόμα στο περιθώριο: Ως χριστιανικό κράτος κοιτάζει δυτικά, ονειρεύεται να μπει στην ευρωπαϊκή ένωση, από την άλλη πλευρά ο καλύτερος φίλος και σύμμαχος της, είναι το Ιράν.
Στην χώρα μπορούμε να συνεννοηθούμε χωρίς γνώσεις ρωσικής γλώσσας. Με τους ηλικιωμένους είναι δύσκολο, σχεδόν όλοι μιλάνε μόνο αρμενικά και ρωσικά, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των νέων μιλάει και πολύ καλά αγγλικά!

Τελειώσαμε με τις διαδικασίες στα σύνορα και συνεχίζουμε το ταξίδι με βροχή. Ο ουρανός κλείνει, σκοτεινιάζει, οι λακκούβες στην άσφαλτο γεμίζουν με νερό, το βάθος τους γίνετε απρόβλεπτο, και ορισμένες είναι πολύ βαθιές.. Θεωρούμε την κατάσταση επικίνδυνη, και για αυτό τον λόγο ψάχνουμε διανυκτέρευση στο Γκούμρι.


Εκτός από μερικούς σημαντικούς κυκλοφοριακούς άξονες, οι υπόλοιποι δρόμοι τις χώρας βρίσκονται σε κακή κατάσταση. Επίσης υπάρχουν κίνδυνοι από ελαττωματικά φανάρια, καλύμματα φρεατίων που λείπουν, ανεπαρκής σήμανση.. Στον δρόμο επιβάλετε πάρα πολύ προσοχή και βέβαια η αποφυγή τις νυχτερινής οδήγησης!

 

ξενώνας 5 αστέρων αλά αρμενικά.
Μέσω google βρίσκουμε έναν ξενώνας 5 αστέρων, εκεί κλείνουμε για 20€ ένα δωμάτιο με 4 κρεβάτια για τους τρεις μας. Σε ολόκληρο το ξενώνα δεν υπάρχει νεροχύτης! Για να πλύνουμε τα δόντια μας, ξεβιδώνουμε την ντουζιέρα και χρησιμοποιούμε το λάστιχο της. Υπάρχει μόνο μια μικρή τουαλέτα ..
Μια παλιά χαλασμένη Polaroid φωτογραφική μηχανή, είναι τοποθετημένη πάνω από την εξώπορτα. Ο στόχος της είναι να τρομάζει τους κλέφτες ..Αυτό είναι το σκεπτικό του ιδιοκτήτη . Η συσκευή, μας κάνει μεν να γελάμε αλλά παρκάρουμε μπροστά από αυτή τις μοτοσυκλέτες μας! Τα κρεβάτια είναι κοντά και τα στρώματα σκληρά.. Η Άννα με το 1,60μ ύψος δεν έχει κανένα πρόβλημα, αλλά τα δικά μου πόδια συν αυτά του Πέτρου βρίσκονται έξω από το κρεββάτι.
Δεν θέλουμε να παραπονεθούμε, κοιμηθήκαμε σχετικά καλά. Η Polaroid φωτογραφική μηχανή ίσως να τρόμαξε τους κλέφτες, πάντως οι μοτοσυκλέτες ήταν στην θέση τους και όπως τις αφήσαμε..
Αναρωτιόμαστε ακόμα: Πως πήρε αυτός ο ξενώνας την βαθμολογία 5 αστέρων; μηδέν αστέρια θα του ταίριαζε καλύτερα!!

 

Η απογοήτευση με το Ιράν
24.05.2019 Σήμερα φτάνουμε στα σύνορα του Ιράν. Η αγωνία και το καρδιοχτύπι είναι μεγάλο.. Το ίδιο μεγάλη ήταν και η απογοήτευση! Ο λόγος είναι οι μεγάλες σε κυβικά μοτοσυκλέτες μας. Στο Ιράν επιτρέπονται μοτοσυκλέτες με μέγιστο 250 κυβικά!  Στους ταξιδευτές και μοτοσυκλετιστές του εξωτερικού εφαρμόζουν την απαγόρευση αυτή, σποραδικά.. Συχνά λένε ναι στην είσοδο και το ίδιο συχνά λένε όχι!!  Εδώ στα σύνορα Αρμενίας-Ιράν επιτρέπουν στις μοτοσυκλέτες μας την είσοδο στην χώρα μόνο για 7 ημέρες!  Τις χρεώνουν με 500 δολάρια ανά μοτοσικλέτα, εκδίδοντας για αυτές ειδικά προσωρινά πολύπτυχα (CdP). Τα κανονικά διεθνείς αναγνωρισμένα πολύπτυχα που έχουμε μαζί μας, δεν τα δέχονται!
Αν θέλουμε να μπούμε στην χώρα, πρέπει να πληρώσουμε 1000 δολάρια για τις δύο μοτοσικλέτες και αυτό μόνο για μια διαμονή 7 ημερών;! Τι να προλάβεις να πρωτοδείς σε 7 ημέρες;;
Θα ήταν μια πολύ δαπανηρή είσοδος και αυτό μόνο για να λέμε ότι ταξιδέψαμε με τις μοτοσικλέτες μας στο Ιράν;
Όχι .. δεν το κάνουμε !
Ο Πέτρος αποφασίζει να μπει στην χώρα και εδώ χωρίζουν οι δρόμοι μας. Είχαμε ωραίες στιγμές μαζί και μένουμε σε επαφή! Από ότι μας έγραψε λίγες μέρες μετά, μετάνιωσε πικρά την είσοδο στην χώρα!


Η απόφαση μας είναι λογική αλλά η απογοήτευση είναι μεγάλη! . Δύο μήνες σχεδιάζαμε να παραμείνουμε στο Ιράν, θα ήταν το επίκεντρο του ταξιδιού μας, το οποίο ανυπομονούσαμε πραγματικά. Επί ολόκληρες εβδομάδες προετοιμάζαμε αυτή τη διαδρομή..
Αρκετά στεναχωρημένοι επιστρέφουμε στο στο κάμπινγκ Crossway στο Γκετάπ , Συζητάμε και αποφασίζουμε να μείνουμε για λίγο στον Καύκασο.

Update Ιράν: Σύμφωνα με τις πληροφορίες του ADAC: «Από τον Σεπτέμβριο του 2019, το Ιράν κατάργησε τον περιορισμό των 250 κ. έ..! Μοτοσυκλέτες μεγάλου κυβισμού μπορούν πλέον, με το πολύπτυχο (CdP), να ταξιδέψουν στην χώρα!.»

Ταξιδεύουμε την Αρμενία
Έχουμε αρκετό χρόνο στην διάθεσή μας για να εξερευνήσουμε και να ανακαλύψουμε την Αρμενία και τη Γεωργία. Με το «ανακαλύψουμε» το εννοούμε πραγματικά. Δεν ξέρουμε τίποτα για αυτές τις χώρες. Για καμία από αυτές δεν διαβάσαμε έναν ταξιδιωτικό οδηγό και δεν έχουμε ούτε καν χάρτες.
Σχεδιάζουμε τις διαδρομές μας μέσω google και όταν έχουμε ίντερνετ. Από εδώ και στο εξής θα έχουμε λιγότερο προγραμματισμό και πιο πολύ αυθορμητισμό.. Στην ελληνική εφαρμογή Livetrips ( σε αυτήν καταγράφουμε την διαδρομή του ταξιδιού μας στον χάρτη ) εκεί ονομάσαμε το ταξίδι μας : «no plan is a good plan» Αυτή η ονομασία παίρνει τώρα σάρκα και οστά..

26.05.2019 Το επόμενο πρωί οδηγούμε προς τη λίμνη Σεβαν. Βρίσκετε στα 1900 μ υψόμετρο και με 1272 χλμ² δεν είναι μόνο η μεγαλύτερη λίμνη τις Αρμενίας αλλά αποτελεί και τη μοναδική δεξαμενή πόσιμου νερού στον δυτικό Καύκασο . Αυτή τη φορά την ταξιδεύουμε από την ανατολική της πλευρά.
Δεν έχουμε ιδέα που βρισκόμαστε! Συνεχίζουμε σε εκτός δρόμου διαδρομές κάπου μεταξύ Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν.. Οδηγούμε επί ώρες μόνοι μας, η διαδρομή είναι μια καλή ευκαιρία για να προπονηθούμε.


Αργά το απόγευμα οι μοτοσυκλέτες μας πατάνε πάλι άσφαλτο .. Είναι μια ανακούφιση για τα γόνατα και τους μύες των ποδιών μας.
Κατασκηνώνουμε κοντά στην λίμνη και μας πιάνει μια δυνατή καταιγίδα. Ξαπλωμένοι μέσα στην σκηνή ( δεν είχαμε και άλλη επιλογή) παρακολουθούμε τους κεραυνούς στον ορίζοντα.. αφού πέρασε η μπόρα μετά έβρεχε σιγανά όλο το βράδυ! Έτσι μου αρέσει ο ύπνος ..
Ο Μάιος είναι ο πιο βροχερός μήνας στην Αρμενία.

27.05.2019 Το πρωί λάμπει ο ήλιος, η ατμόσφαιρα είναι πεντακάθαρη. Πίνουμε τον καφέ μας και ξεκινάμε . Η ειδυλλιακή διαδρομή προς το Teghut οδηγεί στα βουνά και περνά μέσα από πολλά μικρά χωριά. Είναι σαν ένα ταξίδι στο παρελθόν. Όμορφα ξύλινα και χρωματιστά σπίτια, παλιά οχήματα ρωσικού τύπου, αγρότες να δουλεύουν στις βουνοπλαγιές, γυναίκες να ασχολούνται με τους κήπους τους, στον δρόμο ελεύθερα ζώα, παιδιά παίζουν με άλογα.. Είναι ακόμα πρωί, ο αέρας είναι πεντακάθαρος και όλα μοιάζουν με εικόνες ενός παραμυθένιου βιβλίου. Περνάμε όλη την ημέρα σε αυτή την διαδρομή, ήμασταν τόσο ενθουσιασμένοι έτσι ώστε γυρίσαμε πίσω για να την οδηγήσουμε ξανά.

Το Έρεβαν είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις στον κόσμο

28.05.2019 Ο επόμενος προορισμός μας είναι η πρωτεύουσα της Αρμενίας, η Έρεβαν.
Ξεκινήσαμε κατά τις 10 το πρωί, αλλά δεν φτάνουμε μακρυά. Οι καταιγίδα πριν δυο μέρες έχει δημιουργήσει κατολισθήσεις. Μεγάλα βράχια κλείνουν τον δρόμο, μπουλντόζες και φορτηγά δουλεύουν για να επαναφέρουν την κυκλοφορία.. Στεκόμαστε πάνω από μια ώρα στο ίδιο σημείο και μετά κινούμαστε πολύ αργά προς τα εμπρός. Κάνει πολύ ζέστη και είμαστε μούσκεμα στον ιδρώτα. Την δροσιά που πεθυμούσαμε την πήραμε ώρες αργότερα στα βουνά.. Ο δρόμος μας οδηγεί μέχρι τα όρια του χιονιού και μας κατεβάζει από την άλλη πλευρά στην πολύ ζεστή πρωτεύουσα.
Σήμερα είναι τα γενέθλια μου και λόγο τις ημέρας διαλέγουμε ένα καλό ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης,. Το βράδυ τρώμε σε ένα καλό εστιατόριο και μετά απολαμβάνουμε την βραδινή ζωή τις πρωτεύουσας.

29.05.2019 Το Έρεβαν έχει πάνω από 1 εκατομμύριο κατοίκους και είναι μία από τις παλαιότερες πόλεις στον κόσμο. Η πόλη έχει μια συναρπαστική ιστορία. Το κέντρο της είναι πολύ όμορφο, με πάρα πολλά αξιοθέατα. Την περπατήσαμε μέχρι που βγάλαμε φουσκάλες στις πατούσες μας!.


Μια βόλτα στα προάστια τις πόλης δείχνει ξεκάθαρα ότι η Αρμενία ήταν στην περιφέρεια τις Σοβιετικής Ένωσης. Βλέπουμε παλιά κατεστραμμένα εργοστάσια, άδειες, εγκαταλειμμένες πολυκατοικίες από μπετόν, που σε αυτές ορισμένα διαμερίσματά  κατοικούνται.. Είναι μια εικόνα που δημιουργεί κατάθλιψη..
Στην πόλη βλέπουμε υπερβολικά μεγάλα διοικητικά κτίρια στον σταλινικό Στυλ και ένα τεράστιο άγαλμα της «Μητέρας Αρμενίας» που με το σπαθί στο χέρι,  κοιτάζει προς την πρωτεύουσα Έρεβαν.

Περιπετειώδεις διαδρομή και 10 ημέρες στο χωριό

30.05.2019 Μετά από δύο μέρες με αρκετό περπάτημα φεύγουμε για την επαρχία και το μοναστήρι Geghart.
Σε αυτή την διαδρομή χαθήκαμε.. Τα GPS μας οδήγησαν σε κατσικόδρομους, περάσαμε μπροστά από στάνες, ανάμεσα από κοπάδια ζώων, συναντήσαμε βοσκούς με φλογέρες που έπαιζαν παραδοσιακά όμορφα τραγούδια! Σταματήσαμε λίγο πιο μακρυά, σε απόσταση, φτιάξαμε έναν καφέ καθίσαμε και τους ακούγαμε.. Μας άφησαν την εντύπωση ότι παίζουν μόνο για εμάς.. Ήταν ένα εντυπωσιακό κονσέρτο!  Φεύγοντας από εκεί είχαμε και οι δύο την ίδια γνώμη:  Τύφλα να χουν οι Jethro Tull !!
Ήμασταν σίγουροι ότι προς το μοναστήρι οδηγεί ένας μεγάλος και καλός ασφαλτόδρομος αλλά τα GPS, μας οδηγούν συχνά σε τέτοιες παρακάμψεις! Αγαπούν την περιπέτεια και αφού εμείς ταξιδεύουμε χωρίς χάρτη, έχουν αυτά το μονοπώλιο στην πλοήγηση.. Πάλι καλά που μπορούν και μας πλοηγούν σε τέτοια μονοπάτια.
Τους χάρτες για τα GPS τους κατεβάσαμε δωρεάν από το openstreetmap η χρησιμοποιήσει τους είναι ένα προτέρημα των GPS μοντέλων μας.


Αποφασίσαμε να μείνουμε σε αυτά τα βουνά λίγες μέρες. Ανάμεσα σε 3 πανέμορφα γραφικά χωριουδάκια, κατασκηνώνουμε για 10 ημέρες. Κάναμε αρκετές πεζοπορίες, ανεβήκαμε στις κορυφές των βουνών και γνωρίσαμε καλύτερα τον τρόπο ζωής των ντόπιων.. Είμαστε οι μοναδικοί ξένοι και μετά από λίγες μέρες τραβήξαμε την προσοχή και το ενδιαφέρων των κατοίκων. Στην πλειοψηφία τους είναι αγρότες που με τα λίγα που έχουν προσπαθούν να επιβιώσουν! Η ηρεμία τους γίνετε μεταδοτική!
Μια συχνή εικόνα, ήταν γυναίκες κάθε ηλικίας να πουλούν τα λίγα αγαθά που έχουν στον δρόμο.. Δεν έχουν πολλά! Η μια πουλάει λίγα φρούτα, η άλλη αυγά, η άλλη λαχανικά και μέλι.. Κάθονται όλη την ημέρα στον δρόμο και σε κάθε αυτοκίνητο που περνάει σηκώνουν τα προϊόντα τους ψηλά.. Ότι καταναλώναμε τα αγοράσαμε από αυτές τις γυναίκες..


Βέβαια επισκεφτήκαμε και το μοναστήρι Geghart αλλά ο πολύ τουρισμός εκεί μας ξενέρωσε.. Αν θέλει κάποιος να το απολαύσει, είναι καλύτερα να πάει πολύ πρωί εκεί.. τις υπόλοιπες ώρες τις ημέρας είναι γεμάτο με τουριστικά λεωφορεία και πάρα πολύ κόσμο.


Πιο πολύ, από όλα αυτά τα αξιοθέατα, μου αρέσει να παρακολουθώ τα μικρά και συχνά, (λόγο ελλείψεις χρόνου), απαρατήρητα πράγματα.. Για παράδειγμα η ζωή των αγροτών, η αγάπη τους για την φύση, οι εναλλακτικές μεθόδους ζωής που έχουν αναπτύξει με τον καιρό, η μάχη τους για επιβίωση.. Αν και η περιοχή είναι γεμάτη με δάση, χρησιμοποιούν και την κοπριά των ζώων για να μαγειρεύουν και να ζεσταίνουν το σπίτι τους.. Μια συχνή εικόνα είναι, η κοπριά τεμαχισμένη, σαν τούβλα στοιβαγμένη να ξεραίνετε στο ήλιο. Μετά καίγεται εύκολα και δίνει μεγάλη ζεστασιά..
Κάθε νοικοκυριό έχει τουλάχιστον μια αγελάδα. Όλα τα ζώα του χωριού αφήνονται κάθε πρωί ελευθέρα. Στο δρόμο το ένα ζώο περιμένει το άλλο μέχρι να είναι η παρέα κομπλέ και έτσι ξεκινάνε την ημέρα τους! Όμορφες εικόνες..
Ο αστυνόμος του χωριού ήταν η γαλοπούλα.. Μας είχε βάλει στο μάτι και μας παρακολουθούσε.. Κάθε φορά που κάναμε κάτι, είτε βγαίναμε από την σκηνή μας, είτε πηγαίναμε να ψωνίσουμε, με τις φωνές της το μάθαινε όλο το χωριό.. Νομίζω η κατασκήνωση μας εκεί, την άγχωσε αρκετά..

 

Στο Έρεβαν για ανταλλακτικά

09.06.2019 Και κάπως έτσι πέρασαν 10 ημέρες. Συνεχίζουμε το ταξίδι μας προς το νότο, μέχρι το Meghri και στη συνέχεια με την διαδρομή M7 προς τα βόρεια. Σήμερα θα διασχίσουμε δυο περάσματα και θα έχουμε πολλές στροφές.
Μετά από μια ώρα οδήγησης, το Himalayan μας χαλάει το σχέδιο.
Εδώ και λίγο καιρό η Άννα παραπονιέται ότι κάτι δεν πάει καλά με το τιμόνι της! Δοκιμάζω την μοτοσυκλέτα  και πράγματι είναι όπως τα περιγράφει..Το ρουλεμάν τιμονιού είναι χαλασμένο!
Άιντε τώρα να βρεις στην Αρμενία ρουλεμάν τιμονιού για το Royal Enfield Himalayan που ούτε καν αντιπροσωπεύετε στην χώρα! Η μοναδική μας ελπίδα είναι η πρωτεύουσα Έρεβαν. Σιγά σιγά επιστρέφουμε σε αυτήν. Τελικά το πρόβλημα λύθηκε πολύ πιο εύκολα από ότι αρχικά πίστευα! Μέσω ιντερνέτ ανακαλύψαμε ότι το ρουλεμάν αυτό χρησιμοποιείτε επίσης σαν ρουλεμάν τροχού σε ορισμένες μάρκες αυτοκίνητων! Μεταξύ άλλων τις Ford, Mazda, Renault, Subaru, Dacia.. σε ένα συνεργείο τις Ford αγοράσαμε δυο ρουλεμάν που ταιριάζουν στην μοτοσυκλέτα και τα αντικαταστήσαμε σε ένα συνεργείο. Αυτή την περιπέτεια μπορείτε να την διαβάσετε εδώ

Νεκρά φρένα
12.06.2019 Με επισκευασμένη μοτοσυκλέτα ξεκινάμε από την πρωτεύουσα προς το μοναστήρι Norwank και το Crossway κάμπινγκ.
Άννα: Ένα φορτηγό που βρισκόταν μπροστά μου με ανάγκασε να φρενάρω. Με τρόμο συνειδητοποιώ ότι δεν έχω μπροστινά φρένα.. Ήταν νεκρά.. Τα πίσω φρένα δεν έφταναν για να αποφύγω μια σύγκρουση.. Το αντίθετο ρεύμα ήταν γεμάτο με οχήματα..  Η αδρεναλίνη μου εκτοξεύτηκε στο μέγιστό της!
Είχα μόνο μια επιλογή και αυτή ήταν να αποφύγω το φορτηγό από δεξιά , μέσω μιας στενής λωρίδας από χαλίκι που μόλις χωρούσε η μοτοσυκλέτα.
Εκεί με το πίσω φρένο, φρενάρω μαλακά και κατεβάσω ταχύτητες..
Η τύχη μου είναι τεράστια! Η μικρή αυτή λωρίδα γίνετε όλο και πιο φαρδιά και μετατρέπετε σε ένα μικρο πάρκινγκ.
Εκεί προτού τους θάμνους και τα δέντρα, καταφέρνω να σταματήσω την μοτοσυκλέτα, την σβήνω, κατεβαίνω.. Βλέπω το μπροστινό φρένο να κρέμεται δίπλα από τον τροχό και με πιάνουν τα κλάματα.. Τρέμοντας αρχίζω να περπατάω νευρικά πέρα δώθε, σκεφτόμουν τι θα μπορούσε να συμβεί.. Ήταν μια από αυτές τις στιγμές που ήθελα απλά να είμαι στο σπίτι..


Γιώργος: Σοκαρισμένος σταματάω δίπλα της και είδα αμέσως την αιτία..
Ήμουν τόσο χαρούμενος που κατάφερε τόσο άψογα αυτή την δύσκολη κατάσταση που έτρεξα κοντά της, την αγκάλιασα και της επαναλάμβανα: «είσαι υπέροχη.. τα κατάφερες τέλεια» την έσφιγγα όσο μπορούσα.. Η φάση αυτή με τρόμαξε για τα καλά!
Ανάψαμε ένα τσιγάρο και ηρεμήσαμε λίγο. Μετά κάναμε ένα κοντρόλ στα φρένα, ήταν κομπλέ. Έκτος από τις βίδες δεν έχασε τίποτε άλλο. Έχω εφεδρικές βίδες μαζί μου, είναι λίγο πιο μεγάλες σε μάκρος, πράγμα που ρύθμισα με αρκετά παξιμάδια.. Ήπιαμε καφέ, αναλύσαμε την κατάσταση, δοκιμάσαμε τα φρένα, ολα είναι πάλι οκ ..
Άννα: Οδηγήσαμε σιγά μέχρι το Crossway κάμπινγκ, και από εκεί έστειλα μαζί με μια φωτογραφία, ένα μήνυμα στο μάστορα του συνεργείου με τον τίλο «Θέλεις να με σκοτώσεις»; ακολούθησε ένας διάλογος και 2 ώρες αργότερα βρισκόταν με το αυτοκίνητό του στο κάμπινγκ. Είχε τις σωστές βίδες μαζί του και ήταν απαρηγόρητος.. Σε κάθε φράση του, υπήρχε και μια συγνώμη!.
Τι να πεις σε μια τέτοια φάση; Είμαστε άνθρωποι και κάνουμε λάθη.. και..Εκείνος που δεν έχει κάνει ποτέ λάθος στην ζωή του ας ρίξει την πρώτη πέτρα!! Ήπιαμε μαζί καφέ και αποχαιρετιστήκαμε με μια αγκαλιά..

Τις σωστές βίδες θα μπορούσαμε να τις βρούμε και μόνοι μας στην επόμενη πόλη! Αλλά ο μάστορας οδήγησε από το Έρεβαν 150 χλμ μέχρι το κάμπινγκ που βρισκόμασταν, τις αντάλλαξε και πρέπει να κάνει άλλα τόσα χιλιόμετρα για να επιστρέψει πίσω.. μόνο και μόνο αυτό δείχνει πόσο μεγάλες ήταν οι τύψεις του!

 

Υπάρχουν αρκούδες στην Αρμενία;

13.06.2019 Την επόμενες δύο μέρες οδηγούμε μέσω Γκόρις  προς Τάτεβ  μέχρι το Καπάν . Από εκεί ακολουθούμε την διαδρομή προς το Μέγκρι . Οδηγούμε αρκετά χιλιόμετρα παράλληλα στα ιρανικά σύνορα. Μπορούμε και βλέπουμε από την άλλη πλευρά.. Πολύ θα θέλαμε να ταξιδεύουμε τώρα εκεί. Μόνο ένας φράχτης και ο ποταμός Αράς βρίσκονται στο ενδιάμεσο. Τα βουνά στο Άρασταλ  είναι τεράστια, φανταστικά και υποψιαζόμαστε τι διαδρομές χάσαμε.
Διασχίσαμε το Shikahog Reservat και μέσω Kapan-Shikahogh-Meghri Motorway ή αλλιώς M 7 επιστρέψαμε στο Γκόρις .
Η θέα είναι υπέροχη και η φύση πανέμορφη. Σε όλη την διαδρομή είμαστε σχεδόν μόνοι μας! Συναντήσαμε συνολικά 3 αυτοκίνητα και μια αρκούδα. Η μικρή αρκούδα στέκεται όρθια στο δρόμο. Είμαστε έκπληκτοι άλλα φοβόμαστε πιο πολύ την μητέρα της που μπορεί ανά πάσα στιγμή να πεταχτεί και αυτή στο δρόμο.. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο πράγμα από το να βρίσκεσαι ενδιάμεσα μιας μικρής αρκούδας και την μητέρα της.. Δεν κόβουμε ταχύτητα, η μικρή αρκούδα εξαφανίζεται γρήγορα στους θάμνους.

Δημοκρατία του Αρτσάχ.
15.06.2019 Από το Goris οδηγούμε 130 χλμ. Στα σύνορα του Αρτσάχ , το οποίο μέχρι το 2017 ονομαζόταν Ναγκόρνο-Καραμπάχ . Η Δημοκρατία του Αρτσάχ κατοικείται κυρίως από τους Αρμένιους και δήλωσε την ανεξαρτησία της το 1991. Ούτε τα Ηνωμένα Έθνη, ούτε η ΕΕ ούτε η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν αναγνωρίζουν αυτή την ανεξαρτησία. Έτσι το Αρτσάχ ανήκει στα μη αναγνωρισμένα κράτη.


Λίγες πληροφορίες: Η διαδικασία στα σύνορα έγινε γρήγορα. Η βίζα και οι σφραγίδες γίνονται σε ένα ξεχωριστό χαρτί. Δεν σφραγίζουν στο διαβατήριο. Μια σφραγίδα του Αρτσάχ στο διαβατήριο θα έκανε μια είσοδο στο Αζερμπαϊτζάν αδύνατη.
Συχνά υπάρχουν επικίνδυνα περιστατικά με πυροβολισμούς στα σύνορα Αρτσάχ – Αζερμπαϊτζάν. Για αυτό είναι καλύτερα να αποφεύγουμε ορισμένες περιοχές.
Μέσω της πρωτεύουσας του Αρτσάχ, το Στεπανακέρτ οδηγούμε στα βαθιά δάση της όμορφης φύσης γύρω από το Βανγκλί .

16.06.2019 Στα βουνά του Βανγκλί βρίσκουμε ένα εξοχικό ξενοδοχείο το οποίο φτιάχτηκε με πολύ φαντασία.
Γύρω του μόνο δάση, ποτάμια και λίμνες. Κατά τη διάρκεια της ημέρας υπάρχουν αρκετοί επισκέπτες.
Απέναντι και ακριβώς πάνω στο ποτάμι υπάρχει ένα μικρό εστιατόριο με παραδοσιακές νοστιμιές όπως οι χορτόπιτες. Μας λένε ότι είναι γεμάτες με 13 άγρια βότανα.

Ιστορίες φρίκης!
Το βραδάκι, οι τουρίστες εξαφανίζονται και το ξενοδοχείο γίνετε όλο και πιο ήσυχο. Αναρωτιόμαστε αν είμαστε οι μοναδικοί επισκέπτες στο ξενοδοχείο; Ναι είμαστε! Κατά τις 10 το βράδυ φεύγει και το προσωπικό του!
Κάνουμε μια βόλτα μέσα σε αυτό. Τα δωμάτια στους πάνω ορόφους είναι σχεδόν κατεστραμμένα.. Τα κρεβάτια αναποδογυρισμένα, τα στρώματα βρίσκονται στο πάτωμα.. Ο δικός μας όροφος είναι όμορφα ταχτοποιημένος. Όλα τα δωμάτια είναι ξεκλείδωτα, κάνουμε μια σύγκριση και συνειδητοποιούμε ότι έχουμε το καλύτερο δωμάτιο! Στο μπαλκόνι απολαμβάνουμε την απόλυτη ησυχία, πίνοντας μπύρα!
Τα δωμάτια είναι φτηνά επιπλωμένα, έχουν μόνο τα βασικά και απαραίτητα. Τα στρώματα είναι βαριά και σκληρά, τα κάνουμε λίγο πιο άνετα βάζοντας πάνω τα δικά μας στρώματα αέρος..

Άννα: Κατά τις 4 το πρωί ξυπνάω από δυνατούς θορύβους. Φασαρία και γέλια από αρκετούς, προφανώς μεθυσμένους, άνδρες στο διάδρομο. Περπατάνε πέρα δώθε στους διαδρόμους του ξενοδοχείου, γελάνε δυνατά ,ψάχνουν για άδεια δωμάτια. Προσπαθούν να ανοίξουν και την πόρτα μας, την έχουμε κλειδωμένη. Αλλά η μπαλκονόπορτα δεν μπορεί να κλειδωθεί και σε αυτό το μπαλκόνι υπάρχει πρόσβαση και από τα δίπλα δωμάτια που είναι άδεια και ξεκλείδωτα.
Βουτάω την μοναδική καρέκλα και την τοποθετώ έτσι ώστε να μπλοκάρω το χερούλι της μπαλκονόπορτας. παίρνω το μικρό μαχαίρι που έχουμε και κάθομαι στην άκρη του κρεβατιού. Οι κουρτίνες είναι κλειστές και δεν μπορούν να με δουν!

Τα άτομα αυτά βρίσκονται είδη στο μπαλκόνι.
Η φαντασία μου δημιουργεί είδη ιστορίες φρίκης.
Ότι και να συμβεί εδώ σε αυτό το ξενοδοχείο, δεν μπορεί να μας ακούσει κανένας..

Μέτα από λίγο επανέρχεται η ησυχία. Από ότι φαίνεται οι τύποι έχουν βρει ένα κρεβάτι για ύπνο! Όλοι εκτός από έναν, ο οποίος αδειάζει το στομάχι του στο διπλανό  δωμάτιό.
Το υπόλοιπο τις βραδιάς το περνάω καθιστή στο κρεβάτι!
Σε όλη αυτή την φάση ο Γιώργος ροχάλιζε σιγανά.. έχει έναν αξιοζήλευτο βαθύ ύπνο και από όλα αυτά που έγιναν δεν κατάλαβε τίποτα .


Κατά τις 8 το πρωί, χωρίς πρωινό, μόνο με ένα κρύο καφέ και τσιγάρο, αφήνουμε το ξενοδοχείο πίσω μας και συνεχίζουμε το ταξίδι μέσα από τα υπέροχα τοπία του Αρτσάχ. Διασχίζουμε ένα στενό φαράγγι, ακολουθεί το πέρασμα Sotk, περνάμε από τα ορυχεία αργύρου και βλέπουμε την λίμνη σέβαν. Παρά την νυκτερινή φασαρία το Αρτσάχ μας άρεσε!

Καταιγίδες!
18.06.2019 Είναι η τελευταία βραδιά  στην Αρμενία και αυτή την περνάμε στο Αλεβέρτι  και σε ένα ιδιαίτερο κάμπινγκ που ονομάζετε Kanchagar.
Χρειαστήκαμε αρκετό χρόνο να το βρούμε. Το κάμπινγκ αυτό βρίσκεται ψηλά στα βουνά, έχει μια φανταστική θέα και ακριβώς μπροστά του βρίσκετε ένα βαθύ φαράγγι. Ακριβώς εκεί στήσαμε την σκηνή μας..


Αποφασίζουμε να περπατήσουμε 2 χλμ μέχρι το κοντινό μικρό χωριό για να αγοράσουμε λίγες μπύρες.
Στο δρόμο, συννεφιάζει πολύ γρήγορα. Βροντές και κεραυνοί μακρυά στο ορίζοντα. Οι πρώτες σταγόνες πέφτουν, δεν υπάρχει τίποτα για να προστατευτούμε από την μπόρα και επιστρέφουμε γρήγορα, αλλά είναι είδη αργά! Μέσα σε λίγα λεπτά η καταιγίδα βρίσκετε πάνω μας, το νερό πέφτει με κουβάδες, και μετά έχουμε χαλάζι. Ο καιρός εδώ στα βουνά αλλάζει πολύ γρήγορα. Όταν φτάσαμε πίσω στο κάμπινγκ είμαστε μούσκεμα και τα παπούτσια γεμάτα με νερό! Ευτυχώς που η σκηνή μας, άντεξε, οι υπνόσακοι είναι στεγνοί!  Όσο γρήγορα ήρθε η μπόρα τόσο γρήγορα έφυγε..
Ο νεαρός ιδιοκτήτης του κάμπινγκ, που ζει μόνιμα σε μια καλύβα εδώ πάνω, μας έδωσε ένα μπουκάλι κρασί από την ντόπια παραγωγή. Ήταν ότι πρέπει και το ευχαριστηθήκαμε .

19.06.2019 Στην Αρμενία μείναμε 28 ημέρες. Είναι μια χώρα με βαθιά ιστορία, αρκετά μνημεία και αξιοθέατα, έχει υπέροχες πόλης, ( κυρίως η Έρεβαν είναι εκπληκτική ) . Συναντήσαμε μόνο φιλικούς ανθρώπους, και οι τιμές είναι λογικές.
Η επαρχία και η φύση είναι ιδιαίτερα όμορφη με πολλά ευτυχισμένα ελεύθερα ζώα! Επίσης πρέπει να αναφέρουμε και τους (εν μέρει) απαίσιους δρόμους. Η Αρμενία επενδύει στο οδικό της δίκτυο και σε λίγα χρόνια όλοι αυτοί οι επαρχιακοί δρόμοι με τις βαθιές λακκούβες θα ανήκουν στο παρελθόν.
Οι διανυκτερεύσεις και η βενζίνη είναι λίγο πιο ακριβή από την Γεωργία. Εστιατόρια αλκοόλ και τσιγάρα είναι φτηνά. Το ψωμί, φρούτα, λαχανικά είναι σχεδόν τζάμπα, Υπάρχουν λίγα κάμπινγκ, αλλά η ελεύθερη κατασκήνωση δεν είναι κανένα πρόβλημα, Δωρεάν πιόσιμο νερό βρίσκουμε παντού και σε καλή ποιότητα..

Επιστροφή στην Γεωργία.
Η έξοδος από την Αρμενία και η είσοδος στη Γεωργία διήρκεσε μόνο λίγα λεπτά. Ο λόγος για αυτή την γρήγορη είσοδο είναι ότι πριν ένα μήνα κάναμε ήδη όλες τις διαδικασίες.
Βρισκόμαστε στην πρωτεύουσας τις Γεωργίας, την Τιφλίδα. Στις μεγάλες πόλεις και πρωτεύουσες ψάχνουμε διανυκτερεύσεις με μόνο δύο κριτήρια: 1. Ασφαλής χώρος για τις μοτοσυκλέτες και 2. Φτηνές τιμές.

Η εμπειρία μας είναι ότι στα προάστια βρίσκουμε πάντα κάτι καλό και συχνά με μπαλκόνι ή κήπο. Έτσι και σήμερα, το δωμάτιο κοστίζει 15€ τα πάντα είναι καθαρά, τα κρεβάτια είναι άνετα, υπάρχει μια κοινόχρηστη κουζίνα με φιλικούς ανθρώπους.

20.06.2019 Στο κέντρο τις Τιφλίδας πηγαίνουμε με το μετρό, το οποίο είναι και αυτό μια περιπέτεια! Πρέπει να βρίσκετε σε μεγάλο βάθος. Μια ατελείωτη, απότομη κυλιόμενη σκάλα, η οποία κινείται αρκετά γρήγορα αλλά παρόλο την ταχύτητά της, βρισκόμασταν αρκετά λεπτά πάνω σε αυτή. Τα τρένα του μετρό προέρχονται από τον σοβιετικό κατασκευαστή Metrowagonmash και βρίσκονται σε λειτουργία από το 1966! Όσο βρισκόμαστε μέσα σε αυτό έχουμε την εντύπωση ότι κινείτε σε εκτός δρόμου διαδρομές. Ταρακουνάει δυνατά και προς όλες τις κατευθύνσεις. Αδύνατον να μείνεις όρθιος στην θέση σου αν δεν κρατιέσαι.. Μετά από 5 στάσεις βρισκόμαστε στο κέντρο.

Είναι η Γεωργία η χώρα με τα πιο τσουχτερά πρόστιμα;
Περπατώντας έξω από το μετρό, πετάω όπως πάντα, ασυνήδιτα την γόπα από το τσιγάρο μου στο έδαφος. Ένα χέρι με πιάνει από τον ώμο και δυο νεαρές αστυνομικίνες που βρισκόταν δίπλα μου με σταματάνε. Μιλούν αγγλικά και με ρώτησαν γιατί πετάω σκουπίδια στο έδαφος! Έμεινα λίγο άφωνος και αυτές μου εξήγησαν τον νόμο: Το να πετάς σκουπίδια στο δρόμο, αποτσίγαρα, τσίχλες μέχρι και το τάισμα των περιστεριών τιμωρείτε στην Γεωργία με 700 Λάρι περίπου 315 €.
Σοκαρισμένος μαζεύω το αποτσίγαρο, ζητάω συγνώμη και λέω ότι δεν το ήξερα..
Αυτή την φορά θα παραμείνουν στην προειδοποίηση.. μην το ξανακάνεις μου λένε! Για να είμαι ειλικρινείς έναν τέτοιο νόμο δεν  περίμενα στην Γεωργία! Τις ρωτάω αν υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να ξέρω σχετικά με την συμπεριφορά μου σε αυτή την χώρα;
Ναι μου λένε: Σαν τουρίστας ίσως να σε ενδιαφέρει και η κατανάλωση αλκοόλ σε δημόσιο χώρο.. θες να πιεις την μπύρα σου στο πάρκο; καλύτερα να το ξεχάσεις! Μια τέτοια συμπεριφορά μπορεί να σου κοστίσει 150 Λάρι περίπου 67 €. Το να περπατάς μεθυσμένος στον δρόμο κοστίζει το ίδιο..
Τα πρόστιμα είναι τσουχτερά απαντώ..
Για εμάς πιο πολύ από ότι εσάς τους τουρίστες μου λένε: Μια δασκάλα ή μια αστυνομικός στην Γεωργία παίρνει 300 Λάρι, περίπου 135 € μισθό το μήνα!
Τώρα βλέπω την πόλη διαφορετικά, είναι πράγματι πεντακάθαρη

Το κέντρο αποτελείτε από εντυπωσιακά καινούργια και παλιά ανακαινισμένα κτήρια.


Αλλά αυτή η εικόνα βρίσκετε μόνο στους κεντρικούς δρόμους. Κάνουμε βόλτες στα σοκάκια της και εκεί συναντάμε αρκετά ερειπωμένα κτήρια.
Εδώ λείπουν τα χρήματα για την συντήρησή τους.
Για φωτογραφίες όμως είναι ότι πρέπει..


Η ζωή έξω από το κέντρο είναι όμορφη. Μικροπωλητές, ωραίες καφετερίες, μπαρ και εστιατόρια με νόστιμα φτηνά φαγητά..
Περνάμε όλη την ημέρα στην πόλη. Αφού κουραστήκαμε από το περπάτημα πηγαίνουμε από μπαρ σε μπαρ και πίνουμε λίγο παραπάνω. Αυτό που με εντυπωσίασε στα μπαρ τις Τιφλίδας ήταν η σπιτική μπύρα!  Σχεδόν κάθε μαγαζί πρόσφερε την αποκλειστικά δικιά του μπύρα..  Στο Im Not Drunk Bar φτιάχνουν και ωραία κοκτέιλ και ήταν ότι πρέπει για το τελευταίο πότο προτού πάρουμε το μετρό.

22.06.2019 Σήμερα το πρωί κάνουμε μια αλλαγή λαδιών και φίλτρων στις μοτοσυκλέτες μας. Εδώ συνιστάτε το συνεργείο”Bikeland”Διαβάσαμε καλά πράγματα για αυτούς και εμείς είχαμε μια γρήγορη και άψογη εξυπηρέτηση.
Με υψηλές θερμοκρασίες διασχίζουμε την πρωτεύουσα και μέσα από βουνά και βαθιά πυκνά δάση κατευθυνόμαστε προς το Εθνικού Πάρκου Tibilissi.

Στον μεγάλο Καύκασο: Μεστία
25.06. 2019 Μετά από 3 ημέρες χαλάρωσης καλό φαγητό και βόλτες, είμαστε περίεργοι για τον μεγάλο Καύκασο. Οδηγούμε προς τη Μεστία, η οποία βρίσκεται στα 1700 μ υψόμετρο.
Σε αυτή την διαδρομή συναντάμε πάρα πολλά ελεύθερα ζώα.. Από αγελάδες, άλογα, γουρούνια, μέχρι και κοτόπουλα όλα βρίσκονται στην άκρη ή στην μέση του δρόμου. Σε αυτές τις περιοχές δεν υπάρχουν περιφραγμένοι βοσκότοποι. Αυτό ισχύει για όλη τη Γεωργία, και την Αρμενία. Τέτοιου είδους κτηνοτροφία είναι η πιο σωστή αλλά δυστυχώς είναι πλέον πολύ σπάνια. Σαν οδηγός, χρειάζεται πολύ προσοχή και πρέπει πάντα να είσαι έτοιμος για φρενάρισμα. Όταν κάνει ζέστη οι αγελάδες αγαπούν την δροσιά και τον ίσκιο. Αυτό σημαίνει ότι θα τις βρούμε ξαπλωμένες μέσα στα σκοτεινά τούνελ.., Σε περίπτωση ατυχήματος με ένα τέτοιο ζώο, φταίει πάντα ο οδηγός και συχνά πρέπει να αποζημιώσει τον αγρότη..


Η διαδρομή είναι υπέροχη και η Mestia είναι ένα πολύ όμορφο μέρος. Παρόλο που τα τελευταία χρόνια γίνετε όλο και πιο τουριστική, έχει κρατήσει ακόμα την αυθεντικότητά της. Τα ορεινά παραδοσιακά σπίτια, κάστρα, οι όμορφες εκκλησιές την κάνουν μοναδική.

 

Γεωργιανή αγροτική ζωή στο Sugdidi.
Οδηγούμε στο Sugdidi, την πρωτεύουσα των περιφερειών Mingrelien και Άνω σβανέτι. Εδώ διανυκτερεύουμε σε ένα απλό αγροτόσπιτο. Οι σπιτονοικοκύριδες ζουν πολύ απλά και σχεδόν αποκλειστικά από τα δικά τους προϊόντα. Ακτινοβολούν μια ειρήνη και ικανοποίηση που φαίνεται σχεδόν μελαγχολική. Μείναμε λίγες μέρες μαζί τους και μας έδειξαν τον τρόπο ζωής τους. Ήταν πιο ενδιαφέρουσα από όλα τα ιστορικά κτίρια και αξιοθέατα. Την οικογένεια αυτή την κλείσαμε στην καρδιά μας και μένουμε μαζί τους σε επαφή.

Χαιρετισμούς από τον Στάλιν

29.06.2019 Μέσω τις διαδρομής Ε60 και με αρκετή βροχή φτάνουμε στο Γκόρι. Εδώ γεννήθηκε ο Στάλιν!  Ο σκληρός σοβιετικός δικτάτορας με το μεταλλικό όνομα “Ιωσήφ Στάλιν”, τιμάτε μέχρι και σήμερα στο Γκόρι.


Αν και τα εγκλήματα του Στάλιν βρίσκονται τουλάχιστον στο ίδιο ύψος με αυτά του Χίτλερ, αρκετοί κάτοικοι του Γκόρι τον πεθυμούν. Αρκετοί μεθυσμένοι στα πεζοδρόμια ψάχνουν να βρουν την ψυχή του ήρωά τους μέσα στο μπουκάλι  και να τον αναστήσουν .. Αυτό το νιώθουμε σε κάθε σοκάκι. Νομίζουν ότι κάναμε ένα μεγάλο ταξίδι μέχρι εδώ, μόνο για τον Στάλιν!.. Συχνά μας καλούν για ένα ποτηράκι βότκα.. και σήμερα ήταν η τρίτη φορά!  Κάποιος, μας λέει με βουρκωμένα μάτια: «Ο Στάλιν δεν ήταν τόσο σκληρός, έγραφε όμορφα ποιήματα..» Ακούσαμε ένα από αυτά.. Στα ρωσικά.. Δεν καταλαβαίνουμε την γλώσσα αλλά ακουγόταν όμορφο!


Υπό την επιρροή τις πρωινής βότκας στο άδειο στομάχι ανακαλύπτουμε και εμείς δυο παρατημένους ήρωες που κατάληξαν στο πεζοδρόμιο.. τους δώσαμε κουράγιο και τους δείξαμε τον σωστό δρόμο.. και αναρωτιόμαστε: Που μας οδηγεί το αλκοόλ;; 🙂

 

Μέσω του παλιού στρατιωτικού δρόμου προς τη Ρωσία

30.06.2019 Σήμερα διασχίζουμε τον θρυλικό στρατιωτικό δρόμο μέχρι το χωριό Stepansminda το οποίο βρίσκετε μόνο 13 χλμ από τα ρωσικά σύνορα. Πρόκειται για την πιο όμορφη διαδρομή του Καύκασου ,προσφέρει μια φανταστική θέα! Κάθε λίγα χιλιόμετρα τα βουνά αλλάζουν τα χρώματα τους.. Δυστυχώς οι ψηλότερες βουνοκορφές  είναι κριμένες μέσα στα σύννεφα! Έχουμε μια φανταστική ημέρα και η διαδρομή είναι σκέτο όνειρο!.


Το χωριό Stepansminda βρίσκετε στα 1700 μ υψόμετρο.. την ημέρα επικρατούν 10 ° C και τη νύχτα η θερμοκρασία πέφτει στους 3 ° C. Επειδή βρισκόμαστε εδώ απόγευμα αποφασίσουμε να διανυκτερεύσουμε σε αυτή την περιοχή.
Σε ένα πολύ απλό ξενώνα μοιραζόμαστε το δωμάτιό μας με μια ντίβα.. Ήταν η γάτα του σπιτιού. Από το μπαλκόνι έχουμε μια υπέροχη θέα στην εκκλησία Gerget Trinity που βρίσκετε στην κορυφή ενός βουνού. Για το βουνό Kasbegi, που βρίσκετε μπροστά μας, οι Γεωργιανοί ισχυρίζονται ότι είναι το ωραιότερο βουνό στον κόσμο! Δυστυχώς δεν μπορούμε να το δούμε γιατί κρύβεται πίσω από σύννεφα και πυκνή ομίχλη.


01.07.2019  Στις 9 το πρωί και μέσω του εθνικού πάρκου Kasbegi,, οδηγούμε τα 13 χιλιόμετρα στα ρωσικά σύνορα .
Η έξοδος από την Γεωργία διήρκεσε μόνο λίγα λεπτά. Μπαίνουμε στην Ρωσία.

 

Το Βίντεο:

Armenia, Georgia & Kaukasus

Gepostet von Wheel of time am Dienstag, 24. September 2019

Written by 

3 thoughts on “Γεωργία – Αρμενία”

  1. 20/08/2019 ..Μετα απο μια δυσκολη διανυκτερευση στο Grozni…(Tsetsenia).Μπηκα απο τα ιδια συνορα στην Γεωργια…και μετα Αρμενια..καναμε περιπου τις ιδιες διαδρομες..!!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.